Μωραϊτάκης: Όχι σε «πρόχειρη» έξοδο από το μνημόνιο

Οι αγορές δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς επειδή οι τελευταίοι ακολουθούν λαϊκιστική πολιτική, τονίζει ο κ. Αλ. Μωραϊτάκης στο Euro2day.gr.

O πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ υπογραμμίζει πως η Ελλάδα έχει ακόμη ανάγκη τις αγορές, ενώ τονίζει πως η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να συμφωνήσουν σε ένα πρόγραμμα ανάπτυξης.

Κύριε Μωραϊτάκη, η χθεσινή ανακοίνωση του ΣΜΕΧΑ για τον ρόλο των αγορών δημιούργησε σε ορισμένους κάποιες απορίες, ή έστω ασάφειες.

Ο ΣΜΕΧΑ αναφέρθηκε χθες στα προφανή. Οι αγορές αποτελούνται από αυτούς που διαθέτουν χρήματα: είναι αμοιβαία κεφάλαια, συνταξιοδοτικά ταμεία, ιδιώτες επενδυτές και γενικά άτομα που αποταμιεύουν για να ενισχύσουν τα παιδιά τους, ή να εξασφαλίσουν για τα γεράματά τους μια αξιοπρεπή σύνταξη και όχι όπως έγινε στην Ελλάδα όπου χάθηκαν -με ευθύνη των πολιτικών και για ψηφοθηρικούς λόγους- όλα τα λεφτά του ασφαλιστικού συστήματος.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι των αγορών είτε διαχειρίζονται οι ίδιοι τα χρήματά τους, είτε τα αναθέτουν σε επαγγελματίες διαχειριστές. Προσπαθούν να επιτύχουν τις καλύτερες δυνατές αποδόσεις, σε σύγκριση φυσικά με τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν. Όταν αντιλαμβάνονται πως οι προοπτικές είναι αισιόδοξες, αγοράζουν και όταν βλέπουν αρνητικές προοπτικές, ή έχουν αμφιβολίες για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, ρευστοποιούν τις θέσεις τους.

Έτσι λειτουργούν οι αγορές. Ούτε εκβιάζονται, ούτε εκβιάζουν. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να καταλάβει ότι χρειάζεται να έχουμε τις αγορές συμμάχους προς όφελός μας και όχι εναντίον μας.

Η άγνοια λειτουργίας των αγορών είναι καταστροφική για τη χώρα, όπως έχει αποδειχθεί στο πρόσφατο παρελθόν, και στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω την προσωπική μου άποψη, ότι συχνά επιλέγονται σε καίριες θέσεις από τις κυβερνήσεις άτομα με πολύ χαμηλές ικανότητες και κυρίως με έλλειψη γνώσεων για το τι είναι και πώς δουλεύουν οι αγορές.

Υπάρχουν ορισμένοι που υποστηρίζουν πως η Ελλάδα δεν έχει πλέον άμεση ανάγκη τις αγορές επειδή σημειώνει πρωτογενές πλεόνασμα και μάλιστα ανώτερο του αρχικού στόχου.

Δεν είναι σωστό αυτό. Αν και έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, αυτό δεν σημαίνει ότι η χώρα έχει καλύψει και τις χρηματοδοτικές της ανάγκες. Η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη λεφτά για να πληρώσει μισθούς στο δημόσιο τομέα, δαπάνες υγείας, συντάξεις και μια σειρά άλλων αναγκών, πέρα από τα χρήματα που απαιτούνται για να αποπληρώνουμε σταδιακά το χρέος μας.

Τώρα, ανάλογα με τη σχέση που έχει η χώρα με τις αγορές, προκύπτει και το ύψος του επιτοκίου με το οποίο δανείζεται. Αν το επιτόκιο είναι χαμηλό, τότε μπορεί να προχωρήσει και να είναι σε θέση μέσα από το αυξημένο ΑΕΠ που θα δημιουργεί να καλύπτει τις ανάγκες της. Αν τώρα το επιτόκιο είναι υψηλό, η χώρα θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Αυτά πρέπει να γίνουν κατανοητά στους πολίτες διότι κάποιοι (προφανώς άσχετοι) τους λένε ότι τα κερδοσκοπικά κεφάλαια των αγορών δεν έχουν σχέση με την καθημερινή ζωή του πολίτη.

Οι σχέσεις των πολιτικών με τις αγορές δεν είναι πάντοτε καλές.

Θα το αντιστρέψω. Οι αγορές δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς επειδή οι τελευταίοι ακολουθούν λαϊκιστική πολιτική για να συλλέξουν ψήφους και να διατηρηθούν ή να ανέλθουν στην εξουσία. Πολύ συχνά, όσοι είναι ευχάριστοι στον κόσμο δεν είναι χρήσιμοι για τη χώρα. Απόδειξη ότι οι υπουργοί την περίοδο της εκτόξευσης των δαπανών στην υγεία ήταν λαοφιλείς.

Το μεγαλύτερο λάθος των πολιτικών είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν προσπαθήσει να εκπαιδεύσουν τον ψηφοφόρο, με αποτέλεσμα πολλοί από εμάς να επιλέγουν τα άτομα που θα μας υποδείξει ο «αρχηγός», γνωστούς μας από τη γειτονιά και την τηλεόραση και φυσικά αυτόν που θα μας υποσχεθεί κάποια εξυπηρέτηση. Δεν ψηφίζουμε αξιοκρατικά. Θα έλεγα ότι πρέπει να επιλέγουμε βουλευτές με τον ίδιο τρόπο που θα προσλαμβάναμε έναν εργαζόμενο στην επιχείρησή μας: ανάλογα με το βιογραφικό και την ικανότητά του.

Για να επανέλθω όμως στο σήμερα, επαναλαμβάνω πως είναι απαραίτητο να έχουμε καλές σχέσεις με τις αγορές. Και οι αγορές θέλουν έναν αξιόπιστο τρίτο, ο οποίος να βεβαιώνει ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς και πως η κυβέρνηση προχωρεί το νοικοκύρεμα και τις απαιτούμενες αλλαγές.

Πρέπει λοιπόν η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμφωνήσουν σε ένα πλαίσιο επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους και σε ένα συγκροτημένο και συγκεκριμένο πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, που σε εύλογο χρονικό διάστημα θα μας βγάλει από το μνημόνιο και την κρίση. Όχι όπως-όπως.

Βέβαια, οι σχέσεις με την τρόικα παρουσιάζουν τριβές. Τα στελέχη της τρόικας είναι χαμηλόβαθμα και χωρίς εμπειρία, με αποτέλεσμα, συχνά, να δημιουργούνται προβλήματα στους υπουργούς και στην κυβέρνηση και να οδηγούνται σε εσφαλμένες αποφάσεις. Σε ανοησίες, θα έλεγα χαρακτηριστικότερα.

Αυτές οι ανοησίες όμως μπορούν να διορθωθούν με αλλαγή του μνημονίου, όπου θα εξετάζεται η επίτευξη των στόχων και όχι να λέγονται καθημερινά πράγματα που πολλές φορές θα έπρεπε να είχε κάνει από μόνη της η ίδια η κυβέρνηση.