Algae Farms: Από την ενεργειακή καινοτομία… στο ταμπλό του ΧΑ

Η Algae Farms δραστηριοποιείται στο χώρο της παραγωγής εναλλακτικών μορφών ενέργειας από άλγη, δηλώνοντας πως διαθέτει ισχυρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, διευρυμένα περιθώρια κέρδους και σαφώς ανοδικές προοπτικές κατά τα επόμενα χρόνια.

Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας κ. Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος μιλά στο Euro2day.gr για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της βραβευμένης επιχείρησης, τους φιλόδοξους στόχους και τους ενδεχόμενους κινδύνους που αντιμετωπίζει η πρώτη εταιρεία που εισάγεται στο ΧΑ την τελευταία πενταετία.

Κύριε Παναγιωτόπουλε, περιγράψτε μας με απλά λόγια το αντικείμενο δραστηριότητας της Algae Farms.

Η εταιρεία παράγει βιοκαύσιμα, είτε υγρά, είτε στερεά (pellet) από φύκια και συγκεκριμένα από μικροφύκια, δηλαδή από άλγη.

Η καλλιέργεια γίνεται μέσα σε μεγάλους κάδους. Το μικροφύκι έχει μέγεθος τρία χιλιοστά του χιλιοστού, (δηλαδή δεν το βλέπουμε με γυμνό μάτι) και βρίσκεται μέσα σε διάλυμα. Έχουμε πολλές δεξαμενές σε κάθε στρέμμα και κάθε μέρα το θερίζουμε.

Πόσες εκτάσεις χρησιμοποιεί η Algae Farms, είτε ιδιόκτητες; είτε ενοικιαζόμενες και σε ποιες περιοχές βρίσκονται;

Χρησιμοποιούμε τα παλιά Κλωστήρια Πρεβέζης, μια συνολική έκταση 300 στρεμμάτων, που ανήκει στην Εθνική Τράπεζα. Εμείς την έχουμε ενοικιάσει με δικαίωμα αγοράς. Και αυτό γιατί δεν είχαμε λόγο να επενδύσουμε σε γη, αλλά απλά να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να μετακομίσουμε στο μέλλον. Η ΒΙΠΕ της Πρέβεζας έχει άλλα 700-800 στρέμματα ελεύθερα, στα οποία μπορούμε να αναπτυχθούμε. Δεν έχουμε κάποια ειδική απαίτηση για γη. Θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη ερημική, ή μη παραγωγική γη. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να είναι επίπεδη και να έχουμε κοντά θαλασσινό νερό, γιατί αυτό επιβάλλει ο τύπος της άλγης που χρησιμοποιούμε. Το νερό επιβάλλεται να είναι υφάλμυρο.

Όπως διαβάσαμε στην παρουσίαση της εταιρείας, από αυτή τη διαδικασία προκύπτουν εναλλακτικές πηγές καυσίμων, φιλικές προς το περιβάλλον και με πολύ χαμηλότερο κόστος σε σχέση το αντίστοιχο κόστος άλλων μορφών ενέργειας. Πόσο διατηρήσιμο είναι αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα; Γιατί κάποιος άλλος να μην επιχειρήσει να σας αντιγράψει;

Μπορούμε να παράγουμε pellet από άλγη και λάδι από άλγη, το οποίο με τη σειρά του θα καταλήξει σε βιοντήζελ. Η καινοτομία μας βρίσκεται στη διαδικασία παραγωγής. Το κρίσιμο σημείο είναι να πετύχει κάποιος μια όσο το δυνατόν χαμηλότερη επένδυση ανά στρέμμα και παράλληλα να σημειώνει υψηλή παραγωγικότητα με τρόπους που δεν θα του αυξάνουν το λειτουργικό του κόστος. Εμείς έχουμε εφαρμόσει διάφορες τέτοιες τεχνικές, τις περισσότερες από τις οποίες τις έχουμε αναπτύξει μόνοι μας, και για να προστατευθούμε από την πιθανότητα αντιγραφής, κάθε μικρό κομμάτι της παραγωγικής μας διαδικασίας θα καταλήξει σε πατέντες και στην Ευρώπη, και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία και κατά πάσα πιθανότητα και στην Κορέα.

Η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων είναι μια διαρκής προσπάθειά μας. Για να καταλάβετε, οι σημερινές μας δεξαμενές είναι η έκτη γενιά που χρησιμοποιούμε.

Μια απλή ερώτηση παρακαλώ. Αν κάποιος συνεργαστεί με καλούς επιστήμονες του κλάδου, πόσο καιρό χρειάζεται για να έρθει στο δικό σας επίπεδο; Δεν υπάρχει ανταγωνισμός από το εξωτερικό;

Η μεγαλύτερη προσπάθεια εξελίσσεται κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Αμερική. Τον Οκτώβριο του 2013 το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών των ΗΠΑ που είναι ο συντονιστικός οργανισμός για όλα τα ερευνητικά της χώρας, παράδωσε στον πρόεδρο Ομπάμα μια έκθεση, ειδικά για την άλγη, η οποία καταλήγει στο εξής: Βεβαίως η άλγη είναι περισσότερο υποσχόμενη πηγή βιοκαυσίμων για όλο τον πλανήτη, έχουμε ξοδέψει περίπου 2,5-3 δισ. σε ερευνητικά προγράμματα, και αυτή τη στιγμή λάδι (diesel) άλγης δεν μπορούμε να παράγουμε με λιγότερο από 14 δολάρια το γαλόνι. Σας θυμίζω ότι αυτή τη στιγμή, το diesel στις ΗΠΑ κυμαίνεται γύρω στα 4 δολάρια το γαλόνι.

Με αυτό θέλω να πω πως οι προσπάθειες εξελίσσονται εδώ και δεκαετίες. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που μπορούμε να αναλύσουμε, οι οποίοι δεν επέτρεψαν στις αμερικανικές προσπάθειες να ρίξουν το κόστος. Δεν μιλάμε σε καμιά περίπτωση για λόγους έλλειψης ευφυΐας, ή υστέρησης των Αμερικανών επιστημόνων. Αντίθετα, πρόκειται για λόγους δομής της οικονομικής τους παραγωγής. Για παράδειγμα το μικτό ωρομίσθιο ενός ανειδίκευτου εργάτη στην Αμερική είναι περίπου 15 δολάρια, ενώ το νομοθετικό πλαίσιο απαιτεί πολλά κόστη στην παραγωγική διαδικασία. Εμείς αντίθετα αυτή τη στιγμή μπορούμε να παράγουμε καύσιμα σε πραγματικά ανταγωνιστικό κόστος, σε σχέση με τα συμβατικά καύσιμα. Δηλαδή μπορούμε να πουλάμε ένα προς ένα στην τιμή του ορυκτού πετρελαίου.

Ποιοι είναι οι πελάτες της εταιρείας; Τι είδους συνεργασίας έχει με αυτούς;

Είναι διαφορετικοί οι πελάτες για το λάδι και διαφορετικοί για τα pellet. Το λάδι προορίζεται ουσιαστικά για τα βιοδιυλιστήρια, τα οποία στην Ελλάδα είναι 16. Είναι πολύ συγκεκριμένοι πελάτες και μην ξεχνάμε ότι το λάδι είναι commodity. Κατά συνέπεια επί των ίδιων τεχνικών χαρακτηριστικών, επικρατεί εκείνος που θα προσφέρει τη φτηνότερη τιμή. Εμείς έχουμε ίδια τιμή με το συμβατικό πετρέλαιο και σε σχέση με τα βιοέλαια που παράγονται από το υπόλοιπα γεωργικά προϊόντα, είμαστε γύρω στο 30% χαμηλότερα. Κατά συνέπεια δεν έχουμε κάποιο άγχος για την προσέλκυση του πελάτη, γιατί το προϊόν είναι πιστοποιημένο, τα χαρακτηριστικά του είναι δεδομένα και η μάχη δίδεται στην τιμή, όπου και πλεονεκτούμε.

Σε ότι αφορά τώρα τα pellet, θα μιλούσα για δύο διαφορετικές αγορές: στην ελληνική και την ευρωπαϊκή αγορά. Η ελληνική αγορά pellet είναι μόλις 150 χιλιάδες τόνοι, ενώ η ευρωπαϊκή περίπου 12 εκατομμύρια τόνοι. Άλλο μειονέκτημα της ελληνικής αγοράς είναι ότι το 95% δεν είναι πιστοποιημένο και δεν έχει σωστά χαρακτηριστικά. Στην ευρωπαϊκή αγορά αντίθετα, και κυρίως στις περισσότερο ώριμες υποαγορές (Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Σουηδία, Δανία) συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: το 95% είναι πιστοποιημένο και μόλις το 5% δεν είναι.

Έτσι λοιπόν, έναντι των πιστοποιημένων προϊόντων, το κύριο σημείο ανταγωνισμού είναι η τιμή. Η μέση τιμή στη Γερμανία είναι γύρω στα 285 ευρώ τον τόνο, και εμείς θα βρεθούμε με τιμή περίπου 200 ευρώ τον τόνο.

Ποιοι θα μπορούσαν να ήταν οι κίνδυνοι, οι οποίοι να ανατρέψουν ένα θετικό σενάριο εξέλιξης για την εταιρεία;

Τα πρώτα προβλήματα που πρέπει να λύσουμε είναι η αντιμετώπιση της ελληνικής κρατικής γραφειοκρατίας και η ανάγκη για ταχεία εκπαίδευση του προσωπικού. Πρέπει να πετύχουμε ένα σταθερό ρυθμό ανάπτυξης. Αυτός ο ρυθμός ανάπτυξης, εκτός από τον εξοπλισμό μας που αποκτάται εύκολα, απαιτεί εκπαίδευση προσωπικού και σωστό συντονισμό, γιατί το 80%-85% της παραγωγής μας όταν η μονάδα της Πρέβεζας βρεθεί σε πλήρη ανάπτυξη (έκταση χιλίων στρεμμάτων) θα κατευθύνεται σε εξαγωγές.

Άρα πρέπει να κρατήσουμε το ρυθμό ανάπτυξης, να ξεκινήσουμε φέτος από τα δύο εκτάρια (20 στρέμματα) να πιάσουμε το 2015 τα οκτώ εκτάρια και η μονάδα παραγωγής από πλευράς έκτασης, θα διπλασιάζεται λόγω των ελεύθερων χρηματοροών περίπου δύο φορές το χρόνο.

Περιγράφετε τον κίνδυνο μιας αργής ανάπτυξης. Δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος ζημιογόνου αποτελέσματος;

Θα ερχόμουν και εκεί. Ο σοβαρότερος κίνδυνος που υπάρχει είναι μακροοικονομικός. Αν βρεθεί π.χ. το πετρέλαιο σε μια τιμή κάτω των 40-50 δολαρίων το βαρέλι, ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσουμε το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα ως προς την τιμή.

Ένας άλλος κίνδυνος είναι η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος ανταγωνιστής που να κάνει αυτό που κάνουμε εμείς, φθηνότερα. Θα πρέπει λοιπόν αυτό που πετύχαμε μέχρι σήμερα, να συνεχίσουμε να το εξελίσσουμε ασταμάτητα και στο σημείο αυτό θα κριθεί η μακροχρόνια βιωσιμότητά μας. Δηλαδή στο πώς και πόσο θα καταφέρνουμε να εξελίσσουμε τις τεχνικές παραγωγής μας -εκεί βρίσκεται το δυνατό μας σημείο- ούτως ώστε να διατηρούμε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του κόστους παραγωγής στα χρόνια που θα έρθουν.

Ένας τρόπος π.χ. θα είναι αν η ευρωπαϊκή νομοθεσία το επιτρέψει, να χρησιμοποιήσουμε γενετικά τροποποιημένη άλγη, ή ένας άλλος τρόπος είναι να μειώσουμε ακόμη περισσότερο το κόστος της επένδυσης, ή να περιορίσουμε τον αριθμό των εργαζομένων ανά στρέμμα που απαιτούνται. Αυτός είναι ένας αγώνας ασταμάτητος.

Τι ήταν ακριβώς το βραβείο καινοτομίας που κερδίσατε από το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο;

Το 2011 καταθέσαμε μια πρόταση στο διαγωνισμό του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, στον οποίον υποβλήθηκαν πάνω από 250 προτάσεις σε τέσσερις κατηγορίες: εναλλακτικής γεωργίας, πράσινης ενέργειας, τουρισμός-πολιτισμός και μεταφορές. Εμείς καταθέσαμε πρόταση στο κομμάτι της εναλλακτικής γεωργίας. Υπήρχε ένα βραβείο για κάθε κατηγορία και ένα βραβείο συνολικού ύψους 100 χιλιάδων δολαρίων για τον πρώτο ανάμεσα στους τέσσερις νικητές. Το κερδίσαμε και στη συνέχεια το ελληνικό δημόσιο μας το φορολόγησε ως... λαχείο! Το ποσό αυτό επενδύθηκε για το ξεκίνημα της εταιρείας.

Οι προβλέψεις της εταιρεία για το 2014 και για το 2015 αναφέρονται σε πολύ υψηλές κερδοφορίες. Μάλιστα, τουλάχιστον η πρόβλεψη του 2014 -με δεδομένο ότι βρισκόμαστε κάπου στο μέσο της χρονιάς- λογικά θα πρέπει να είναι αρκετά αξιόπιστη. Πώς δικαιολογούνται τόσο μεγάλα νούμερα;

Έχουμε πολύ υψηλά περιθώρια κέρδους. Για φέτος προβλέπουμε υψηλή κερδοφορία, την οποία, αντί να μοιράσουμε σε μερίσματα θα την επανεπενδύσουμε στην ανάπτυξη της παραγωγής μας. Ο λόγος που επανεπενδύουμε είναι για να αποκτήσουμε την κρίσιμη μάζα, προκειμένου να εξάγουμε (ένα πλήρως φορτωμένο καράβι από το λιμάνι της Πρέβεζας που θα κατευθύνεται στην Ευρώπη).

Θα διαθέσετε το 26% των μετοχών της εταιρείας έναντι περίπου 1,6 εκατ. ευρώ, γεγονός που αντιστοιχεί σε μια συνολική αποτίμηση της σημερινής εταιρείας γύρω στα 5 εκατ. ευρώ. Πώς συνδυάζεται αυτό με τόσο υψηλή αναμενόμενη κερδοφορία από τα πρώτα κιόλας χρόνια της επένδυσης;

Αν είχαμε προλάβει να πετύχουμε αυτά τα αποτελέσματα, τότε προφανώς η αποτίμησή μας θα ήταν μεγαλύτερη. Αλλά επειδή δεν υπάρχουν ισχυρά ιστορικά στοιχεία, έπρεπε να ακολουθήσουμε μια πολύ πιο συντηρητική προσέγγιση ως προς την αποτίμηση και να μην φανούμε πολύ απαιτητικοί.