Ανάπτυξη χωρίς κεφάλαια δεν υφίσταται, πόσο μάλλον σε μια εποχή όπου η ανάγκη εδραίωσης στο ολοένα και πιο ανταγωνιστικό εταιρικό περιβάλλον γίνεται επιτακτική, και ο έχων ρευστότητα... επιζεί.

Ωστόσο, η παρατεταμένη χρηματιστηριακή διόρθωση, όχι μόνο στο ΧΑΑ, αλλά και στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, οδηγεί τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τις διοικήσεις των εταιριών σε μια προσπάθεια εύρεσης τρόπων χρηματοδότησης που, αφενός να διασφαλίζουν την εξασφάλιση κεφαλαίων με ”ανταγωνιστικούς όρους” - κάτι που απαιτούν οι εταιρίες – αφετέρου να παρέχουν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που ενεργούν ως ανάδοχοι, τα απαιτούμενα εχέγγυα προκειμένου να μπορέσουν να ”αιτιολογήσουν” τις χορηγήσεις.



Η βασικότερη μορφή χρηματοδότησης που προέκυψε τη τελευταία πενταετία, απόρροια των όσων προαναφέραμε είναι τα εταιρικά ομόλογα, στα οποία στρέφονται ολοένα και περισσότερο οι επενδυτές αλλά και οι διοικήσεις των εισηγμένων και μη εταιριών – για διαφορετικούς λόγους – προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της τρέχουσας διεθνούς συγκυρίας.

Από καθαρά επενδυτικής σκοπιάς, τα εταιρικά ομόλογα προσφέρουν – θεωρητικά – την ασφάλεια μιας ομολογίας (ήτοι προσφέρουν ένα σταθερό επιτόκιο για ένα συγκεκριμένο διάστημα), ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν το αρχικό κεφάλαιο.

Η συγκεκριμένη μορφή επένδυσης θεωρείται ”ελκυστική” καθότι το επιτόκιο που προσφέρεται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι κατά πολύ υψηλότερο των προσφερόμενων επιτοκίων σε προθεσμιακές καταθέσεις, ενώ ταυτόχρονα δεν αναλαμβάνεται κανένας κίνδυνος στη μετοχική αγορά, καθότι η πορεία του τίτλου της εκδότριας εταιρίας δεν επηρεάζει τη πορεία του ομολόγου.