του Δημήτρη Γλύστρα

Τις διόδους προς το κέρδος μοιάζει να ανακαλύπτει με κάθε τρόπο η βιομηχανία που ονομάζεται Hollywood, πειθαρχώντας ωστόσο στις πολιτικοκοινωνικές επιταγές κάθε εποχής.

Οπως την εποχή της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική οι πρωταγωνιστές των ταινιών κάπνιζαν αντί να πίνουν, και κατά τον ψυχρό πόλεμο η αντικομμουνιστική χροιά ήταν δεσπόζουσα, έτσι και επί των ημερών του τρομοκρατικού χτυπήματος, η μεγαλύτερη βιομηχανία θεάματος παγκοσμίως βρήκε τη λύση.

Οι ταινίες που προβλήθηκαν από τις ετιαρίες διανομής και που, τυπικά, απευθύνονται στο παιδικό κοινό, όπως ”Harry Potter”, ”Lord of the Rings”, ”Shrek” εκτίναξαν το 2001 τα κέρδη του box office σε ύψη–ρεκόρ. Η αποστροφή του μέσου Αμερικανού για βίαιες ταινίες, που προκλήθηκε από το σοκ της 11ης Σεπτεμβρίου, δεν κατάφερε να εξουδετερώσει το ”δέντρο με τα χρήματα” και τις τεράστιες αγορές που βρίσκονται πίσω του, όπως αυτή της δημοπράτησης προσωπικών αντικειμένων των σταρς ή αυτή της διάθεσης ”ψιλικών” από τα κυλικεία των κινηματογράφων.

Στα 8,4 δισ. δολάρια ανήλθαν λοιπόν τα έσοδα μόνο από τις πωλήσεις εισιτηρίων, καταγράφοντας άνοδο συγκριτικά με τις περσινές επιδόσεις που έφτασαν μόλις τα... 7,7 δισ. δολάρια και διαψεύδοντας την ομαδική ψυχιατρική των τηλεοπτικών καναλιών που είχε εξαγγείλει ”μαρασμό των θεαμάτων”, λόγω της υποτιθέμενης τάσης των κατοίκων των ΗΠΑ να ”αμπαρώνονται σπίτι τους”.

”Τα χοντρά λεφτά βγαίνουν από το είδος της ταινίας και από το χαμηλό της κόστος, ούτε από τις τιμητικές διακρίσεις (βλέπε Οσκαρ) ούτε από τους διανοούμενους” σχολιάζει κυνικά παραγωγός του Hollywood. Και μάλλον έχει δίκιο.

Οταν οι αμερικανικές πολιτείες κατάλαβαν ότι η φορολόγηση των γυρισμάτων μιας ταινίας έχει ”ψωμί”, αναδιάρθρωσαν άρδην την εισπρακτική τους πολιτική απέναντι στα μεγάλα στούντιο και απείλησαν να εκτινάξουν σε δυσθεώρητα ύψη το κόστος της προετοιμασίας ενός φιλμ. Καμία ανησυχία.

Η λύση δεν άργησε να δοθεί, και από πέρσι πάνω από το 26% των συνολικών αμερικανικών παραγωγών γυρίζεται στον Καναδά! Περίπου 15% των ίδιων παραγωγών κινηματογραφείται σε άλλες χώρες του κόσμου (Ν. Ζηλανδία, Αυστραλία) όπου το κόστος είναι αστείο, όταν σκεφτεί κανείς ότι μια ”χαμηλού σχετικά προϋπολογισμού” ταινία έχει κόστος 70 εκατ. δολάρια για να γυριστεί και άλλα 65 εκατ. δολάρια για να διαφημιστεί.

”Ψαχτείτε μεταξύ σας ποιος θα χάσει” μοιάζει να λέει το Hollywood, ”πάντως αυτός, δεν θα είμαι εγώ!”.