Λιγότερη λιτότητα; Για τους άλλους!

Πληθαίνουν οι φωνές στην ευρωζώνη που τάσσονται εναντίον της λιτότητας, αναπτερώνοντας τις ελπίδες πολιτικών και άλλων στην Ελλάδα. Όμως, οι τελευταίοι δεν τα έχουν λογαριάσει σωστά.

Δημοσιεύθηκε: 7 Μαΐου 2013 - 07:26

Dr Money

Οι χώρες του Βορρά και κυρίως η Γερμανία γνωρίζουν ότι η ευρωζώνη θα διαλυθεί εξ’ όσων συνετέθη αν η Ιταλία, κυρίως, και δευτερευόντως η Ισπανία κουνήσουν μαντήλι, αδυνατώντας να εφαρμόσουν το δόγμα λιτότητας.

Η νέα ιταλική κυβέρνηση, διαισθανόμενη την λαική αντίδραση που βρήκε πολιτική έκφραση στο κόμμα των 5 αστέρων του Πέπε Γκρίλο, επιθυμεί να χαλαρώσει τον κορσέ της λιτότητας, ερχόμενη, αν χρειασθεί σε αντιπαράθεση με την Γερμανία.

Αρκετοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η έξοδος από το ευρώ θα απέφερε περισσότερα οφέλη στην Ιταλία με την μεγάλη εξαγωγική βάση απ’ ότι η παραμονή της στην ευρωζώνη με κάθε κόστος.

Στις Βρυξέλλες κι αλλού, όλο και περισσότεροι κοινοτικοί αξιωματούχοι και κυβερνητικοί παράγοντες τάσσονται δημοσίως υπέρ της δημοσιονομικής χαλάρωσης.

Η κίνηση της ευρωπαικής επιτροπής να δώσει στη Γαλλία περιθώριο άλλων δυο ετών για να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ την Μεγάλη Παρασκευή ερμηνεύθηκε από μερικούς ως σήμα για χαλάρωση.

Ο γάλλος υπουργός οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί μίλησε στο γαλλικο ραδιοσταθμό Europe 1 μετά την απόφαση για «το τέλος του δόγματος της λιτότητας».

Ο νέος υφυπουργός οικονομίας της Ιταλίας Στέφανο Φασίνα επικαλέσθηκε την απόφαση για την Γαλλία αλλά και προηγούμενες για άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία κ.τ.λ., για να ζητήσει περισσότερο χρόνο ώστε να μειωθεί το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ.

Δεν εκπλήσσει λοιπόν που αρκετοί στην Αθήνα ελπίζουν ότι το διογκούμενο κλίμα εναντίον του δόγματος της λιτότητας στην ευρωζώνη θα επιτρέψει κάποιου είδους ξελασκάρισμα κι εδώ.
Μακάρι να έχουν δίκιο, όμως φρονούμε ότι κάνουν λάθος.

Οι λόγοι είναι απλοί.

Κατ’ αρχάς η Ελλάδα πήρε το μεγαλύτερο μέρος των προβλεπόμενων μέτρων λιτότητας ύψους 11 δισ. ευρώ ή 5,5 μονάδων του ΑΕΠ φέτος οπότε η σχετική συζήτηση για την λιτότητα δεν τα αγγίζει.

Το μνημόνιο προβλέπει ότι η χώρα θα μπορεί να χρησιμοποιήσει το 70% της τυχόν υπέρβασης έναντι του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα ίσου με 0,6% του ΑΕΠ για δημοσιονομικές ελαφρύνσεις.

Το υπόλοιπο 30% της υπέρβασης θα διατεθεί για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.
Επιπλέον, η χώρα έχει δεσμευθεί να λάβει επιπρόσθετα, έστω αρκετά λιγότερα, δημοσιονομικά μέτρα στο προυπολογισμό του 2014 για την περαιτέρω ενίσχυση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ.

Επίσης, θα πρέπει να προσδιορίσει πριν τον φετινό Αύγουστο τα μέτρα λιτότητας που θα αποφέρουν δημοσιονομικό όφελος 3-6 δισ. ευρώ για την διετία 2015-2016.

Με άλλα λόγια, η συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση το περσινό φθινόπωρο με τους θεσμικούς δανειστές δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών όσο οι τελευταίοι χρηματοδοτούν το πρόγραμμα προσαρμογής.

Ακόμη κι οι ελιγμοί, αν όλα πάνε καλά, είναι προσδιορισμένοι με βάση τον κανόνα του 70-30 σε περίπτωση υπέρβασης του στόχου για πρωτογενή πλεονάσματα.

Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι η χαλάρωση θα μπορούσε να προέλθει έμμεσα μέσω πρωτοβουλιών της ΕΕ για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Κι εδώ όμως η συμφωνία του περασμένου Νοεμβρίου τα προσδιορίζει ότι κι αν γράφεται στο Τύπο.

Οι χώρες-μέλη της ευρωζώνης έχουν δεσμευθεί να λάβουν επιπρόσθετα μέτρα το 2014 και το 2015 για να μειωθεί ο λόγος χρέους προς το ΑΕΠ στο 124% το 2020 και «σημαντικά κάτω» από το 110% μέχρι το 2022 υπο την προυπόθεση ότι η Ελλάδα θα παράξει μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα.

Δυστυχώς, η χρηματοδότηση της Ελλάδας εξαρτάται αποκλειστικά από την ΕΕ και το ΔΝΤ αφού δεν έχει αποκτήσει ακόμη πρόσβαση στις αγορές.

Από την στιγμή που τα διαθέσιμα ποσά χρηματοδότησης είναι αυστηρά προσδιορισμένα και δεν υπάρχει διάθεση από την μεριά τους για την παροχή νέων δανείων, η χώρα θα πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη στους δημοσιονομικούς στόχους και επομένως δεν μπορεί να αποφύγει την λιτότητα.

Το μόνο που μπορεί να ελπίζει, αν το στρατόπεδο της αντι-λιτότητας αποκτήσει το πάνω χέρι, είναι να μην επιβληθούν επιπλέον μέτρα λιτότητας το 2014 και μετά σε περίπτωση αποκλίσεων από τους στόχους.

Όμως, κι αυτό είναι σχετικό γιατί προυποθέτει εξασφάλιση επιπλέον χρηματοδότησης από τρίτους.

Επομένως, η συζήτηση για το τέλος του δόγματος λιτότητας στην ευρωζώνη έχει νόημα για χώρες που μπορεί να δανεισθούν στις αγορές για να καλύψουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες τους.

Όμως, η σχετική συζήτηση και αποφάσεις για την λιτότητα στην ευρωζώνη δεν έχουν πρακτικά κανένα σοβαρό αντίκτυπο στην Ελλάδα πλην ίσως μιας πιθανής ώθησης στην οικονομία αν οι υπόλοιπες χώρες υιοθετήσουν πιο επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.