Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος!

Ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς ανέφερε χθες ότι διαφαίνεται φως στο τέλος του τούνελ της ελληνικής οικονομίας. Ο χρόνος θα δείξει αν έχει δίκιο. Μόνο που ο τελευταίος είναι μεν πολύτιμος, αλλά όχι απεριόριστος.

Δημοσιεύθηκε: 17 Απριλίου 2013 - 07:56

Dr Money

Kάθε φορά που η κυβέρνηση ολοκληρώνει τις συνομιλίες με την τρόικα και εξασφαλίζει τη δόση γινόμαστε θεατές στο ίδιο έργο.

Κοινώς, μιας επικοινωνιακής προσπάθειας για να τονωθεί το ηθικό του κόσμου, στηριζόμενη στην υπόθεση ότι τα λεφτά της δόσης που θα εισρεύσουν θα κάνουν τη διαφορά.

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα.

Τι κι αν τα 2,6-2,8 δισ. ευρώ θα έπρεπε να τα είχαμε λάβει 4 με 5 μήνες πριν, έχοντας εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα του μνημονίου ΙΙ;

Τι κι αν τα χρήματα των δόσεων κατευθύνονται κυρίως σε πληρωμές μισθών και συντάξεων στο δημόσιο και τοκοχρεολυσίων, και επομένως δεν αφορούν τόσο τον χειμαζόμενο ιδιωτικό τομέα;

Δυστυχώς, η ζοφερή πραγματικότητα διέψευσε τις θετικές προσδοκίες που πήγαν να καλλιεργηθούν τις προηγούμενες φορές.

Ας ελπίσουμε ότι αυτήν τη φορά θα είναι όντως διαφορετικά και η επισήμανση του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά ότι φαίνεται φως στο τέλος του τούνελ θα δικαιωθεί εκ των υστέρων.

Άλλωστε, υπάρχουν κάποια θετικά σημάδια.

Η εκτέλεση του φετινού προϋπολογισμού πήγε καλύτερα του αναμενομένου στο α΄ τρίμηνο, ακόμη κι αν γίνουν αναπροσαρμογές για τις επιστροφές φόρων κ.τ.λ., ενώ υπάρχουν βάσιμες ελπίδες για μια καλή τουριστική σεζόν, που θα εξωραΐσει την πτώση της οικονομικής δραστηριότητας.

Όμως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η προσαρμογή στο δημοσιονομικό μέτωπο και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προέρχεται κυρίως από την κατάρρευση της εσωτερικής ζήτησης.

Η μεγάλη πτώση της καταναλωτικής δαπάνης και των εγχώριων επενδύσεων έχει φέρει τη χώρα πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα και για εξάλειψη του ελλείμματος του εξωτερικού ισοζυγίου.

Το αντίτιμο είναι η υψηλή ανεργία και η κατακόρυφη συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά από τη στιγμή που η χώρα καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει και κανείς τρίτος δεν δέχεται να τη χρηματοδοτήσει χωρίς όρους.

Όσο όμως περνά ο καιρός, η υπομονή εξαντλείται μαζί με το «λίπος», παρότι οι οικογενειακοί δεσμοί παραμένουν ισχυροί στην Ελλάδα και γενικότερα στην ευρωπεριφέρεια.

Με την ανεργία στο 27% και το κατά κεφαλήν εισόδημα να υποχωρεί 24% περίπου από τα προ της κρίσης υψηλά επίπεδα, το τίμημα είναι ήδη μεγάλο.

Όσο μάλιστα περνά ο καιρός και δεν υπάρχει ανάκαμψη, το πολιτικό ρίσκο θα αυξάνεται και η κοινωνική δυσαρέσκεια θα διογκώνεται.

Υπό αυτήν την έννοια, ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος της τρικομματικής κυβέρνησης, η οποία θα πρέπει να δράσει, βάζοντας τη φαντασία στην υπηρεσία της εξουσίας.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.