Ποιοι θα μας σώσουν από το ευρώ;

Στις δύσκολες εποχές, αυτοί που ασκούν πολιτική οφείλουν να ενεργούν γρήγορα, παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα, γιατί υπάρχει κίνδυνος αν αδρανήσουν να το πληρώσουμε όλοι πολύ πιο ακριβά.

Δημοσιεύθηκε: 13 Μαρτίου 2013 - 07:51

Dr Money

Δεν πάνε πολλές μέρες από τότε που ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε έκανε κάτι στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει από το 2010, όπου παραγνωριστήκαμε.

Αναφέρθηκε με καλά λόγια στην προσπάθεια που κάνει η Ελλάδα σε συνέντευξή του σε αυστριακό έντυπο.

Ο Β. Σόιμπλε τόνισε ότι η Ελλάδα δεν έχει επιτύχει ακόμη τους στόχους, αλλά τους πλησιάζει, κάνοντας ειδική αναφορά στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, έναν από τους καθρέφτες της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Πράγματι, για οποιονδήποτε εξωτερικό παρατηρητή, τίποτε δεν κάνει μεγαλύτερη εντύπωση από τη συρρίκνωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών λίγο κάτω από το 3% του ΑΕΠ το 2012 έναντι 9,9% περίπου το 2011.

Ακόμη κι αν βοήθησε η μη πληρωμή τοκοχρεολυσίων σε ξένους ομολογιούχους μετά το «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους, η εντύπωση δεν αλλάζει.

Η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 6,4% του ΑΕΠ την περσινή χρονιά δεν ήταν εξίσου εντυπωσιακή.

Όμως, η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα στον ευρωπαϊκό Νότο που είδε εντυπωσιακή βελτίωση στο εξωτερικό ισοζύγιο.

Η εξωστρεφής Ιρλανδία κατέγραψε πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ενώ οι άλλες χώρες της ευρωπεριφέρειας σημαντική μείωση του ελλείμματος.

Κοινός παρονομαστής πίσω από τη σημαντική αποκατάσταση της ισορροπίας στο εξωτερικό ισοζύγιο ήταν η συμπίεση της εσωτερικής ζήτησης.

Η μείωση της κατανάλωσης και των επενδύσεων συνέβαλε στη συμπίεση των εισαγωγών, ενώ βοήθειες έδωσαν επίσης οι εξαγωγές.

Χάρη στην εντυπωσιακή βελτίωση του εξωτερικού ισοζυγίου των χωρών της ευρωπεριφέρειας, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της ευρωζώνης κατέγραψε το μεγαλύτερο πλεόνασμα από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Είναι προφανές ότι τόσο υψηλό πλεόνασμα δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ.

Η διόρθωση μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:

Πρώτον, μέσω της ανατίμησης του ευρώ στις διεθνείς αγορές έναντι των άλλων κυρίων νομισμάτων.

Σε μια τέτοια περίπτωση, οι εξαγωγές της ευρωζώνης θα πλήττονταν, αυξάνοντας τον κίνδυνο της ύφεσης.

Δεύτερον, μέσω της αύξησης των εισαγωγών από τις χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά λόγω εφαρμογής πιο ελαστικής δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής.

Οι αυξήσεις των μισθών στη Γερμανία κι αλλού θα βοηθούσε προς αυτήν την κατεύθυνση.

Είναι προφανές ότι η δεύτερη επιλογή θα ήταν καλύτερη για την ευρωζώνη από την πρώτη γιατί θα οδηγούσε σε αποκατάσταση της ισορροπίας στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, χωρίς να θιγεί ο ρυθμός ανάπτυξης.

Αντίθετα, η πρώτη επιλογή αφήνει την εξάλειψη των ανισορροπιών στο εξωτερικό ισοζύγιο της ευρωζώνης στη διακύμανση του ευρώ στις αγορές.

Αν λοιπόν οι ηγέτες της ευρωζώνης θέλουν να ομαλοποιηθεί σταδιακά η κατάσταση θα πρέπει να δράσουν αντί να αφήσουν τη «δουλειά» στο ισχυρότερο ευρώ.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.