Ο μεγαλύτερος εχθρός της ανάπτυξης!

Όπως ο πεινασμένος ονειρεύεται καρβέλια, έτσι κι εμείς ονειρευόμαστε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, χωρίς να έχουμε εξορκίσει τον μεγαλύτερο εχθρό της. Tο χρέος, που παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Δημοσιεύθηκε: 25 Φεβρουαρίου 2013 - 07:53

Dr Money

Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να γίνεται κανείς δυσάρεστος. Ειλικρινά.

Όμως, είναι προτιμότερο να είναι κανείς ρεαλιστής και δυσάρεστος, παρά το αντίθετο.

Φρονούμε ότι δείξαμε την προηγούμενη εβδομάδα, παραθέτοντας αναλυτικά τα νούμερα, ότι υπάρχει κίνδυνος το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) να απογοητεύσει πάλι φέτος, ιδιαίτερα αν η καθίζηση της οικονομίας το δ΄ τρίμηνο του 2012 επιβεβαιωθεί από τα αναθεωρημένα στοιχεία, διογκώνοντας την επίπτωση (carry over) στο φετινό ΑΕΠ.

Κοινώς, υπάρχει κίνδυνος να υποχωρήσει το ΑΕΠ αισθητά χαμηλότερα από τα 184,5 δισ. ευρώ που προέβλεπε ο ΔΝΤ στη τελευταία έκθεσή του για την Ελλάδα.

Ακόμη κι αν το ΑΕΠ πέσει κάτω από τα 180 δισ. ευρώ έναντι 195 δισ. περίπου το 2012, δεν θα είναι έκπληξη, αν και το πιθανότερο είναι να καθίσει η μπίλια κάπου μεταξύ των 180 και των 184 δισ. ευρώ.

Το τελευταίο μεταφράζεται σε συρρίκνωση της οικονομίας σε πραγματικούς όρους πάνω από 4,4% που προβλέπει η Κομισιόν για φέτος.

Αρκετοί θεωρούν ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο από το φθινόπωρο, επενδύοντας στην ευφορία που θα δημιουργήσουν το πρωτογενές πλεόνασμα, κάποιες ιδιωτικοποιήσεις και η σταδιακή βελτίωση της ρευστότητας στην οικονομία.

Ενδόμυχα ελπίζουν επίσης ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της μείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Όλα τα ανωτέρω έχουν έναν κοινό παρονομαστή:

Την πεποίθηση ότι θα φύγει η σκιά του υπερβολικού δημόσιου χρέους που καλύπτει τη χώρα, βάζοντας εμπόδια στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη.

Μακάρι, αλλά δεν μας φαίνεται καθόλου εύκολο, και εξηγούμαστε.

Το eurogroup του περασμένου Νοεμβρίου άναψε το φως για τις δόσεις και τις δράσεις για μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 124% το 2020 και αρκετά κάτω από το 110% το 2022.

(Σημειωτέον, η στήλη είχε αναφερθεί στις φήμες ότι το ΔΝΤ εμφανιζόταν διατεθειμένο να υποχωρήσει στο θέμα του 120% το 2020 μερικούς μήνες νωρίτερα, επικαλούμενη λονδρέζικες πηγές).

Η υποχώρηση του χρέους στο 124% το 2020, με βάση τα δεδομένα του περασμένου Ιανουαρίου, σήμαινε ότι θα έπρεπε να ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα ανακούφισης ύψους 4,1 μονάδων του ΑΕΠ μέχρι τότε.

Πολύ περισσότερα μέτρα θα έπρεπε να ληφθούν για να πέσει ο λόγος χρέους κάτω από το 110% του ΑΕΠ δύο χρόνια αργότερα.

Οι χώρες-μέλη της Ε.Ε. έχουν δεσμευθεί να πάρουν νέες πρωτοβουλίες το 2014 και το 2015 για τη μείωσή του υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα συνεχίζει να παράγει μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα.

Όποια λοιπόν κι αν είναι η νέα γερμανική κυβέρνηση, υπάρχει μια δέσμευση της Ε.Ε. απέναντι στη χώρα.

Μια δέσμευση που τουλάχιστον για τη μείωση του χρέους στο 124% του ΑΕΠ το 2020 θα λάβει τη μορφή νέας μείωσης των επιτοκίων στα διακρατικά δάνεια ύψους 53 δισ. ευρώ και αξιοποίησης των διαρθρωτικών πόρων για την Ελλάδα.

Σημειώνεται ότι το spread που πλήρωνε η Ελλάδα στα διακρατικά δάνεια μειώθηκε από το eurogroup στις 50 μονάδες βάσης πάνω από το 3μηνο επιτόκιο Euribor από 150 μονάδες προηγουμένως.

Yπολογίζεται ότι έτσι μειώθηκε το δημόσιο χρέος κατά 2 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ μέχρι το 2020.

Μπορεί λοιπόν να προσβλέπει κάποιος σε ανάλογη μείωση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ μέχρι το 2020 αν μειωθεί το επιτόκιο που πληρώνει η χώρα στα διακρατικά δάνεια στο 3μηνο Euribor μείον 50 μονάδες βάσης.

Μιλάμε για μεγάλης έκτασης μεταφορά πόρων από τις άλλες χώρες στην Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση, αλλά δεν φτάνει για να υποχωρήσει ο λόγος στο 124% του ΑΕΠ το 2020.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούνται πόροι των κοινοτικών διαρθρωτικών ταμείων για να πιαστεί ο στόχος του χρέους ως προς το ΑΕΠ, απομένει πολύς δρόμος για το 110% ή χαμηλότερα του 2022.

Θα μπορούσε ίσως να επιτευχθεί αν μειώνονταν επίσης τα ήδη χαμηλά επιτόκια στα δάνεια που δίνει πλέον το EFSF; Ίσως.

Πιθανόν να συνέβαλε επίσης μερική ανάληψη των δανείων για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών από το ESM.

Όμως, το βασικό ερώτημα παραμένει.

Αν υλοποιηθούν όλες οι ανωτέρω πρωτοβουλίες και μειωθεί στα χαρτιά το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 124% το 2020 και κάτω από το 110% το 2022, θα πειστούν οι αγορές και οι επενδυτές από τώρα ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει πλέον πρόβλημα υπερβολικού χρέους;

Δεν είναι ξεκάθαρο.

Όμως, η Ελλάδα χρειάζεται απαραιτήτως να διώξει αυτό το νέφος, αυτήν τη σκιά του υπερβολικού χρέους για να δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες για ανάπτυξη μέσω επενδύσεων.

Πάντως, σε αυτήν τη φάση δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο πριν από το 2014, παρά τις προσδοκίες που ενδόμυχα έχουν μερικοί για τις γερμανικές εκλογές.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.