Αγώνας δρόμου νομισμάτων προς την άβυσσο!

Η δεκαετία του 1930 χαρακτηρίστηκε από τη μεγάλη ύφεση και τον προστατευτισμό. Η τωρινή δεκαετία θα μπορούσε να είναι αγώνας δρόμου των νομισμάτων και των οικονομιών προς την καταστροφή.

Δημοσιεύθηκε: 6 Φεβρουαρίου 2013 - 07:55

Dr Money

Αγώνας δρόμου νομισμάτων προς την άβυσσο!

Στους φοιτητές των αγγλοσαξονικών πανεπιστημίων, η πολιτική των «ανταγωνιστικών υποτιμήσεων», γνωστή ως beggar-thy-neighbor, διδάσκεται περισσότερο ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Η προσπάθεια μιας χώρας να μειώσει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου και να αντιμετωπίσει άλλα οικονομικά προβλήματα, υποτιμώντας το εθνικό νόμισμα ή και υιοθετώντας προστατευτικές πρακτικές, δεν οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Τα όποια οφέλη είναι βραχυπρόθεσμα, αν υπάρχουν, καθότι οι χώρες που θίγονται είναι πιθανόν να αντιδράσουν με παρόμοιο τρόπο, π.χ. υποτιμώντας το εθνικό τους νόμισμα.

Σε αυτήν την περίπτωση θα είναι όλοι χαμένοι.

Από τη μία πλευρά, δεν θα υπάρχει ουσιαστική αλλαγή στο εμπορικό ισοζύγιο και στην απασχόληση και από την άλλη θα αυξηθεί ο πληθωρισμός, καθότι οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών θα είναι πιο ακριβές στο τοπικό, υποτιμημένο νόμισμα.

Το θέμα των ανταγωνιστικών υποτιμήσεων επανήλθε στο προσκήνιο μετά την εκλογή του κ. Άμπε, του νέου πρωθυπουργού της Ιαπωνίας, τον περασμένο Δεκέμβριο.

Ο κ. Άμπε επιθυμεί η Τράπεζα της Ιαπωνίας να αναβαθμίσει τον στόχο για τον ετήσιο πληθωρισμό στο 2% και να τονώσει την προσφορά χρήματος αγοράζοντας κρατικά ομόλογα.

Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε αρνητικά πραγματικά επιτόκια (το επιτόκιο αφαιρουμένου του πληθωρισμού) και σε υποτίμηση του γεν, με ευεργετικά αποτελέσματα στις ιαπωνικές εξαγωγές και στην οικονομία.

Η επικοινωνιακή πολιτική του κ. Άμπε οδήγησε στην κατρακύλα του γεν έναντι του δολαρίου κι άλλων νομισμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η Ιαπωνία, μια χώρα με πλεονασματικό ισοζύγιο εμπορίου, αποδέχτηκε το ισχυρό γεν τα τελευταία χρόνια μετά τη μεγάλη κρίση του 2008, παρότι πλήγωσε την οικονομία της.

Δεν συνέβη το ίδιο με τις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930, που επίσης είχαν πλεόνασμα στο εμπορικό τους ισοζύγιο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ευνόησαν την υποτίμηση του δολαρίου, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στο διεθνές εμπόριο και στις υπόλοιπες χώρες.

Όμως, δεν είναι μόνο η Ιαπωνία που εφαρμόζει την πολιτική της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος για να ενισχύσει τις εξαγωγές και την οικονομία της.

Η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας προέβη σε παρεμβάσεις στην αγορά συναλλάγματος για να εμποδίσει την ανατίμηση του ελβετικού φράγκου πάνω από το 1,20 έναντι του ευρώ.

Τα κατάφερε αφού προηγουμένως πλημμύρισε το σύστημα με φράγκα, αυξάνοντας τα συναλλαγματικά της αποθέματα όσο καμία άλλη χώρα στον κόσμο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία έχουν επίσης εφαρμόσει ανορθόδοξες πολιτικές, π.χ. ποσοτική χαλάρωση (QE), ρίχνοντας χρήμα στις οικονομίες τους για να αντιμετωπίσουν την ύφεση, αποδυναμώνοντας τα νομίσματά τους έναντι άλλων, π.χ. του ευρώ.

Όμως, οι επιπτώσεις από τη συναλλαγματική πολιτική που ακολουθούν χώρες όπως η Ιαπωνία κ.ά. είναι σημαντικές σε άλλες χώρες, π.χ. στην ευρωζώνη και γενικότερα σε χώρες της Ε.Ε. των οποίων το νόμισμα «παρακολουθεί» το ευρώ, μερικές στη Λατινική Αμερική όπως η Βραζιλία κ.ά.

Φυσικά, η ισχυροποίηση του ευρώ οφείλεται επίσης στην εντύπωση ότι ο κίνδυνος διάσπασης της ευρωζώνης είναι πλέον πολύ μικρότερος.

Παρ’ όλα αυτά, η ανατίμηση του ευρώ προκαλεί προβλήματα στην οικονομία της ευρωζώνης, που εκτιμάται ότι συρρικνώθηκε πέρυσι με ρυθμό 0,4% και αναμένεται να συρρικνωθεί και πάλι φέτος.

Το πρόβλημα είναι πιο έντονο στην ευρωπεριφέρεια, δηλαδή σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία κ.ά.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Morgan Stanley, η Ελλάδα χρειάζεται το ευρώ να πέσει στο 1,07 έναντι του δολαρίου.

Δεν είναι επίσης τυχαίες οι χθεσινές δηλώσεις του Γάλλου προέδρου Φρ. Ολάντ στο ευρωκοινοβούλιο και του κ. Γιούνκερ λίγο πιο παλιά, που ουσιαστικά εξέφρασαν δυσφορία για την ισχυροποίηση του ευρώ.

Την αντίθεσή τους στη πολιτική των ασθενών νομισμάτων που θεωρούν ότι εφαρμόζουν χώρες όπως η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ κι η Βρετανία εκφράζουν επίσης επίσημοι από χώρες της Λατινικής Αμερικής και τη Νορβηγία.

Σημειωτέον ότι τον όρο «πόλεμοι νομισμάτων» τον χρησιμοποίησε ο Guido Mantega, υπουργός οικονομικών της Βραζιλίας, τον Σεπτέμβριο του 2010.

Οι εκπρόσωποι των αναπτυσσόμενων χωρών θεωρούν ότι οι οικονομίες τους απορροφούν δυσανάλογα μεγάλο βάρος από τις επιπτώσεις που έχει η πολιτική των ανταγωνιστικών υποτιμήσεων και του QE.

Με άλλα λόγια, έχουμε μπει σε μια περίοδο όπου πολλές χώρες θέλουν να αναπτυχθούν και να ξεφύγουν από τον εφιάλτη της ύφεσης με κύριο όχημα τις εξαγωγές.

Όμως, η ισχυροποίηση των νομισμάτων τους δεν ευνοεί μια τέτοια εξέλιξη.

Ούτε όμως κι ένας πόλεμος νομισμάτων και ανταγωνιστικών υποτιμήσεων, που είναι αγώνας δρόμου προς την άβυσσο.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.