Ο κανόνας του 50% και η ΕΛΣΤΑΤ

Το θέμα της ένταξης 17 εταιρειών στη γενική κυβέρνηση που διόγκωσε το έλλειμμα του 2009 επαναφέρει η ποινική δίωξη που ασκήθηκε. Πολλά ίσως κριθούν στην ερμηνεία του κανόνα του 50%, όπως είναι γνωστός.

Δημοσιεύθηκε: 23 Ιανουαρίου 2013 - 07:59

Dr Money

Υπάρχουν κάποια πράγματα που παραμένουν χαραγμένα στη μνήμη.

Ένα από αυτά είναι μια τηλεφωνική συνομιλία που είχαμε το φθινόπωρο του 2010 με τον σημερινό υπουργό οικονομικών Γ. Στουρνάρα σχετικά με το ζήτημα της επαναταξινόμησης 17 ΔΕΚΟ στη γενική κυβέρνηση.

Απ’ ό,τι θυμόμαστε, ο κ. Στουρνάρας, ο οποίος ήταν τότε στο ΙΟΒΕ, είχε εκφράσει την άποψη ότι δεν θα έπρεπε όλες οι εν λόγω ΔΕΚΟ να συμπεριληφθούν στον τομέα της γενικής κυβέρνησης και η τότε κυβέρνηση θα έπρεπε να κάνει ό,τι μπορεί για να το αποτρέψει.

Αν συμπεριληφθούν, θα διογκωθεί το έλλειμμα και η τρόικα θα ζητήσει νέα μέτρα, βυθίζοντας την οικονομία στην ύφεση, ήταν πάνω-κάτω τα λόγια του.

Από την άλλη πλευρά, υψηλόβαθμο στέλεχος του τμήματος οικονομικών ερευνών μεγάλης ιδιωτικής τράπεζας μας είχε εκφράσει την άποψη ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντιταχθεί στις απαιτήσεις της Eurostat από τη στιγμή που τα στατιστικά στοιχεία της χώρας θεωρούνταν αναξιόπιστα.

Ως γνωστόν, η επαναταξινόμηση των 17 επιχειρήσεων έγινε, προσθέτοντας πάνω από 18 δισ. ευρώ στο δημόσιο χρέος και διογκώνοντας το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 πάνω από το 15% του ΑΕΠ έναντι 12% και κάτι προηγουμένως.

Δυστυχώς, οι απαισιόδοξοι δικαιώθηκαν καθώς οι πιστωτές επέβαλαν περισσότερα μέτρα λιτότητας, προκαλώντας μεγαλύτερη ύφεση στην οικονομία.

Σημειώνεται ότι ανάμεσα στις 17 εταιρείες ξεχώριζαν η Αττικό Μετρό με χρέος 1,55 δισ. ευρώ και ζημίες άνω των 300 εκατ. ευρώ εκείνη τη χρονιά, ο ΗΣΑΠ, ο ΟΣΕ και γενικά οι εταιρείες συγκοινωνιών, ο ΕΛΓΑ, η ΕΡΤ κ.ά.

Η επαναταξινόμηση είναι ο λόγος για τον οποίο ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για ψευδή βεβαίωση και παράβαση καθήκοντος σε βαθμό πλημμελήματος εναντίον πρώην και νυν στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνικής Στατιστικής Αρχής) από τους οικονομικούς εισαγγελείς.

Για τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και τον τότε υπουργό οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου η αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων έγινε σε συνεργασία με τη Eurostat και οδήγησε στην άρση των επιφυλάξεων της τελευταίας για τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία.

Από τη στιγμή που ο σημερινός προϋπολογισμός αποδέχεται ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν στο 15% και πλέον του ΑΕΠ, δεν τίθεται θέμα, σύμφωνα με την ίδια συλλογιστική.

Όμως, αυτή είναι η μία πλευρά της ανάγνωσης.

Η άλλη πλευρά θέλει το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009, το οποίο ήταν ήδη σημαντικό στο 9μηνο επί Ν.Δ., να εκτροχιάζεται εντελώς το τελευταίο τρίμηνο της ίδιας χρονιάς υπό την εποπτεία της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης (παράλυση εφοριών, ακύρωση του σχεδίου Σουφλιά για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, το μπόνους αλληλεγγύης κ.τ.λ.).

Ειδικότερα, όμως, για το θέμα των 17 ΔΕΚΟ, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη.

Κατ' αρχάς, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Eurostat είχε εγκρίνει την ταξινόμηση των ανωτέρω εταιρειών στις μη χρηματοδοτικές και εκτός γενικής κυβέρνησης τα προηγούμενα χρόνια.

Επομένως, τι άλλαξε ξαφνικά και η Eurostat είδε το φως το αληθινό;

Πολλοί θεωρούν ότι οι γραφειοκράτες-ελεγκτές της βρέθηκαν εκτεθειμένοι μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε διεθνώς από τα Greek Statistics και τη δημοσιοποίησή τους από την ελληνική πλευρά και πήραν την... εκδίκησή τους με τις ΔΕΚΟ.

Όμως, η επαναταξινόμηση δεν γίνεται αυθαίρετα, καθότι βασίζεται σε ένα σύστημα κριτηρίων που προβλέπει ο ESA95 (κανονισμός εθνικών λογαριασμών) σε κοινοτικό επίπεδο.

Ο κ. Γεωργίου, επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ εκείνη την εποχή, είχε προβάλει ως κύριο επιχείρημα ότι οι 17 εταιρείες δεν ικανοποιούσαν το κριτήριο του 50%.

Κοινώς, οι πωλήσεις τους δεν κάλυπταν το 50% του κόστους παραγωγής τους, οπότε δεν θεωρούνταν ότι λειτουργούσαν στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς.

Όμως, ο ορισμός των πωλήσεων και του κόστους παραγωγής δεν είναι γραμμένος σε πέτρα και επιδέχεται διαφόρων ερμηνειών ανάλογα με την περίπτωση, σύμφωνα με το ESA95, υποστηρίζουν άλλοι.

Επιπλέον, το κριτήριο του 50% δεν θα πρέπει να ικανοποιείται επί σειρά ετών ή να μη διαφαίνεται ικανοποίησή του στο μέλλον από όσα έχουν γίνει γνωστά.

Είναι λοιπόν εύλογο να ακολουθηθούν κάποιες διαδικασίες σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως συνέβη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, παρά την πίεση του χρόνου.

Συνέβη κάτι τέτοιο στην περίπτωση της Ελλάδας ή μήπως η πίεση χρόνου οδήγησε σε συμφωνία της Eurostat με την τότε ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ για την ένταξή τους χωρίς να ακολουθηθούν οι πιο χρονοβόρες διαδικασίες;

Δεν γνωρίζουμε την απάντηση.

Εκείνο όμως που είναι σαφές είναι κάτι άλλο:

Την ελληνική πλευρά τη συνέφερε να κάνει ό,τι μπορεί για να μην επαναταξινομηθούν όλες ή τουλάχιστον αρκετές από τις 17 εταιρείες στη γενική κυβέρνηση και διογκωθεί τόσο πολύ το δημοσιονομικό έλλειμμα.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά, ακόμη και αν θεωρήσει ότι θα λαμβάνονταν περιοριστικά μέτρα ίδιου ύψους τη διετία 2011-2012, πράγμα μάλλον απίθανο.

Αν το έλλειμμα κατέληγε στο 13,4% του ΑΕΠ το 2009 και όχι στο 15,4%, είναι πολύ πιθανό το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2012 να ήταν στο 4,6% αντί του 6,6% και η χώρα να στόχευε σε έλλειμμα κάτω του 3% φέτος, ό,τι θετικό αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων και των επενδυτών.

Υπό αυτήν την έννοια, η ερμηνεία του κανόνα του 50%, που αποτέλεσε το βασικό επιχείρημα υπέρ την ένταξης των 17 εταιρειών στον τομέα της γενικής κυβέρνησης, είναι σημαντική και θα πρέπει να επανεξεταστεί.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.