Το «τέρας» του Δημοσίου και οι ιδιώτες!

Η Ελλάδα θεωρείται παράδειγμα προς αποφυγή για τα δημόσια οικονομικά της αλλά το αντίθετο ισχύει για κάτι άλλο, που ελάχιστα προβάλλεται εντός κι εκτός συνόρων. Το μήνυμα που στέλνουν τα δάνεια των ιδιωτών.

Δημοσιεύθηκε: 14 Ιανουαρίου 2013 - 08:03

Dr Money

«Μην έχεις αυταπάτες. Αυτός ο φορολογικός νόμος είναι στην ουσία της τρόικας», μας ανέφερε το Σαββατοκύριακο μεσαίο κυβερνητικό στέλεχος.

Ο ίδιος ανέφερε ότι σκεφτόταν σοβαρά είτε να νοικιάσει, είτε να πουλήσει την μονοκατοικία που είχε χτίσει σε προάστιο της Ανατολικής Αττικής πριν λίγα χρόνια για να γλυτώσει από τους φόρους και τα τεκμήρια, όπως κάνουν γείτονές του.

Δεν ήταν ο μόνος που σκεφτόταν μ’ αυτό τον τρόπο, γνωρίζοντας ταυτόχρονα πόσο δύσκολο ήταν να πουληθεί ένα ακίνητο υπό τις σημερινές συνθήκες στη κτηματαγορά.

Άλλοι συζητούσαν για την επαναφορά του φόρου πολυτελούς διαβίωσης που προβλέπει φόρο πολυτελείας από 5% έως 10% επί της ετήσιας αντικειμενικής δαπάνης για τα ΙΧ από 1.929 κυβικά και άνω κ.τλ.

Στο επίκεντρο το πωλητήριο που σκόπευαν να βάλουν σε αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και σπίτια που είχαν αποκτήσει πριν από την κρίση και δυσκολεύονται να συντηρήσουν πλέον.

Όλοι αυτοί έπνεαν τα μένεα εναντίον της φορολογικής πολιτικής που συνεχίζει να αφαιρεί πόρους από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις για να χρηματοδοτηθούν οι δαπάνες του κράτους και να επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα αρχής γενομένης από τον φετινό προϋπολογισμό.

Κι όμως πόσο διαφορετική θα ήταν η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και η οικονομική κατάσταση των πολιτών αν το Δημόσιο ακολουθούσε το παράδειγμα του ιδιωτικού τομέα.

Παρά λοιπόν τον διπλασιασμό σχεδόν του ιδιωτικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 2001 που μπήκαμε στην ΟΝΕ μέχρι τις αρχές της τωρινής δεκαετίας, αυτό παραμένει ένα από τα χαμηλότερα στην ευρωζώνη.

Όπως δείχνουν τα στοιχεία της ευρωπαϊκής επιτροπής, το ελληνικό ιδιωτικό χρέος αντιστοιχούσε στο 65% του ΑΕΠ το 2001.

Όμως, τα χαμηλά επιτόκια του ευρώ και η άπλετη ρευστότητα που είχαν οι τράπεζες σε συνδυασμό με την πλήρη απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης και τα χαλαρά κριτήρια δανειοδότησης έφεραν το ιδιωτικό χρέος σε πολύ ψηλότερα επίπεδα.

Συγκεκριμένα, το ιδιωτικό χρέος ανήλθε στο 98% του ΑΕΠ το 2006 και στο 122% το 2009 για να σταθεροποιηθεί στο 125% του ΑΕΠ την επόμενη διετία.

Παρ’ όλα αυτά παραμένει το χαμηλότερο ανάμεσα στις χώρες της αποκαλούμενης ευρωπεριφέρειας.

Για να μην ξεχνάμε, το χρέος της γενικής κυβέρνησης αναμενόταν να διαμορφωθεί στο 189% φέτος από 176% το 2012 και 171% το 2011 πριν την πρόσφατη επαναγορά των κρατικών ομολόγων.

Το αντίστοιχο ποσοστό της Ιρλανδίας βρισκόταν στο 281% του ΑΕΠ το 2011 από 123% το 2001 και της Ισπανίας στο 204% του ΑΕΠ από 114% το 2001.

Υπενθυμίζεται ότι τόσο η Ιρλανδία όσο και η Ισπανία είχαν μπεί στην ΟΝΕ το 1999 οπότε είναι το μέτρο σύγκρισης γι’ αυτές θα έπρεπε να είναι εκείνη η χρονιά.

Από τις υπόλοιπες χώρες, το ιδιωτικό χρέος στη Πορτογαλία ανερχόταν σε 223% του ΑΕΠ το 2011 έναντι 166% το 2001 και της Κύπρου στο 281% του ΑΕΠ το 2011 από 164% το 2001 και 200% το 2006.

Μόνο η Γερμανία έχει να επιδείξει χαμηλότερο ιδιωτικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2011, αφού ανήλθε σε 109% με την προσθήκη ότι μειώθηκε από 128% το 2001.

Η Ιταλία βρισκόταν στο 126% το 2011 από 84% το 2001 αλλά κι εδώ η χρονιά αναφοράς θα πρέπει να είναι το 1999 που εισήλθε στην ευρωζώνη.

Είναι πιθανόν το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας να υποχωρήσει ως ποσοστό του ΑΕΠ σε χαμηλότερα επίπεδα τα επόμενα χρόνια καθώς ο τραπεζικός δανεισμός θα γίνει πιο δυσεύρετος και πιο ακριβός.

Είναι λοιπόν κρίμα που αυτά τα στοιχεία «χάνονται» στον ορυμαγδό του τεράστιου Δημοσίου χρέους που πνίγει και δυσφημεί μια ολόκληρη χώρα.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.