Ένα νέο "Brady Plan" για την Ελλάδα!

Η αλλαγή της δυναμικής του χρέους ώστε να υποβοηθηθεί η ανάπτυξη απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση. Το Brady Plan συνιστά μια διέξοδο όπως υπενθύμισε χθες ο κ. Dallara, ένας από τους αρχιτέκτονές του.

Δημοσιεύθηκε: 15 Νοεμβρίου 2012 - 07:53

Dr Money

«Το έχω ξαναδεί αυτό το έργο: ονομαζόταν κρίση χρέους της Λατινικής Αμερικής πριν από το Brady Plan». Αυτό ανέφερε χθες ο Charles Dallara, γενικός διευθυντής του IIF (Institute of International Finance), μιλώντας σε εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών.

Ο κ. Dallara θυμάται καλά γιατί εκείνα τα χρόνια ασχολείτο με την κρίση της Λατινικής Αμερικής, εργαζόμενος στο αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών.

Γίνονταν διαπραγματεύσεις επί μήνες, που κατέληξαν σε συμφωνία για την παροχή επιπρόσθετων πιστώσεων στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, τόνισε.

Από μια πρώτη ματιά, τα ποσά των δανείων έμοιαζαν εντυπωσιακά, αλλά σύντομα γινόταν κατανοητό ότι δεν επαρκούσαν για να πληρώσουν τα τοκοχρεολύσια στις τράπεζες, ανέφερε.

Οι οικονομίες των λατινοαμερικανικών χωρών συρρικνώνονταν καθώς εφάρμοζαν πολιτικές λιτότητας, τροφοδοτώντας την κοινωνική και πολιτική αναταραχή πριν έρθει το Brady Plan.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Brady Plan, το οποίο πήρε το όνομά από τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών επί προεδρίας Τζορτζ Μπους, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, βασιζόταν στη μείωση του δημόσιου χρέους από τους πιστωτές ως αντάλλαγμα για οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Oι υπερχρεωμένες χώρες λάμβαναν δάνεια με τα οποία αγόραζαν αμερικανικά κρατικά ομόλογα, που εν συνεχεία χρησιμοποιούσαν ως εγγύηση για τα ομόλογα (Brady bonds) που εξέδιδαν οι ίδιες.

Τα ομόλογα Brady ανταλλάσσονταν με τα υφιστάμενα δάνεια με όρους που οδηγούσαν σε μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Φυσικά, ο κ. Dallara δεν είχε τον χρόνο να επισημάνει ότι είχαν προηγηθεί κάπου 7 χρόνια ατέρμονων προσπαθειών (1982-1989) για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στη Λατινική Αμερική χωρίς επιτυχία.

Κι αυτό γιατί η θεραπεία συνίστατο στην αντίληψη ότι οι ανωτέρω χώρες είχαν πρόβλημα ρευστότητας και όχι φερεγγυότητας, που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με την παροχή επιπρόσθετης χρηματοδότησης.

Αντίθετα, ο σχεδιασμός του Brady Plan βασίστηκε στην αντίληψη ότι αντιμετώπιζαν πρόβλημα φερεγγυότητας.

Όμως, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι η υλοποίηση του σχεδίου Brady υποβοηθήθηκε από το γεγονός ότι οι εμπορικές τράπεζες είχαν «προετοιμαστεί» τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, διαγράφοντας μέρος των δανείων και παίρνοντας περισσότερες προβλέψεις.

Άλλωστε, εκείνη την εποχή κυριαρχούσαν τα τραπεζικά δάνεια και όχι τα ομόλογα.

Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι το PSI ήταν μιας μορφής Βrady Plan, και θα έχουν δίκιο.

Όμως, δεν οδήγησε στη μείωση του δημόσιου χρέους που πολλοί προσδοκούσαν για συγκεκριμένους λόγους, π.χ. ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών.

Μερικούς μήνες αργότερα, η ανάγκη για ανακούφιση της Ελλάδας από το υπέρογκο φορτίο χρέους που κουβαλάει είναι εμφανής αν πρόκειται να παραμείνει στην ευρωζώνη.

Με μόλις 22 δισ. ευρώ από τα νέα δάνεια του EFSF και του ΔΝΤ να κατευθύνονται στη χρηματοδότηση του ελλείμματος την περίοδο 2012-2014, όταν οι πληρωμές για τόκους στους ίδιους πιστωτές είναι μεγαλύτερες την ίδια περίοδο, όπως υπενθύμισε χθες ο κ. Dallara, το επιχείρημα γίνεται πιο ισχυρό.

Όμως, η εφαρμογή μιας εκδοχής του Brady Plan στους ιδιώτες ομολογιούχους που «κουρεύτηκαν» τον περασμένο Μάρτιο φαντάζει πολύ δύσκολη έως αδύνατη αυτήν τη στιγμή.

Επαναγορά χρέους θα μπορούσε να γίνει, αλλά αυτή απαιτεί επιπρόσθετα δάνεια, που καμία χώρα της Ε.Ε. δεν είναι διατεθειμένη να βάλει.

Επομένως, η συζήτηση επικεντρώνεται στα επίσημα δάνεια που έχουν δοθεί.

Εκεί όπου επικρατούν οι «ασπιρίνες» της μείωσης των επιτοκιακών spreads στα διακρατικά δάνεια της Ε.Ε. προς την Ελλάδα ύψους 52,9 δισ. ευρώ μέχρι τα τέλη του 2011 και η επιστροφή των υπεραξιών από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ.

Είναι σαφές ότι η προσωρινή λύση για τη μείωση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας που προωθείται σήμερα δεν θα είναι η τελική.

Οι γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2013 και ο ηθικός κίνδυνος που περιλαμβάνει το «κούρεμα» των κρατικών δανείων προς την Ελλάδα παραπέμπει τις τελικές αποφάσεις στο μέλλον.

Η κατάσταση στην ευρωζώνη εκείνη την περίοδο θα παίξει καθοριστικό ρόλο.

Κι αυτό γιατί είναι πιο εύκολο να προωθηθούν «κουρέματα» χρέους μέσω κάποιας εκδοχής του Brady Ρlan σε ένα ευρύτερο πλαίσιο όταν η οικονομία των 10 τρισ. ευρώ αναπτύσσεται, παρά όταν συρρικνώνεται.

Ένα νέο σχέδιο Brady για την ανακούφιση της Ελλάδας από το μεγάλο δημόσιο χρέος είναι μια καλή ιδέα, αλλά θα πρέπει να περιμένει.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.