Η τρόικα, ο ΟΔΔΗΧ και το χρέος!

Την επιστροφή στις «καλές» εποχές όπου η διαχείριση του χρέους γινόταν από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επιδιώκουν μερικοί, επιθυμώντας την εξαφάνιση του ΟΔΔΗΧ. Τα κίνητρα.

Δημοσιεύθηκε: 9 Νοεμβρίου 2012 - 07:46

Dr Money

Oι διαφωνίες των εκπροσώπων της τρόικας για το ζήτημα της φερεγγυότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι γνωστές από παλαιότερα.

Πιο συγκεκριμένα, είναι γνωστές από τότε που κατέστη σαφές ότι οι αστοχίες του οικονομικού προγράμματος οδηγούσαν σε πολύ υψηλότερο λόγο χρέους ως προς το ΑΕΠ το 2020, σε σύγκριση με εκείνο που προβλεπόταν στο μνημόνιο ΙΙ του περασμένου Φεβρουαρίου.

Παρότι έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, το ζήτημα δεν επιλύθηκε.

Το ΔΝΤ επιμένει σε μια δραστική λύση, π.χ. «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και των διακρατικών δανείων που έλαβε η Ελλάδα από την Ε.Ε.

Όμως, η Ε.Ε. και η ΕΚΤ απορρίπτουν το «κούρεμα» για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία, καθιστώντας αδύνατη τη λήψη απόφασης από το Eurogroup στις 12 Νοεμβρίου για την εκταμίευση της περίφημης δόσης των 31,3 δισ. ευρώ.

Η νέα καθυστέρηση έχει προκαλέσει δικαιολογημένα εκνευρισμό στην ελληνική κυβέρνηση, που έχει δαπανήσει πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο για να περάσουν τα συμφωνηθέντα μέτρα από τη Βουλή.

Αν όμως οι επαΐοντες έχουν δίκιο, θα υπάρξει απόφαση στις 19 Νοεμβρίου, δηλαδή νωρίτερα από τις 26 που αναφέρεται κατά κόρον στον Τύπο, ώστε η εκταμίευση να γίνει στις αρχές Δεκεμβρίου.

Όμως, διαφωνίες δεν υπάρχουν μόνο μεταξύ των μελών της τρόικας.

Διαφωνίες, και μάλιστα αχρείαστες, υπάρχουν και στο εσωτερικό για το μέλλον του ΟΔΔΗΧ (Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους).

Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο ΟΔΔΗΧ ιδρύθηκε κάπου στα μέσα - με δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 από τον τότε υπουργό οικονομικών Αλέκο Παπαδόπουλο.

Σκοπός του νέου οργανισμού ήταν να στελεχωθεί με έμπειρο προσωπικό από την αγορά ώστε η διαχείριση του δημόσιου χρέους, ή καλύτερα του μεγαλύτερου μέρους του, να γίνεται κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών κρατών που είχαν αντίστοιχους ΟΔΔΗΧ, παρότι δεν είχαν τόσο υψηλό χρέος όπως η Ελλάδα.

Μέχρι τότε ο μεν εξωτερικός δανεισμός της χώρας γινόταν από συγκεκριμένη διεύθυνση της Τράπεζας της Ελλάδος, ο δε εσωτερικός δανεισμός, μέσω κυρίως της διάθεσης εντόκων γραμματίων στο κοινό, γινόταν από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.

Η μείωση του πληθωρισμού που διευκόλυνε την έκδοση τίτλων μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας σταθερού και μεταβλητού επιτοκίου, π.χ. ομόλογα, επιτάχυνε τις εξελίξεις.

Όπως ήταν φυσικό, οι υπάλληλοι του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που ήταν επιφορτισμένοι με τον εσωτερικό δανεισμό, όπου την τελική απόφαση για τον καθορισμό των επιτοκίων την είχε ο αρμόδιος υφυπουργός οικονομικών, αντέδρασαν στην ίδρυση του ΟΔΔΗΧ.

Όμως, οι αντιδράσεις δεν έκαμψαν τον Αλέκο Παπαδόπουλο, που ήταν πεπεισμένος ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει έναν αντίστοιχο οργανισμό διαχείρισης του χρέους με εκείνον άλλων κρατών.

Δεν θα περιμέναμε, λοιπόν, κάπου 16-17 χρόνια αργότερα να υπάρχουν κυβερνητικά στελέχη που σκέφτονται την επιστροφή, ουσιαστικά, στο παλιό καθεστώς, δηλαδή στη δημιουργία ειδικής γραμματείας στο υπουργείο οικονομικών που θα υποκαθιστά τον ΟΔΔΗΧ.

Το επιχείρημα που έχουμε ακούσει είναι ότι η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να βγει στις αγορές τα επόμενα δύο χρόνια κι επομένως ο ΟΔΔΗΧ δεν χρειάζεται.

Δεν γνωρίζουμε ασφαλώς ποιος είναι ο πραγματικός λόγος και ελπίζουμε να μην είναι το βόλεμα μερικών ημετέρων στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς, όπως κυκλοφορεί στην πιάτσα.

Νομίζουμε όμως ότι η κυβέρνηση χρειάζεται τη συμβουλή τεχνοκρατών, που δεν έχουν εμποτιστεί από τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία για θέματα που άπτονται της διαχείρισης του δημόσιου χρέους.

Άλλωστε, κάποιες εξειδικευμένες εργασίες υπάρχουν, π.χ. η διαχείριση του συναλλαγματικού ρίσκου των δανείων σε SDR (ειδικά τραβηχτικά δικαιώματα) που παρέχει το ΔΝΤ στη χώρα και άλλες, μπορεί να προκύψουν, π.χ. πιθανή επαναγορά χρέους, έστω κι αν οι πρωτογενείς εκδόσεις ομολόγων έχουν διακοπεί.

Υπό αυτές τις συνθήκες, πισωγύρισμα σε εποχές όπου το δημόσιο είχε γίνει περίγελως της αγοράς δεν πρέπει να υπάρξει και η χώρα να πάει κόντρα στο πανευρωπαϊκό ρεύμα.

Οι διαφωνίες σε θέματα πολιτικής είναι θεμιτές.

Όμως, η ανακίνηση τέτοιων θεμάτων, όπως της απορρόφησης του ΟΔΔΗΧ από γραμματεία του υπουργείου οικονομικών, είναι αχρείαστη.

Ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός οικονομικών κ. Σταϊκούρας έχει τον λόγο και θα πρέπει να κλείσει το θέμα.

Άλλωστε δεν χρειάζεται να καλείται η τρόικα κάθε φορά για να αποφαίνεται επί παντός επιστητού.

Ακόμη και για τα αυτονόητα.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.