Ο "σμπάρος" των ομολόγων και τα "τρυγόνια"!

Τα ελληνικά ομόλογα αποδείχθηκαν αχίλλειος πτέρνα για τις τράπεζες και την χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, θα μπορούσαν να αποδειχθούν το δυνατό σημείο τα επόμενα τρίμηνα και χρόνια.

Δημοσιεύθηκε: 12 Οκτωβρίου 2012 - 07:51

Dr Money

Δεν είναι μόνο το χρηματιστήριο Αθηνών που έχει κάνει ράλι τους τελευταίους μήνες.

Το ίδιο ισχύει για τα νέα ελληνικά ομόλογα που δόθηκαν στα πλαίσια της ανταλλαγής με τα χρεόγραφα της εποχής πριν την μεγαλύτερη αναδιάρθρωση δημοσίου χρέους στην ιστορία (PSI).

To νέο ομόλογο αναφοράς (benchmark) που λήγει το 2023 είδε την τιμή του να καταβαραθρώνεται και την απόδοσή του να εκσφενδονίζεται στο 30% προς τα τέλη του προηγούμενου Μαΐου λόγω πολιτικής αβεβαιότητας.

Όμως, η κατάσταση βελτιώθηκε μετά τις δεύτερες εκλογές στα μέσα Ιουνίου και τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού των 3 κομμάτων, με αποτέλεσμα η απόδοση του ομολόγου αναφοράς να υποχωρήσει σταδιακά προς το 24% στα μέσα Ιουλίου.

Οι ανησυχίες για τις περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης και η συνακόλουθη αύξηση των αποδόσεων των ισπανικών και ιταλικών ομολόγων επηρέασαν επίσης αρνητικά τα ελληνικά.

Όμως, η καταλυτική παρέμβαση του προέδρου της ΕΚΤ κ.Ντράγκι στα τέλη Ιουλίου και οι δηλώσεις του για το ευρώ άλλαξαν εκ νέου άρδην τα δεδομένα.

Η απόδοση του ελληνικού ομολόγου ξαναπήρε την κατιούσα για να υποχωρήσει κάτω από το 24% το δεύτερο μισό του Αυγούστου που ο κ. Σαμαράς επισκέφθηκε το Βερολίνο και το Παρίσι.

Η ενίσχυση της πεποίθησης ότι το ρίσκο μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ υποχώρησε έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στις τιμές των ελληνικών ομολόγων ενώ οι αντιστρόφως κινούμενες αποδόσεις συμπιέσθηκαν περισσότερο.

Η απόδοση του ομολόγου που λήγει το 2023 έπεσε κάτω από το 20%, πλησιάζοντας το 18%, αλλά παραμένοντας σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Προφανώς, το ομόλογο συνεχίζει να ενσωματώνει ισχυρές προσδοκίες για έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Αυτό μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα αν συγκρίνει κανείς την απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου το καλοκαίρι του 2010 όταν η χώρα είχε μπει στο μηχανισμό στήριξης αλλά δεν αμφισβητείτο η θέση της στην ευρωζώνη.

Η απόδοση του 10ετούς κυμαινόταν μεταξύ 9% και 13% εκείνη την περίοδο.

Επομένως, τα ελληνικά ομόλογα έχουν περιθώρια για μεγάλο ράλι αν ο κίνδυνος εξόδου της χώρας από το ευρώ εκλείψει ή τουλάχιστον μειωθεί σημαντικά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τελευταίο συνδέεται τόσο με την πολιτική βούληση στη Γερμανία κι αλλού, όσο και με την πρόοδο των ελληνικών δημόσιων οικονομικών και διαρθρωτικών αλλαγών.

Όμως, «συν Αθηνά και χείρα κίνει» σκέφτονται μερικοί.

Κοινώς, αν υποβοηθηθούν κάπως τα ομόλογα παράλληλα με την επίδειξη προόδου στην τιθάσευση του δημοσιονομικού ελλείμματος, ώστε να συμπιεσθούν περαιτέρω οι αποδόσεις τους, τα οφέλη θα είναι διπλά.

Από την μια πλευρά, τα απαραίτητα κεφάλαια για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών θα μειωθούν.

Αν υποθέσουμε ότι οι τράπεζες έχουν νέα ομόλογα ονομαστικής αξίας 20 δισ. ευρώ, η μείωση της απόδοσης τους κατά 10 μονάδες, π.χ. από το 30% στο 20%, μειώνει τις ανάγκες κατά 2 δισ. ευρώ.

Αυτό θα μπορούσε να μεταφρασθεί σε ανάλογη μείωση του δημοσίου χρέους και των ετήσιων τόκων που θα πλήρωναν οι φορολογούμενοι ή εξεύρεση μέρους των χρημάτων για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού που δημιουργεί η πιθανή διετής επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Επίσης θα συνέβαλε στη δημιουργία καλύτερου επενδυτικού και επιχειρηματικού κλίματος, καθιστώντας ευκολότερη την υλοποίηση επενδύσεων και διευκολύνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις.

Θα στήριζε και το χρηματιστήριο Αθηνών.

Εξυπακούεται ότι μια τέτοια προσπάθεια που υπονοεί μια ήπια, προοδευτική επαναγορά των ομολόγων από το κράτος η άλλους φορείς απαιτεί κεφάλαια.

Ο ΟΔΔΗΧ δαπάνησε κάπου 100 εκατ. ευρώ πριν λίγες εβδομάδες γι’ αυτό τον σκοπό, αλλά του επισημάνθηκε αρμοδίως ότι λεφτά για να συνεχίσει το πρόγραμμα δεν υπάρχουν σύμφωνα με τους επαΐοντες.

Οι δανειστές θα μπορούσαν να διευκολύνουν δίνοντας μπροστά κάποια λεφτά του πακέτου αλλά δεν δείχνουν διατεθειμένοι να το κάνουν προς το παρόν.

Άλλωστε, η καθυστέρηση στη καταβολή της δόσης των 31,3 δισ. ευρώ μιλά από μόνη της.

Μια άλλη λύση θα ήταν να ρευστοποιήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία τα ομόλογα του EFSF που έλαβαν στα πλαίσια της ανταλλαγής του PSI και να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα από την αγορά.

Από την στιγμή που τα ταμεία είναι μέρος της γενικής κυβέρνησης, τα όποια ομόλογα αγοράζονταν θα θεωρούνται ενδοκυβερνητικό χρέος και δεν θα έμπαιναν στον υπολογισμό του δημοσίου χρέους, μειώνοντάς το ανάλογα.

Όμως, το τελευταίο δεν μπορεί να γίνει χωρίς την σύμφωνη γνώμη των διοικήσεών τους, κάτι εξαιρετικά αμφίβολο.

Τι άλλο απομένει;

Πιθανόν κάτι που εμείς τουλάχιστον αγνοούμε αυτή την στιγμή αλλά άλλοι ίσως το επεξεργάζονται.

Παρ’ όλα αυτά, η υποβοήθηση της ανόδου των τιμών των νέων ομολόγων με την συνακόλουθη συμπίεση των αποδόσεών τους είναι σημαντικό θέμα.

Πως το λένε; Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.