Ο χαμένος κύκλος των τεστ κοπώσεως!

Δεν είναι μόνο οι δανειστές που δοκιμάζουν τις αντοχές της οικονομίας με την υπερβολική δόση λιτότητας. Είμαστε κι εμείς επίσης που υποβάλλουμε εαυτούς σε διαρκή τεστ κοπώσεως.

Δημοσιεύθηκε: 9 Οκτωβρίου 2012 - 07:48

Dr Money

Στο κείμενο της 24ης Σεπτεμβρίου, που έφερε τον τίτλο «Η κρυφή(;) ατζέντα των δανειστών μας», αναφερθήκαμε σε ορισμένα πράγματα που είχαν προαποφασιστεί ερήμην μας, με βάση την πληροφόρηση που είχαμε από πηγές.

Τα κύρια στοιχεία ήταν η μετάθεση της εκταμίευσης της επόμενης δόσης των 31,3 δισ. ευρώ μετά τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου και το πράσινο φως για τη διετή επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής στη Σύνοδο Κορυφής της 18ης Οκτωβρίου.

Όμως, η επιμήκυνση δεν θα ήταν της μορφής που επιθυμούσε η Ελλάδα αφού προέβλεπε την εμπροσθοβαρή εφαρμογή των μέτρων λιτότητας τη διετία 2013-2014 με τις όποιες αποκλίσεις από τον στόχο για το έλλειμμα να καλύπτονται την περίοδο 2015-2016.

Υπό το φως της επιμήκυνσης, θα έπρεπε να υπολογιστεί ξανά η άσκηση για τη φερεγγυότητα του ελληνικού χρέους με ορίζοντα την προσγείωσή του στο 120% του ΑΕΠ το 2020 και να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό της επιμήκυνσης.

Επομένως, η τελική έκθεση της τρόικας για το ελληνικό πρόγραμμα θα καθυστερούσε αφενός γιατί θα ενσωμάτωνε τα νέα δεδομένα της ανωτέρω άσκησης και αφετέρου διότι η συμφωνία για το πακέτο των μέτρων λιτότητας ύψους 13,5 δισ. θα ολοκληρωνόταν πιο αργά, δηλαδή μετά το χθεσινό eurogroup και τη σύνοδο της 18ης Οκτωβρίου.

Η αίσθηση μετά το χθεσινό eurogroup είναι ότι πράγματι κάποια πράγματα έχουν ήδη προαποφασιστεί.

Aπλώς θα εμπλουτιστούν με κάποια νέα, π.χ. την υπόσχεση για μελλοντική ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ελλάδας, της Ισπανίας κ.τ.λ. από το ESM υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις στο μέλλον.

Αυτό άλλωστε συνέβη με το PSI, για το οποίο το πράσινο φως δόθηκε ανεπίσημα ερήμην της ελληνικής πλευράς στο άτυπο eurogroup της Πολωνίας τον Σεπτέμβριο του 2011 -όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος σταμάτησε το αεροπλάνο του κ. Παπανδρέου στο Λονδίνο καθ' οδόν για τη Ν. Υόρκη, ζητώντας του να γυρίσει πίσω-, όπως μας ανέφερε πρόσφατα ενήμερο άτομο από το εξωτερικό.

Όμως, οι χθεσινές τοποθετήσεις στο eurogroup δείχνουν ακόμη μία φορά ότι πληρώνουμε αναίτια τα δικά μας λάθη, τιμωρώντας την ελληνική οικονομία και τους εαυτούς μας.

Δεν θα κρίνουμε το δεύτερο οικονομικό πρόγραμμα, αν και θεωρούμε ότι είναι πιο ρεαλιστικό σε σχέση με το πρώτο που συντάχθηκε τον Μάιο του 2010.

Όμως, καλώς ή κακώς, η χώρα δεσμεύθηκε να εφαρμόσει κάποια πράγματα τον περασμένο Φεβρουάριο για να λάβει δανεικά σε αντάλλαγμα.

Κι όμως, το νομοσχέδιο με τους όρους της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών δεν ψηφίστηκε από τη Βουλή στο εξάμηνο ώστε να γίνει η εκταμίευση των υπόλοιπων 23,8 δισ. ευρώ για την κεφαλαιακή ενίσχυση των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Η ένταξη 15.000 δημοσίων υπαλλήλων σε εργασιακή εφεδρεία μέσα στο 2012 δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί, ο φετινός στόχος για έσοδα ύψους 3,2 δισ. ευρώ από τις κρατικοποιήσεις μοιάζει ανέφικτος, ενώ η περιβόητη απελευθέρωση των επαγγελμάτων έχει γίνει κακόγουστο αστείο.

Σε όλα αυτά προσθέστε επίσης την καθυστέρηση στον προσδιορισμό του πακέτου με τις περικοπές δαπανών ύψους 11,5 δισ. ευρώ που έπρεπε να είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα μέχρι τα τέλη του περασμένου Ιουνίου.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Η μη εκταμίευση της δόσης των 31,3 δισ. ευρώ, που θα έπρεπε να είχε γίνει το αργότερο μέσα στον Ιούλιο, καθώς και της επόμενης δόσης που πάει για το 2013.

Επιπλέον, η τρόικα εγείρει νέες απαιτήσεις στα εργασιακά κι αλλού για να καλυφθούν οι καθυστερήσεις στην υλοποίηση του προγράμματος.

Όλα λοιπόν πάνε πίσω, συμπεριλαμβανομένης της μερικής αποπληρωμής των συσσωρευμένων χρεών του δημοσίου προς τρίτους, ύψους 3,5-4 δισ. ευρώ, που έχει ως αποτέλεσμα την τιμωρία του ιδιωτικού τομέα.

Το συμπέρασμα;

Έτσι κι αλλιώς αναγκαζόμαστε να κάνουμε, έστω με το τσιγκέλι, ό,τι έχουμε συμφωνήσει με βάση το μνημόνιο ΙΙ για να παίρνουμε την εκάστοτε δόση με καθυστέρηση για να χρηματοδοτείται το δημόσιο και εν μέρει η οικονομία.

Μπορούμε λοιπόν δικαιολογημένα, κατά την ταπεινή μας άποψη, να διαμαρτυρόμαστε για την υπερβολική δόση λιτότητας που δοκιμάζει τις αντοχές του Έλληνα ασθενή, όμως υπάρχει κι η άλλη πλευρά.

Κοινώς, η αδυναμία κι η απροθυμία της εφαρμογής των συμφωνηθέντων που τελικά υλοποιούνται καθυστερημένα για να πάρουμε τις δόσεις, υποβάλλοντας την εθνική οικονομία σε συνεχή τεστ κοπώσεως.

Αυτός ο αναίτιος κύκλος των καθυστερημένων δράσεων και δόσεων πρέπει να σπάσει σε κάποιο σημείο και όσο συντομότερα γίνει αυτό τόσο το καλύτερο.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.