Iσπανική αχλάδα & ελληνικός μπαμπούλας

Για αρκετούς μήνες, οι Ισπανοί επίσημοι ανέφεραν ότι η χώρα τους δεν είναι Ελλάδα, εξορκίζοντας οποιοδήποτε σχέδιο διάσωσης. Όμως, η Ελλάδα είχε πάλι τον τελευταίο λόγο, οπότε απομένει να δούμε την ουρά.

Δημοσιεύθηκε: 11 Ιουνίου 2012 - 08:12

Dr Money

Η κυβέρνηση του συντηρητικού πρωθυπουργού κ. Ραχόι αναθεώρησε ανοδικά το περσινό δημοσιονομικό έλλειμμα της Ισπανίας στο 8% του ΑΕΠ από 6% που το είχε προσδιορίσει ο σοσιαλιστής προκάτοχός του.

Πολλοί πίστεψαν ότι η αναθεώρηση είχε πολιτικά κίνητρα, αλλά δεν άνοιξε ρουθούνι, ενώ κανένας δεν έθεσε θέμα ποιότητας των στατιστικών στοιχείων.

Δεν ήταν η τελευταία αναθεώρηση, καθότι ακολούθησε άλλη μία που ανέβασε τον πήχη στο 8,9% του ΑΕΠ.

Η ισπανική κυβέρνηση, γνωρίζοντας το ειδικό βάρος της 4ης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις προτροπές της Ε.Ε. για μείωση του ελλείμματος στο 3%, βάζοντας τον στόχο για το φετινό έλλειμμα πάνω από το 5% του ΑΕΠ.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, ο κ. Ραχόι και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν έχαναν ευκαιρία να τονίσουν ότι η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα και πως δεν είχε ανάγκη κανένα σχέδιο στήριξης.

Αυτό κράτησε μέχρι το Σαββατοκύριακο που πέρασε, αφού το Eurogroup αποφάσισε να θέσει στη διάθεση της Ισπανίας δάνεια μέχρι το ποσό των 100 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών που την έχουν ανάγκη.

Η επίσπευση της απόφασης δεν εκπλήσσει.

Στις 17 Ιουνίου διεξάγονται οι ελληνικές εκλογές, όπου όλα τα αποτελέσματα είναι ακόμη ανοιχτά, και είναι επόμενο η Γερμανία και οι υπόλοιποι να επιθυμούν να λάβουν τα μέτρα τους για κάθε ενδεχόμενο, π.χ. κρίση εμπιστοσύνης στις ισπανικές τράπεζες, που έχασαν πάνω από 60 δισ. ευρώ σε καταθέσεις τον περασμένο Μάρτιο.

Η απόφαση του eurogroup εμπεριέχει ένα μήνυμα προς τους Ισπανούς καταθέτες και τις αγορές για κάθε ενδεχόμενο.

Ούτε ασφαλώς εκπλήσσει η αντίδραση του κ. Ραχόι, ο οποίος μίλησε για «νίκη» επειδή η βοήθεια προς τις ισπανικές τράπεζες δεν συνοδεύθηκε από πρόγραμμα προσαρμογής, ξεχνώντας τους εξορκισμούς των προηγούμενων μηνών.

Όμως, η κατάσταση δεν είναι καθόλου απλή.

Οι δανειακές ανάγκες της κεντρικής κυβέρνησης και των περιφερειών της Ισπανίας ανέρχονται σε 100 δισ. ευρώ για το β΄ εξάμηνο του 2012.

Είναι σαφές ότι η χώρα της Ιβηρικής δεν μπορεί να δανείζεται με επιτόκια της τάξης του 6% για 10 χρόνια, όπως έγινε πρόσφατα.

Οι ισπανικές τράπεζες θα χρειαστούν κεφαλαιακή ένεση, που ανέρχεται στα 40 δισ. ευρώ κατ’ ελάχιστο και στα 90 δισ. ευρώ κατ’ ανώτερο, αν η οικονομία είναι σε ύφεση το 2012 και το 2013 και αναγκαστούν να ανεβάσουν τον κύριο δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας (CT 1) μεταξύ του 10% και του 12%, με βάση τις επιταγές των κανόνων της Βασιλείας 2.5, σύμφωνα με τη Morgan Stanley.

Aν λοιπόν υποθέσουμε ότι το ταμείο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών δανειστεί 50 δισ. ευρώ, το συνολικό εθνικό χρέος της Ισπανίας, συμπεριλαμβανομένων του χρέους των περιφερειών και άλλου εγγυημένου χρέους, ανέρχεται σε 1,140 τρισ. ευρώ και αντιστοιχεί στο 88% του ΑΕΠ.

Αν οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης ανέλθουν σε 90 δισ. ευρώ, τότε το δημόσιο χρέος θα ξεπεράσει το 91% του ΑΕΠ.

Όμως, πιο ανησυχητικό από τη σκοπιά των επενδυτών είναι κάτι άλλο από τη στιγμή όπου το δημόσιο χρέος παραμένει σε ελεγχόμενα επίπεδα.

Από πού θα προέλθουν τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης.

Κι αυτό γιατί αν τροφοδότης είναι ο ESM, ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης, όπως φαίνεται να επιθυμεί η Γερμανία, τότε οι ομολογιούχοι θα έπονται σε περίπτωση εκκαθάρισης μιας τράπεζας.

Θα αναβιώσουν λοιπόν οι μνήμες του ελληνικού PSI, με τη διαφορά ότι αυτήν τη φορά το «κούρεμα» θα αφορά ισπανικό χρέος.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι η αντίδραση της Ιρλανδίας, που βυθίστηκε λόγω του τραπεζικού τομέα, σε αντίθεση με την Ελλάδα και λιγότερο με την Πορτογαλία, που πληρώνουν τα σπασμένα, κοινώς χρεοκοπία, του δημοσίου.

Ως γνωστόν, η Ιρλανδία αναγκάστηκε να μπει σε πρόγραμμα στήριξης με συγκεκριμένους όρους για να βγει από τον βούρκο που δημιούργησε ο υπερτροφικός και χρεοκοπημένος τραπεζικός τομέας.

Θα έχει επίσης ενδιαφέρον να δούμε αν η βοήθεια προς την Ισπανία χωρίς μνημόνιο θα γίνει αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα, παρότι η χώρα μας βυθίστηκε λόγω του συσσωρευμένου δημοσίου χρέους και των μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Ο κ. Ραχόι και άλλοι θέλουν να... ζωγραφίσουν με ωραία χρώματα την ευρωπαϊκή στήριξη προς τον τραπεζικό τομέα της χώρας του χωρίς δεσμεύσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα.

Όμως, υπάρχουν συνέπειες που θα γίνουν ορατές με το πέρασμα του χρόνου.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.