Iδιωτική κατανάλωση εναντίον ΕΚΤ!

Αν δεν ανακοπεί η αιμορραγία των καταθέσεων, οι επιλογές των ιθυνόντων δεν θα είναι πολλές. Όμως, σίγουρα θα είναι επίπονες αν δεν συναινέσει η ΕΚΤ.

Δημοσιεύθηκε: 2 Μαΐου 2012 - 07:49

Dr Money

Τα μηνιαία συγκεντρωτικά στοιχεία της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) για τα τραπεζικά συστήματα των χωρών της ευρωζώνης τον περασμένο Μάρτιο είναι διαφωτιστικά, αν και ενίοτε διαφέρουν κάπως από τα εθνικά στοιχεία.

Ο ελληνικός τραπεζικός τομέας συνεχίζει να καταγράφει τις μεγαλύτερες απώλειες καταθέσεων σε ετήσια βάση σε σύγκριση με τα τραπεζικά συστήματα των υπόλοιπων χωρών της ευρωζώνης, παρότι ο Μάρτιος αποδείχθηκε καλός μήνας.

Ακολουθεί η Ισπανία σε πολύ μικρότερο βαθμό, ενώ οι καταθέσεις στην Ιρλανδία εμφανίζουν ελαφρά κάμψη και στην Ιταλία και στην Πορτογαλία έχουν θετικό πρόσημο.

Η διαφορά μεταξύ της Ελλάδας και της Ισπανίας, που είχε τη δεύτερη χειρότερη επίδοση, τα λέει όλα.

Η αιμορραγία των ελληνικών καταθέσεων ήταν της τάξης του 16,7% τον Μάρτιο σε ετήσια βάση, έναντι 4,2% της Ισπανίας.

Στον αντίποδα, η μεγαλύτερη αύξηση καταθέσεων της τάξης του 7,9% παρατηρήθηκε στη Γαλλία.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι κάτι ανάλογο θα συνέβαινε στην αντίπερα πλευρά των δανείων, αλλά εις μάτην.

Τα υπόλοιπα των δανείων προς τα ελληνικά νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις εμφάνιζαν κάμψη της τάξης του 3,9% σε ετήσια βάση, που υπολειπόταν της μείωσης των καταθέσεων, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΚΤ.

Όμως, τα πρωτεία ανήκουν στις ιρλανδικές και στις πορτογαλικές τράπεζες, οι οποίες μείωσαν τα υπόλοιπα των δανείων τους κατά 7,5% και 4,8% αντίστοιχα, γεγονός που παραπέμπει σε πολιτική απομόχλευσης.

Ο λόγος δάνεια προς καταθέσεις στην Ιρλανδία ανήλθε στο 132% τον Μάρτιο, ενώ στην Πορτογαλία στο 116%.

Στην Ισπανία, η μείωση των δανείων ανήλθε στο 2,8% σε ετήσια βάση τον Μάρτιο, ενώ ο λόγος δανείων προς καταθέσεις βρίσκεται στο 109%.

Κοινώς, ο ρυθμός απομόχλευσης των ελληνικών τραπεζών υπολείπεται του αντίστοιχου σε άλλες χώρες της ευρωπεριφέρειας που έχουν εμπλακεί στην κρίση χρέους, παρότι αντιμετωπίζουν αιμορραγία καταθέσεων.

Είναι προφανές ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο αν δεν είχαν πρόσβαση στη ρευστότητα της ΕΚΤ και του μηχανισμού έκτακτης χρηματοδότησης στην ΤτΕ (ΕLA).

Αν λοιπόν δεν γίνει κάτι για να αντιστραφεί η πτωτική τάση ή τουλάχιστον να σταθεροποιηθούν οι καταθέσεις, τρία τινά υπάρχουν:

Πρώτον, και πιθανότερο, να συνεχίσουν η ΕΚΤ και η ΤτΕ μέσω του ELA να παρέχoυν ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Σε αυτήν την περίπτωση, η εξάρτηση των τελευταίων από την ΕΚΤ αυξάνεται.

Δεύτερον, να σταματήσει η ΕΚΤ και η ΤτΕ να παρέχουν ρευστότητα, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν οι τράπεζες να προχωρήσουν σε απότομη απομόχλευση με σωρεία χρεοκοπιών επιχειρήσεων στην αγορά, βαθαίνοντας την ύφεση.

Τρίτον, και πιο απίθανο, να αναγκαστεί η κυβέρνηση να προχωρήσει σε πάγωμα των τραπεζικών καταθέσεων και σε επιβολή ελέγχων στη διακίνηση κεφαλαίων επικαλούμενη το δημόσιο συμφέρον. Όμως, θα επικρατούσε πανικός με πιθανή μετάδοση της κρίσης και σε άλλες χώρες της περιφέρειας.

Είναι προφανές ότι το πρώτο σενάριο είναι πιο ρεαλιστικό αν και δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον.

Τόσο η ΕΚΤ όσο και οι υπόλοιποι θα προτιμούσαν να επανέλθουν στις ελληνικές τράπεζες σταδιακά τα λεφτά που έχουν αποθησαυριστεί και εκτιμώνται στα 10 - 15 δισ. ευρώ.

Πρόκειται για χρήματα που βρίσκονται σε σεντούκια, κήπους, στρώματα, τραπεζικές θυρίδες κ.α.

Όμως, δεν είναι καθόλου εύκολο λόγω των αβεβαιοτήτων που υπάρχουν.

Αν λοιπόν ούτε αυτό μπορεί να ευοδωθεί, απομένει ένας τρόπος για να μην αυξηθεί η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από το ευρωσύστημα και να ενισχυθούν οι καταθέσεις, ισχυρίζονται ορισμένοι εμπειρογνώμονες στις Βρυξέλλες.

Η περαιτέρω συμπίεση της ιδιωτικής καταναλωτικής δαπάνης, με παράλληλη αύξηση των καταθέσεων, ώστε να βελτιωθεί επίσης το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Όμως, η μέχρι σήμερα εμπειρία δείχνει ακριβώς το αντίθετο.

Κοινώς, ο κόσμος αποσύρει καταθέσεις για να συμπληρώσει τις καταναλωτικές δαπάνες, ώστε να διατηρήσει ένα ευπρεπές επίπεδο διαβίωσης και να πληρώσει τα χαράτσια και τους άλλους φόρους στο δημόσιο.

Πιθανόν αυτό εξηγεί γιατί τα στοιχεία της Ε.Ε. για την τελική ιδιωτική καταναλωτική δαπάνη σε τρέχουσες τιμές δείχνουν ότι αυτή δεν είχε μειωθεί ούτε 8 δισ. ευρώ μεταξύ των ετών 2009 και 2011.

Τι θα μπορούσε λοιπόν να μεταβάλει τη σημερινή κατάσταση ώστε να σταθεροποιηθούν οι καταθέσεις και να μην αυξηθεί η ήδη μεγάλη εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από το ευρωσύστημα;

Η απάντηση που έχουν είναι η εξής:

Μια σημαντική αύξηση των επιτοκίων καταθέσεων, που ασφαλώς θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στα επιτόκια των δανείων.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.