Θέλετε να πουλήσετε ή όχι;

Η τρόικα δεν αφήνει πολλές επιλογές στην κυβέρνηση και στους υπεύθυνους του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Όμως, σημασία έχει επίσης τι θέλουμε εμείς και γιατί.

Δημοσιεύθηκε: 26 Μαρτίου 2012 - 07:45

Dr Money

Δεν είναι μόνο το χρονοδιάγραμμα για τις διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα που έχει πάει πίσω.

Το ίδιο συμβαίνει και με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ και η τρόικα έχουν αναθεωρήσει προς τα κάτω τον στόχο για τα έσοδα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα στα 20 δισ. ευρώ την περίοδο 2012-2014, αν δεν μας απατά η μνήμη, από κάπου 50 δισ. που ήταν ο αρχικός στόχος την άνοιξη του 2011.

Προφανώς, οι εκπρόσωποι των θεσμικών πιστωτών μας αντιλήφθηκαν ότι η υποδομή, οι συνθήκες στην αγορά και η πολιτική βούληση δεν δικαιολογούσαν την αρχική αισιοδοξία.

Για τη χρονιά που διανύουμε ο νέος στόχος για έσοδα από αποκρατικοποιήσεις έχει αναθεωρηθεί στα 3,2 δισ. ευρώ και θεωρείται πιο ρεαλιστικός, αν και οι ειδήμονες ισχυρίζονται ότι ούτε αυτός μπορεί να επιτευχθεί με βάση τη σημερινή τάση.

Αναμφισβήτητα, έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι είναι λάθος να επικεντρώνεται κανείς στη μία πλευρά του ισολογισμού ενός κράτους, π.χ. στα χρέη του, και να αγνοεί την άλλη πλευρά, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία του.

Μόνο που στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε μεν μια καλή εικόνα για το δημόσιο χρέος και τις υποχρεώσεις της χώρας, αλλά δεν έχουμε ανάλογη για την περιουσία του δημοσίου και την αξία της.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το χρέος της γενικής κυβέρνησης ξεπέρασε τα 350 δισ. ευρώ το 2011, ενώ η αξία των περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να πουληθούν τα επόμενα χρόνια υπολείπεται κατά πολύ του ονομαστικού ΑΕΠ των 200-210 δισ. ευρώ.

Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί είχε δοθεί η λανθασμένη εντύπωση σε κάποιο σημείο στους ξένους εταίρους μας αλλά και στην κοινή γνώμη της χώρας ότι μόνο η αξία της δημόσιας περιουσίας φθάνει τα 280-300 δισ. ευρώ.

Η ανυπαρξία ενδιαφέροντος που έδειξε η προκαταρκτική έρευνα αγοράς πριν από λίγους μήνες για τα 35-39 ακίνητα του δημοσίου που τέθηκαν προς αξιοποίηση με τη μέθοδο sales & leaseback μιλά από μόνη της, παρότι οι συνθήκες ήταν πολύ άσχημες εκείνη την περίοδο.

Κάποιος θα μπορούσε φυσικά να αποδώσει τις καθυστερήσεις σε πολλές ιδιωτικοποιήσεις και σε άλλους λόγους.

Είναι γνωστό ότι μερικές ιδιωτικοποιήσεις τις περισσότερες φορές απαιτούν σημαντική προεργασία και χρόνο για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.

Όμως, η ερώτηση ενός ξένου στελέχους επενδυτικής τραπεζικής πήγε κατευθείαν στην καρδιά του προβλήματος.

«Θέλετε να πουλήσετε ή όχι;», ρώτησε, προεξοφλώντας ότι το τίμημα θα είναι πιο χαμηλό σε σχέση με εκείνο που θα μπορούσε να είχε επιτύχει το ελληνικό κράτος στο παρελθόν.

Βλέπετε, η εντύπωση που έχουν αποκομίσει τόσο αυτός όσο κι άλλοι είναι ότι η χώρα χρησιμοποιεί προφάσεις για να μην κάνει τίποτα ή τουλάχιστον πολλά πράγματα στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων.

Ο ίδιος θεωρούσε εύλογο να υπάρχουν αντιδράσεις από φορείς και κόμματα.

Όμως, θεωρούσε σίγουρο ότι οι τυχόν ενδιαφερόμενοι θα ήθελαν να πληρώσουν χαμηλό τίμημα για το ρίσκο που αναλάμβαναν, λαμβάνοντας υπόψη το προς πώληση περιουσιακό στοιχείο.

Τουλάχιστον σε πρώτη φάση και μέχρι να αποκτήσει η χώρα ένα καλό track record, όπως σημείωσε.

Φυσικά, δεν αναφερόταν στις πωλήσεις ούτε αδειών σε κρατικά ελεγχόμενες εταιρείες όπως ο ΟΠΑΠ ούτε μειοψηφικών ποσοστών σε εταιρείες που διοικούνται από το κράτος.

Είναι προφανές ότι οι γενικότερες συνθήκες δεν ευνοούν τα υψηλά τιμήματα και υπό αυτήν την έννοια οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ενδείκνυνται με βάση την εισπρακτική λογική.

Αν όμως κανείς θεωρεί ότι οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται κυρίως για να αποκτήσουν οι εταιρείες καλύτερο μάνατζμεντ και να αλλάξει η δομή της ελληνικής οικονομίας προοδευτικά, ώστε να γίνει ανταγωνιστικότερη, τότε θα πρέπει να δει το θέμα από διαφορετική σκοπιά.

Σε κάθε περίπτωση, η όλη διαδικασία θα πρέπει να είναι διαφανής και αδιάβλητη, ώστε να μην υπάρχουν σκιές.

Οι τελικές αποφάσεις γι’ αυτά τα ζητήματα ανήκουν ασφαλώς στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Όμως, η πίεση της τρόικας δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες για την έκβαση, καθότι η όποια υστέρηση στα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις θα δημιουργήσει τρύπα στο δεύτερο χρηματοδοτικό πακέτο, που θα πρέπει να καλυφθεί από αλλού.

Το λιγότερο που θα θέλαμε να ακούσουμε είναι ότι χρειάζονται επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας, ύψους μερικών δισ. ευρώ, για να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό από τα έσοδα ιδιωτικοποιήσεων την περίοδο 2012-2014 και 2015.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.