Μισθολογικά κόστη στο βωμό της αναξιοπιστίας

Τα σημάδια είναι ευδιάκριτα. Τα λεφτά είναι πολλά αυτήν τη φορά για να καθίσει η τρόικα να υιοθετήσει τα ελληνικά επιχειρήματα περί ανταγωνιστικότητας. Οι ίδιοι θα είναι πιο πιεστικοί για τις διαρθρωτικές αλλαγές.

Δημοσιεύθηκε: 24 Ιανουαρίου 2012 - 07:55

Dr Money

Μισθολογικά κόστη στο βωμό της αναξιοπιστίας

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που η στήλη υποστήριζε ότι η συμφωνία με την τρόικα για το περίφημο conditionality, δηλαδή για τις πολιτικές και τα μέτρα του νέου οικονομικού προγράμματος, συνιστούσε τον πιο κρίσιμο παράγοντα που θα έκρινε την παραμονή ή όχι της χώρας στο ευρώ.

Χωρίς συμφωνία για το conditionality δεν υπήρχε περίπτωση να δοθούν κεφάλαια ή το ισοδύναμο για την υλοποίηση του PSI για το οποίο μιλάνε όλοι τις τελευταίες εβδομάδες, να ανακεφαλαιοποιηθούν οι εγχώριες τράπεζες και να χρηματοδοτηθεί το δημόσιο.

Είχαμε επίσης αναφερθεί στο πιθανό ενδεχόμενο οι συνομιλίες για το PSI και το νέο οικονομικό πρόγραμμα να τρέξουν παράλληλα, επικαλούμενοι άτομα σε θέσεις ευθύνης.

Αν υπάρχει μια διαφοροποίηση, αυτή αφορά τον χρόνο που η Ελλάδα θα υπέβαλε προσφορά στους ομολογιούχους, καθότι τοποθετούνταν στις αρχές Φεβρουαρίου το αργότερο, ενώ από το χθεσινό eurogroup προσδιορίστηκε για τις 13 του ίδιου μήνα.

Εν πάση περιπτώσει, η κατάσταση είναι ρευστή και όλα δείχνουν ότι θα ζήσουμε ακόμη μία φορά το έργο των προηγούμενων δόσεων και την τρόικα, με τη μόνη διαφορά ότι τα λεφτά είναι πολύ περισσότερα.

Αυτό σημαίνει ότι οι εταίροι αναλαμβάνουν αυξημένο ρίσκο και επομένως δεν θα πρέπει να αποκλειστεί εντελώς το ενδεχόμενο να προτιμήσουν να μας υποβάλουν στο μαρτύριο της σταγόνας μέχρι να βεβαιωθούν ότι θα υλοποιήσουμε τα συμφωνηθέντα, αφού δεν μας έχουν εμπιστοσύνη.

Κρίσιμη παράμετρος στις συζητήσεις που θα γίνουν το επόμενο διάστημα θα είναι η τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Έχοντας πλέον διαπιστώσει ότι η δημοσιονομική πολιτική δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα, υπάρχει η αίσθηση ότι οι επικεφαλής της τρόικας θα αλλάξουν κάπως τροπάρι.

Κοινώς, θα είναι πιο ανοιχτοί στα επιχειρήματα περί μείωσης κάποιων φόρων, έστω επιλεκτικά, και στον περιορισμό των κρατικών δαπανών μέσω της κατάργησης δεκάδων φορέων που δεν χρειάζονται, αντί των οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.

Όμως, οι ίδιοι θα είναι πιο πιεστικοί και σκληροί στις διαρθρωτικές αλλαγές για τρεις λόγους:

Πρώτον, γιατί προσδοκούν μεγαλύτερα οφέλη σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας, ώστε να πάρει μπρος η ελληνική οικονομία.

Δεύτερον, γιατί θα πρέπει να πειστούν οι πολίτες κάποιων χωρών, όπως στη Γερμανία, που δυστροπούν με τα πακέτα στήριξης της Ελλάδας.

Τρίτον, γιατί ο αντιπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν βρίσκεται υπό πίεση από μερικούς δικούς του, οι οποίοι θεωρούν ότι παραήταν μαλακός απέναντι στην Ελλάδα στο παρελθόν.

Υπό αυτήν την έννοια, θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι η τρόικα θα επιμείνει σε σημαντική μείωση του μισθολογικού και του μη μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα.

Με βάση τα σημερινά δεδομένα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση δείχνουν να συμφωνούν ότι δεν θα πρέπει να μειωθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός ούτε και ο κατώτερος μισθός.

Από την άλλη, οι εμπλεκόμενοι δείχνουν έτοιμοι να αποδεχτούν τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους και το πάγωμα των ωριμάνσεων για λίγα χρόνια μαζί με τους μισθούς.

Είναι αυτά αρκετά για την τρόικα; Φρονούμε πως όχι.

Γι’ αυτόν τον λόγο, θα πρέπει να είναι έτοιμοι να συζητήσουν μία πιο προωθημένη πρόταση, που θα περικόπτει το μη μισθολογικό κόστος πάνω από 10%, θα καταργεί τις ωριμάνσεις και πιθανόν θα αποδέχεται την ευθυγράμμιση του κατώτερου μισθού στην Ελλάδα με τον αντίστοιχο της Ισπανίας, που είναι κάπου 100 ευρώ χαμηλότερος.

Με αυτόν τον τρόπο, και με διετές ή τριετές πάγωμα των μισθών, ίσως μπορέσουν να αποφύγουν τα πιο δυσάρεστα, που είναι η μείωση του κατώτερου μισθού ακόμη περισσότερο και η επιβολή πλαφόν στον 13ο και στον 14ο μισθό.

Είναι τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, και κυρίως εκείνα που στηρίζουν την κυβέρνηση, έτοιμα να αποδεχθούν και να ψηφίσουν την «προωθημένη» πρόταση;

Η απάντηση είναι ότι ίσως δεν έχει τόση σημασία, γιατί πολύ απλά οι εκπρόσωποι των δανειστών θα συνδέσουν το θέμα με τη μη εκταμίευση των ποσών που προβλέπει η συμφωνία του Οκτωβρίου και επομένως με την άτακτη χρεοκοπία ή πιο πιθανό με το μαρτύριο της σταγόνας των δόσεων, αφού η ευρωζώνη δεν δείχνει έτοιμη για έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα εναντίον της μείωσης του κατώτερου μισθού ή και των περιορισμών στον 13ο και στον 14ο ως τρόπου ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Πιθανόν έχουν δίκιο για κάποιες εταιρείες και κλάδους.

Όμως, η αναξιοπιστία της Ελλάδας, και ειδικότερα της προηγούμενης κυβέρνησης και της δημόσιας διοίκησης στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων με την τρόικα, καθιστά πολύ δυσχερή τη θέση της χώρας σήμερα.

Κοινώς, είμαστε εν μέρει θύματα των προηγούμενων επιλογών και της συμπεριφοράς μας.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.