2012: Η αρχή του τέλους για το ευρώ;

Οι απαισιόδοξοι ισχυρίζονται ότι η φετινή χρονιά θα σηματοδοτήσει την αρχή της αποσύνθεσης της ευρωζώνης. Άλλο όμως αδυναμία κι άλλο διάλυση του ευρώ.

Δημοσιεύθηκε: 3 Ιανουαρίου 2012 - 07:52

Dr Money

Οι απαισιόδοξες απόψεις των περισσότερων Βρετανών και άλλων ευρωσκεπτικιστών για την τύχη του κοινού νομίσματος είναι γνωστές.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι στερούνται κάποια λογική και επιχειρήματα.

Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι τα μειονεκτήματα μιας νομισματικής ένωσης, ιδίως στην περίπτωση όπου υπάρχουν μη συμμετρικά σοκ, κοινώς όταν κάποιες χώρες επηρεάζονται περισσότερο σε σχέση με άλλες από κάποιο γεγονός, έχουν παρουσιαστεί και έχουν συζητηθεί πολύ πριν ιδρυθεί η ευρωζώνη.

Η βιβλιογραφία που υπάρχει στα μακροοικονομικά για τις ιδανικές συναλλαγματικές περιοχές (optimum currency areas) το αποδεικνύει. Αν θυμόμαστε καλά, ο νομπελίστας Robert Mundell έχει συνεισφέρει αρκετά σε αυτόν τον τομέα.

Εκεί επισημαίνεται, εκτός των άλλων, η ανάγκη ύπαρξης ενός μεγάλου κεντρικού προϋπολογισμού για τη μεταφορά πόρων από τις χώρες που ευημερούν σε εκείνες που πλήττονται.

Είναι κάτι αντίστοιχο της δημοσιονομικής ένωσης, υπέρ της οποίας επιχειρηματολογούν πολλοί για να αντιμετωπίσει η ευρωζώνη την κρίση χρέους.

Οι αναλυτές του γνωστού Κέντρου Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών (CEBR) στο Λονδίνο το είχαν υπόψη τους όταν προέβλεπαν ότι υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες το 2012 να σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους του ευρώ με αποχώρηση τουλάχιστον μιας χώρας από την ΟΝΕ.

Η συλλογιστική βασίζεται αφενός στη διαπίστωση ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν μπορούν να καταλήξουν σε μια συμφωνία που κρίνεται αναγκαία για την επιβίωση του ευρώ και αφετέρου στην απουσία ικανοποιητικών ρυθμών ανάπτυξης, που δεν βοηθά στην αποπληρωμή των χρεών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμμετοχή χωρών με μη ανταγωνιστικές οικονομίες σε μια νομισματική ένωση καθιστά το νόμισμα της τελευταίας πιο ευάλωτο απ’ ό,τι αν όλες οι χώρες διέθεταν ανταγωνιστικές οικονομίες.

Υπό αυτήν την έννοια, η αποχώρηση ενός ή περισσότερων χωρών με μη ανταγωνιστικές οικονομίες θα μπορούσε να ωφελήσει το ευρώ, αν φυσικά οι συγκεκριμένες «απομονώνονταν» από τις υπόλοιπες.

Όμως, το τελευταίο δεν θεωρείται καθόλου σίγουρο.

Αν και οι προβλέψεις του CEBR και άλλων ερευνητικών κέντρων είναι σεβαστές, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα επιβεβαιωθούν, υπό την έννοια ότι το 2012 δεν θα σημάνει την αρχή της διάλυσης του ευρώ.

Όμως, είναι πιθανόν το 2012 να αποδειχθεί χρονιά αδυναμίας του ευρώ για συγκεκριμένους λόγους:

Πρώτον, οι συγκλίνουσες εκτιμήσεις θέλουν ο ρυθμός ανάπτυξης των χωρών της ευρωζώνης να υπολείπεται του αντίστοιχου στις ΗΠΑ και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.

Αυτό ευνοεί την ενδυνάμωση των άλλων νομισμάτων έναντι του ευρώ.

Δεύτερον, η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ αναμένεται ότι θα είναι πιο χαλαρή για να αντισταθμίσει εν μέρει τις επιπτώσεις από την εφαρμογή πιο αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής.

Μία ακόμα μείωση του βασικού επιτοκίου αναχρηματοδότησης των τραπεζών κατά 0,25% της μονάδας θα πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά πιθανή.

Επίσης, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να προβεί η ΕΚΤ σε ασκήσεις ποσοτικής χαλάρωσης (QE) κατά τα πρότυπα της Fed, αν η κατάσταση στο μέτωπο του χρέους χειροτερεύσει.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το 2012 μπορεί να αποδειχθεί χρονιά αδυναμίας του ευρώ, αλλά όχι κι εκείνη όπου ξεκίνησε η αποσύνθεση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.