O κ. Ντράγκι και η παγίδα ρευστότητας

Ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Μ. Ντράγκι φαίνεται ότι πιστεύει πως τα χαμηλότερα επιτόκια και η παροχή ρευστότητας μπορούν να σώσουν την παρτίδα για την ευρωζώνη. Ξεχνά όμως την παγίδα.

Δημοσιεύθηκε: 8 Δεκεμβρίου 2011 - 07:36

Dr Money

Κατά τα πρώτα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, τη δεκαετία του 1930, τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια του δολαρίου είχαν πέσει κοντά στο μηδέν, αλλά η αμερικανική οικονομία παρέμενε βυθισμένη σε ύφεση.

Η εκλογή του Franklin Delano Roosevelt (FDR) στην προεδρία των ΗΠΑ, το 1933, και η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική που εφάρμοσε αποδείχθηκαν πιο αποτελεσματικές. Τουλάχιστον μέχρι και το 1937.

Τα γεγονότα της Μεγάλης Ύφεσης δεν πέρασαν απαρατήρητα από τον οικονομολόγο John Maynard Keynes.

Ο τελευταίος ανέπτυξε τη θεωρία της παγίδας ρευστότητας (liquidity trap), δηλαδή μιας κατάστασης όπου τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν ξοδεύουν, παρότι τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά, υπονομεύοντας την αποτελεσματικότητα της νομισματικής πολιτικής στην τόνωση της οικονομίας.

Η θεωρία περί παγίδας ρευστότητας έγινε αντικείμενο κριτικής τις δεκαετίες που ακολούθησαν, αλλά επανήλθε στο προσκήνιο το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 λόγω της Ιαπωνίας.

Η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας δεν δίστασε να οδηγήσει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια του γιεν στο μηδέν, ενισχύοντας την προσφορά χρήματος, χωρίς να καταφέρει να βγάλει την οικονομία από τον βάλτο.

Τα '90s αποδείχθηκαν μία χαμένη δεκαετία για την οικονομία της Ιαπωνίας.

Διαβλέποντας την αδυναμία της ακολουθούμενης νομισματικής πολιτικής, η κεντρική τράπεζα προσπάθησε τη δεκαετία του 2000 να περάσει κατευθείαν το χρήμα στην οικονομία υιοθετώντας την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης (QE).

Ο πρόεδρος της Fed Μπεν Μπερνάνκι, ο οποίος είχε μελετήσει και είχε επικρίνει τη νομισματική πολιτική που εφαρμόστηκε την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης, δεν δίστασε να υιοθετήσει την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης από το 2008 και δώθε για να δώσει ώθηση στην αμερικανική οικονομία.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που προτρέπουν τον νέο πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, να κάνει το ίδιο στην ευρωζώνη, για να εξομαλύνει την κατάσταση στην αγορά ομολόγων και να αποτρέψει μια ύφεση στην ευρωζώνη το 2012.

Όμως, ο κ. Ντράγκι αναμένεται να εξαντλήσει πρώτα τα μέσα της ορθόδοξης νομισματικής πολιτικής, όπως η μείωση των επιτοκίων παρέμβασης και η παροχή ρευστότητας στις ευρωπαϊκές τράπεζες, για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, πριν κάνει οτιδήποτε άλλο.

Η αναμενόμενη νέα μείωση των βασικών επιτοκίων της ΕΚΤ σήμερα αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα.

Όμως, η πολιτική νομισματικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ με ορθόδοξα μέσα μπορεί να αποδειχθεί εν μέρει ή ολικώς αναποτελεσματική για την τόνωση της οικονομίας της ευρωζώνης αν η θεωρία του John Maynard Keynes περί παγίδας ρευστότητας έχει βάση.

Σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να αγνοήσει τη γερμανική άποψη που θέλει η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης να είναι αγγλοσαξονικής προέλευσης, πηγαίνοντας κόντρα στην παράδοση της Μπούντεσμπανκ.

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη κι αυτό ίσως δεν είναι αρκετό για να καταστεί η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ αποτελεσματική αν υφίσταται παγίδα ρευστότητας.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.