Η λύση της ΕΕ και ο κανόνας της αγοράς!

Για να πετύχει το νέο σχέδιο της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη θα πρέπει να πείσει τις αγορές διαμορφώνοντας θετικές προσδοκίες. Από όσα έχουν γίνει γνωστά δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.

Δημοσιεύθηκε: 24 Οκτωβρίου 2011 - 07:54

Dr Money

Εδώ και καιρό υποστηρίζουμε ότι, όσες συζητήσεις κι αν γίνονται σε υψηλό επίπεδο μεταξύ κυβερνητικών και κοινοτικών αξιωματούχων στην Ε.Ε. ή μεταξύ των αξιωματούχων και τραπεζιτών, το τελικό σχέδιο για την επίλυση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη θα έχει γερμανική σφραγίδα.

Άντε και μια γαλλική πινελιά.

Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι το ίδιο συνέβαινε στο παρελθόν, και θα έχει δίκιο, με μία σημαντική διαφορά.

Η Γερμανία και ειδικότερα η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε εμφανίζονταν πιο αποφασισμένοι σε σχέση με τις προηγούμενες φορές να επιβάλουν μια λύση που η αγορά θα θεωρούσε ότι ήταν η τελική.

Αυτό ίσχυε περισσότερο στην περίπτωση της Ελλάδας, η οποία θεωρείται ειδική περίπτωση, που δεν «σώζεται», υπό την έννοια ότι δεν μπορεί να αποφύγει την αναδιάρθρωση του χρέους και θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια για να ξαναβγεί στις αγορές προκειμένου να δανειστεί.

Γι’ αυτό θεωρούσαμε ότι δεν είχαν κανένα νόημα οι τοποθετήσεις κοινοτικών αξιωματούχων, Ελλήνων και ξένων τραπεζιτών για το ύψος του ελληνικού «κουρέματος» από τη στιγμή όπου η Γερμανία λοξοκοιτούσε την αγορά, η οποία εδώ και καιρό δείχνει ότι θεωρεί οποιοδήποτε «κούρεμα» χαμηλότερο του 50% ανεπαρκές.

Επιπλέον, το ελληνικό ζήτημα ερχόταν τρίτο στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων της Γερμανίας και επομένως εξαρτάτο από τις επιλογές στις δύο που προηγούνταν και είχαν απώτερο σκοπό να θωρακίσουν την Ιταλία.

Με βάση όσα έγιναν γνωστά από τις συναντήσεις των Ευρωπαίων ηγετών και υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε., που έλαβαν χώρα το περασμένο Σαββατοκύριακο, προκύπτουν τα εξής:

Πρώτον, η ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών θα απαιτήσει κεφάλαια 108 δισ. ευρώ περίπου για να ανεβάσουν τον δείκτη βασικών ιδίων κεφαλαίων (Core Tier I) στο 9% μετά την αποτίμηση των ομολόγων των χωρών της ευρωπεριφέρειας σε τιμές αγοράς.

Δεύτερον, ο μηχανισμός EFSF θα αυξήσει τη δύναμη πυρός μέσω μόχλευσης των κεφαλαίων του, πιθανώς παρέχοντας ασφάλιση για τις πρώτες ζημίες, ενώ θα υπάρξει συνδρομή στην επιχείρηση καθησυχασμού των αγορών από το ΔΝΤ.

Τρίτον, το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων δεν μπορεί να είναι μικρότερο του 50%.

Είναι προφανές ότι η λύση στο ελληνικό πρόβλημα μπορεί θεωρητικά να είναι οποιαδήποτε αν οι δύο προηγούμενες προτεραιότητες ικανοποιηθούν.

Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο;

Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι.

Πρώτον, τα 108 δισ. ευρώ που εκτιμάται ότι θα χρειαστούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι μεν μεγάλο νούμερο, αλλά φαντάζει μικρό όταν συγκριθεί με τα 200 δισ. ευρώ που εκτιμούσε το ΔΝΤ και τα 200 - 300 δισ. ευρώ που εκτιμούν μεγάλοι ξένοι οίκοι.

Όμως, η αγορά έχει την τάση να αμφισβητεί τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τεστ αντοχής που γίνονται υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής (ΕΒΑ).

Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι υπολείπονται των εκτιμήσεων του ΔΝΤ και άλλων οίκων, αυξάνονται οι πιθανότητες αμφισβήτησής τους.

Δεύτερον, η μόχλευση των κεφαλαίων του EFSF υπό τη μορφή της παροχής ασφάλισης για ένα ποσοστό της πρώτης ζημίας για αγοραστές ομολόγων της ευρωπεριφέρειας παραπέμπει στους αμερικανικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς (insurance monoliners) που παρείχαν ασφάλιση σε τοξικά δομημένα προϊόντα.

Την προηγούμενη εβδομάδα αναφερθήκαμε πιο εκτεταμένα σε αυτό το θέμα, επισημαίνοντας ότι ήδη το spread του 10ετούς ομολόγου που έχει εκδώσει το EFSF τιμολογείται από την αγορά 140 μονάδες βάσης πάνω από το αντίστοιχο γερμανικό έναντι 114 μονάδων του γαλλικού.

Αν όμως το γαλλικό ομόλογο, που θεωρείται επιρρεπές σε υποβάθμιση μελλοντικά, έχει μικρότερο spread σε σχέση με εκείνο του EFSF, αυτό σημαίνει ότι η αγορά θεωρεί το δεύτερο υψηλότερου κινδύνου, παρότι βασίζεται στην πιστοληπτική αξιολόγηση χωρών με ΑΑΑ.

Αν λοιπόν η εμπλοκή του ΔΝΤ στην αντιμετώπιση της κρίσης της ευρωζώνης δεν είναι σημαντική και όντως τα κεφάλαια του EFSF μοχλευθούν με τον ανωτέρω τρόπο, οι πιθανότητες να συνεχίσει το spread στα ομόλογα του μηχανισμού να διευρύνεται δεν είναι αμελητέες.

Κι όλα αυτά πριν φτάσουμε στα χαρακτηριστικά του ελληνικού «κουρέματος», όπως το ποσοστό και το εύρος των πιστωτών που θα επηρεαστούν, και πάμε παρακάτω ακουμπώντας άλλα συναφή θέματα.

Η επιτυχία ή όχι της Γερμανίας και της Ε.Ε. γενικότερα να πείσει τις αγορές, διαμορφώνοντας θετικές προσδοκίες για τη νέα λύση στην κρίση χρέους, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την τύχη της λύσης.

Θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την Τετάρτη.

Όμως, κάποια από τα μέχρι στιγμής γνωστά συστατικά της λύσης προβληματίζουν.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.