Μετέωρο βήμα για γκουβέρνο και χώρα!

Οι αγορές μπορεί να αντιδράσουν θετικά σήμερα στα νέα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης. Όσοι όμως ενθουσιαστούν ας τα ξαναδιαβάσουν προσεκτικά και ας αναλογιστούν πώς φτάσαμε εδώ και πού πάμε.

Δημοσιεύθηκε: 22 Σεπτεμβρίου 2011 - 07:31

Dr Money

Στις 3 Σεπτεμβρίου, οι επικεφαλής ελεγκτές της τρόικας έφευγαν από την Αθήνα μετά την κοινή απόφαση του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου και του αντιπροέδρου και υπουργού Οικονομικών κ. Βενιζέλου να θέσουν το ζήτημα των διαφωνιών για τα ελλείμματα του 2011 και του 2012 και των διορθωτικών μέτρων σε πολιτική διαπραγμάτευση.

Για την τρόικα, και ιδιαίτερα για τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, η συγκεκριμένη κίνηση της κυβέρνησης δεν θα πρέπει να προκάλεσε έκπληξη.

Οι ελεγκτές του ΔΝΤ έχουν δει το ίδιο έργο αρκετές φορές στο παρελθόν σε άλλες χώρες.

Οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών αρνούνταν να λάβουν τα μέτρα λιτότητας που ζητούσαν οι διεθνείς πιστωτές για να μειώσουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού, επικαλούμενες την ύφεση της οικονομίας και την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του λαού τους.

Όμως, οι εκπρόσωποι των πιστωτών και πιο συγκεκριμένα του ΔΝΤ δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να πάρουν το αεροπλάνο και να φύγουν από τη χώρα, διαμηνύοντας ότι θα επέστρεφαν όταν ειδοποιούνταν ότι η κυβέρνηση ήταν έτοιμη να υπογράψει και να υλοποιήσει τα μέτρα που ζητούσαν.

Μέχρι τότε, η χώρα δεν θα λάμβανε την επόμενη δόση από το δάνειο των διεθνών πιστωτών.

Όπως ίσως μπορείτε να μαντέψετε, η κυβέρνηση ενέδιδε έπειτα από λίγο καιρό στο αίτημα των πιστωτών και οι τελευταίοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πάρουν το αεροπλάνο και να επιστρέψουν νικητές και τροπαιούχοι, κατά κάποιον τρόπο, στη χώρα.

Όλα αυτά που περιγράφουμε είναι γνωστά τόσο σ’ αυτούς που έχουν ιδίαν εμπειρία από τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ σ’ αυτές τις χώρες όσο και σε άλλους που τα έχουν πληροφορηθεί.

Θα περίμενε κανείς ότι όλα αυτά είναι γνωστά στους ιθύνοντες μιας χώρας που εφαρμόζει το οικονομικό πρόγραμμα προσαρμογής της Ε.Ε. και του ΔΝΤ από τον Μάιο του 2010.

Αν όμως κρίνουμε από τον τρόπο αντίδρασης των κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης στις αρχές Σεπτεμβρίου, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.

Αν υπάρχει κάτι παρήγορο, αυτό είναι ότι σύντομα ο κ. Βενιζέλος αντιλήφθηκε το λάθος και έσπευσε να το διορθώσει, όπως έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτική διαπραγμάτευση ως ιδέα είναι απαραίτητα κακή.

Απλώς, όπως κάθε πράγμα, έτσι κι αυτή θα πρέπει να γίνει στο σωστό τάιμινγκ.

Το τελευταίο προϋποθέτει, κατά την άποψή μας, να έχει αποκτήσει η χώρα αξιοπιστία στην εφαρμογή της συμφωνηθείσας πολιτικής, ασχέτως αν επιτυγχάνει τον στόχο ή όχι, να γνωρίζει τι θέλει και να είναι έτοιμη να αποδεχτεί τις συνέπειες μιας διαφορετικής επιλογής αν το πράγμα στραβώσει.

Επιπλέον, θα πρέπει να λάβει υπόψη και να αξιολογήσει τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό των βασικών εταίρων της.

Κοινώς, κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο, που λέει ο λαός.

Ακούγοντας λοιπόν τα χθεσινά μέτρα λιτότητας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση αναρωτηθήκαμε αν άξιζε πραγματικά να γίνουν όσα έγιναν τις προηγούμενες εβδομάδες και να φτάσει η κυβέρνηση στο σημείο να αισθάνεται ανακούφιση που οι επικεφαλής της τρόικας επιστρέφουν στην Ελλάδα στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.

Πληροφορούμενοι λοιπόν τα μέτρα που έλαβε χθες η κυβερνητική επιτροπή, έπειτα από πολύωρη συνεδρίαση, όλα αυτά μας ήρθαν στον νου μαζί με κάποια ερωτήματα:

Χρειαζόταν να γίνουν όλα όσα έγιναν και να δυσφημιστεί ακόμη μια φορά η χώρα στο εξωτερικό για να ανακοινωθεί η εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων από την 1η Οκτωβρίου;

Χρειαζόταν να γίνουν όσα έγιναν για να μπουν 30.000 υπάλληλοι του ευρύτερου δημοσίου τομέα σε εργασιακή εφεδρεία, αν προλάβουν, μέχρι τα τέλη του 2011;

Χρειαζόταν να γίνουν όσα έγιναν για να υπάρξουν περικοπές στις υψηλότερες συντάξεις και στα ποσά που λαμβάνουν οι Έλληνες 40ρηδες συνταξιούχοι -άλλη μια ελληνική ιδιαιτερότητα- για να καλυφθεί κάπως η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στα ταμεία;

Χρειαζόταν να μειωθεί ακόμη περισσότερο, στις 5.000 ευρώ, το αφορολόγητο των μισθωτών και των συνταξιούχων;

Η απάντηση είναι προφανώς ότι δεν χρειαζόταν να γίνουν όσα προηγήθηκαν για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο, ακόμη κι αν μερικοί συνωμοσιολόγοι θεωρούν ότι έγιναν για να περάσουν τα μέτρα με όσο το δυνατόν μικρότερες αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

Όμως, οι χθεσινές αποφάσεις, παρότι κάποιες απ’ αυτές βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση, έδειξαν ακόμη μια φορά ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει να βάλει χοντρό χέρι στις ΔΕΚΟ και γενικά στο βαθύ κράτος, γιατί πιθανόν δεν θέλει να συγκρουστεί με τους συνδικαλιστές της.

Αυτό δεν είναι ασφαλώς καλό σημάδι ούτε για την ίδια, ούτε για το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζει, ούτε για τη χώρα, κατά την ταπεινή μας άποψη.

Ο καιρός θα δείξει.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.