ΟΠΑΠ, ιδιωτικοποιήσεις και προφάσεις!

Για να διατηρηθεί το σημερινό πολιτικό πελατειακό σύστημα θα πρέπει να κάνει ρουσφέτια στους πελάτες του. Οι αντιρρήσεις στην ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιριών αποτυπώνουν αυτήν την πραγματικότητα.

Δημοσιεύθηκε: 18 Αυγούστου 2011 - 07:52

Dr Money

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα βασίζεται στη συναλλαγή με τον ψηφοφόρο πελάτη και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων διαφόρων οργανωμένων ομάδων, με αντάλλαγμα τη στήριξή τους.

Πρόκειται για το περίφημο πελατειακό σύστημα.

Για να μπορέσει όμως να συνεχίσει να λειτουργεί το συγκεκριμένο σύστημα, οι πολιτικοί και γενικότερα τα κόμματα εξουσίας θα πρέπει να έχουν τη δύναμη να διορίζουν στο Δημόσιο και να παρέχουν προνόμια σε οργανωμένες ομάδες, από τα οποία οι τελευταίες αντλούν συχνά ολιγοπωλιακά κέρδη εις βάρος των υπολοίπων.

Είναι λοιπόν επόμενο να υπάρχουν πολιτικοί και κόμματα στους οποίους δεν αρέσει ο εξορθολογισμός του δημόσιου τομέα και η απελευθέρωση επαγγελμάτων και αγορών, όπως είναι λογικό να μην αρέσει σε όσους επωφελούνται από το σημερινό status quo.

Η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας φυσικών και νομικών προσώπων, σε συνδυασμό με τη δραστική μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων (ΠΔΕ) ως βασικό τρόπο περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, αποδεικνύει ακριβώς αυτό.

Οι κυβερνώντες δεν επιθυμούν να επιβάλουν δραστική μείωση των κρατικών δαπανών για να περιορίσουν το έλλειμμα, αλλά όντως, πιεζόμενοι από την τρόικα, καταφεύγουν στην κλασική συνταγή της αύξησης των φόρων και της μείωσης του ΠΔΕ.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες πέρυσι, πλησιάζοντας το 40% του ΑΕΠ, παρά τη βαθιά ύφεση της ελληνικής οικονομίας.

Κάποιος μπορεί φυσικά να επικαλεστεί τη μείωση των δαπανών της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστού του ΑΕΠ κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, και πλέον, το 2010 σε σχέση με το 2009, και ασφαλώς θα έχει δίκιο.

Όμως, η μείωση της μισής και πλέον μονάδας αντιπροσώπευε μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες του 2009, ενώ οι δαπάνες έχουν ξαναπάρει την ανηφόρα φέτος.

Για μια χώρα με τόσο υψηλό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι πολυτέλεια να δαπανά γύρω στο 50% περίπου του ΑΕΠ.

Την απροθυμία του πολιτικού συστήματος να ξεπεράσει το πελατειακό μοντέλο αποκαλύπτουν επίσης οι διεργασίες στο μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων.

Το κράτος θέλει να μαζέψει λεφτά από το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας για να εκπληρώσει τη σχετική δέσμευση που έχει αναλάβει απέναντι στους πιστωτές της χώρας ώστε να ρέουν οι δόσεις.

Όμως, είναι σαφές ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιτύχει τον στόχο, τουλάχιστον του πρώτου 1,7 δισ. ευρώ μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου με τον πιο ανώδυνο τρόπο για το σύστημα.

Κοινώς, μέσω επέκτασης της άδειας παραχώρησης του αεροδρομίου "Ελ. Βενιζέλος", με την επέκταση των αδειών για υφιστάμενα παιγνίδια και τα "φρουτάκια" στον ΟΠΑΠ.

Ειδικότερα, η περίπτωση του ΟΠΑΠ χρήζει ιδιαίτερης προσοχής λόγω της διαφαινόμενης απροθυμίας του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. να τον ιδιωτικοποιήσουν, επικαλούμενα διάφορα προσχήματα.

Είναι ίσως αξιοσημείωτο, αλλά η επιρροή του Δημοσίου στον ΟΠΑΠ ενισχύεται όταν του δίνει τα "φρουτάκια" για να διαθέσει σε ιδιώτες, ενώ κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να αποτελέσουν πηγή συναλλαγής και διαφθοράς.

Αναμφισβήτητα, το επιχείρημα ότι οι τιμές των μετοχών προς ιδιωτικοποίηση εταιριών στο Χ.Α. είναι χαμηλές έχει κάποια αξία.

Όμως, εδώ γεννώνται κάποια ερωτήματα:

Θα είναι οι τιμές των μετοχών υψηλότερες στο μέλλον; Ή γιατί δεν πούλησε το κράτος τη συμμετοχή του όταν οι τιμές ήταν υψηλές στο παρελθόν;

Και κάτι ακόμη.

Αν τα έσοδα από την πώληση των κρατικών συμμετοχών στις σημερινές χαμηλές τιμές -κάτι που ελέγχεται για την περίπτωση του ΟΠΑΠ- χρησιμοποιηθούν για την επαναγορά μακροπρόθεσμων ελληνικών ομολόγων, που είναι επίσης"σκοτωμένα", μήπως προκύπτει μεγαλύτερο όφελος λόγω της μείωσης του δημοσίου χρέους;

Εν κατακλείδι.

Μήπως όλα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις για να διατηρηθεί το σημερινό status quo στις εισηγμένες επιχειρήσεις υπό κρατικό έλεγχο και να διαιωνίζεται το ελληνικό πολιτικό πελατειακό σύστημα;

Αν κάποιοι διαφωνούν με το ανωτέρω σκεπτικό ή το θεωρούν αβάσιμο, θα έπρεπε να ζητούν την ιδιωτικοποίηση άλλων εταιριών, π.χ. της ΛΑΡΚΟ, που δεν είναι εισηγμένες.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.