Οι ιδιωτικοποιήσεις στα αζήτητα!

Η επίτευξη των στόχων του προγράμματος σταθερότητας δεν θα κριθεί μόνο από τον ορυμαγδό των φορολογικών μέτρων που λαμβάνονται. Θα κριθεί επίσης από τις αντοχές της οικονομίας που οι φόροι εξασθενίζουν.

Δημοσιεύθηκε: 31 Μαρτίου 2010 - 07:48

Dr Money

Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε σήμερα να ασχοληθούμε με το νέο λάθος στο μέτωπο του δημοσίου χρέους, κοινώς με την ακατανόητη χθεσινή δημοπρασία μέχρι το ποσό του 1 δισ. ευρώ για το 20ετές ομόλογο που είναι στην ουσία 12ετές καθώς λήγει το 2022.

Όμως, θα σεβαστούμε την επιθυμία φίλων-αναγνωστών και θα ασχοληθούμε με διαφορετικό θέμα:

Τις ιδιωτικοποιήσεις.

Σύμφωνα με τις επιταγές του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης, η χώρα θα πρέπει να έχει μαζέψει κάπου 2,5 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στο τέλος της φετινής χρονιάς.

Παρ' όλα αυτά, η κυβερνητική πλευρά τηρεί σχεδόν σιγήν ιχθύος γι’ αυτό το θέμα, αν και έχουν περάσει τρεις μήνες από την αρχή της χρονιάς.

Δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από μια χώρα με υψηλό δημόσιο χρέος, που πρέπει να δανείζεται πάνω από 50 δισ. ευρώ ετησίως για να αναχρηματοδοτεί τα ομόλογά της που λήγουν, να πληρώνει τόκους και να χρηματοδοτεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού.

Φυσικά, για να είμαστε δίκαιοι, έχουν γίνει κάποιες κινήσεις που θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα, αλλά δεν είμαστε καθόλου σίγουροι με βάση την ελληνική εμπειρία.

Δεν αναφερόμαστε στο θέμα της μεταβίβασης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά από τους Γερμανούς της ThussenKrupp στην αραβική εταιρία Abu Dabi Mar, που έχει ευλογήσει η κυβέρνηση.

Αυτή είναι μια συναλλαγή μεταξύ δύο ξένων συνεταίρων, όπου το μόνο όφελος για την ελληνική πλευρά είναι η συνέχιση της λειτουργίας των ναυπηγείων με λιγότερο, πιθανόν, προσωπικό.

Μπορεί μάλιστα να αποδειχθεί ακριβό ντιλ από δημοσιονομική σκοπιά για το Δημόσιο αν συμφωνήσει να πληρώσει αρκετές δεκάδες εκατ. ευρώ στους Γερμανούς για να μη χαλάσει η συμφωνία.

Περισσότερο αναφερόμαστε στην υλοποίηση σημαντικής επένδυσης για τερματικό σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου και για μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο στη ΝΑΒΙΠΕ Αστακού από το Κατάρ, που δεν είναι μεν ιδιωτικοποίηση με την κλασική έννοια του όρου, αλλά δείχνει κάποια κινητικότητα.

Στις ιδιωτικοποιήσεις με την κλασική έννοια του όρου θα μπορούσε ασφαλώς να συμπεριλάβει κάποιος την πώληση επιπλέον ποσοστού που έχει το Δημόσιο στον ΟΤΕ.

Θα μπορούσε επίσης να συμπεριλάβει την πώληση, μερική ή ολική, της συμμετοχής του κράτους στον ΟΠΑΠ, στην ΑΤΕbank και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Όμως, η κυβέρνηση δεν φαίνεται να επιθυμεί να ανοίξει τα ανωτέρω θέματα σε αυτήν τη φάση.

Υπάρχει επίσης το θέμα της εισαγωγής στη Σοφοκλέους μιας εταιρίας που θα είχε προίκα αρκετά ακίνητα του Δημοσίου.

Όμως, και αυτό το εγχείρημα σκοντάφτει, που θεωρητικά είναι εύκολο, σκοντάφτει στην ύφεση της ελληνικής οικονομίας και στην άσχημη εικόνα του Χρηματιστηρίου Αθηνών, που παραπέμπει σε χαμηλές αποτιμήσεις.

Απομένουν λοιπόν άλλα projects, όπως η πώληση σημαντικού ποσοστού σε ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ σε ξένο στρατηγικό επενδυτή με παραχώρηση του μάνατζμεντ.

Και πάλι όμως, τα νούμερα δεν είναι τέτοια που να κάνουν τη διαφορά από δημοσιονομική σκοπιά.

Τι θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά;

Η πώληση της ΔΕΣΦΑ που είναι ο διαχειριστής του εθνικού δικτύου φυσικού αερίου μέσω διεθνούς διαγωνισμού.

Οι γνωρίζοντες ισχυρίζονται ότι εταιρίες σαν τη ΔΕΣΦΑ πωλούνται 20 φορές τα κέρδη τους.

Υπό αυτήν την έννοια, το Δημόσιο θα μπορούσε να εισπράξει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 2 δισ. ευρώ από μια τέτοια κίνηση, ικανοποιώντας στην ουσία την απαίτηση του προγράμματος σταθερότητας.

Πολύ μικρότερα θα ήταν τα οφέλη σε ρευστό αν το Δημόσιο πωλούσε τη ΛΑΡΚΟ από την οποία μπαίνει μέσα πάνω από 90 εκατ. ευρώ ετησίως, με τις τιμές του νικελίου στα τωρινά επίπεδα.

Το Δημόσιο θα εξοικονομούσε δεκάδες εκατ. ευρώ σε μια εποχή δημοσιονομικής λιτότητας.

Παρ' όλα αυτά, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν γίνονται με μοναδικό γνώμονα την είσπραξη χρημάτων από το Δημόσιο.

Γίνονται επίσης γιατί αλλάζουν προς το καλύτερο την ψυχολογία στις αγορές και την εθνική οικονομία, ενώ αυξάνουν τον ανταγωνισμό σε επιμέρους κλάδους.

Κοινώς, οι ιδιωτικοποιήσεις συμβάλλουν στη μείωση του ετήσιου δανεισμού και στην αποκλιμάκωση των spreads, ενώ ταυτόχρονα ενισχύουν τις προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας.

Πρόκειται για δύο πράγματα που λείπουν από την Ελλάδα, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν ακούγεται κιχ ακόμη.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.