Αγορές: Δύο δρόμοι και το σταυροδρόμι!

Οι οικονομίες των περισσότερων δυτικών χωρών ήταν σε ύφεση, μερικές φορές βαριά, το α΄ τρίμηνο, αλλά διάφοροι κυκλικοί δείκτες, π.χ. νέες βιομηχανικές εντολές στην ευρωζώνη, συνεχίζουν να δείχνουν βελτίωση.

Η αποδικωποίηση της βελτίωσης των δεικτών οδηγεί στο συμπέρασμα οτι η αμερικανική οικονομία, η βρετανική και η ιαπωνική θα βγουν ταχύτερα από την ύφεση σε σχέση με την οικονομία της ευρωζώνης.

Η εκτιμώμενη ανάκαμψη συνδέεται αρχικά, όπως όλα δείχνουν, με την απόφαση πολλών εταιριών να αυξήσουν την παραγωγή τους για να επαναφέρουν τα αποθέματά τους που είχαν μειωθεί σε πιο φυσιολογικά επίπεδα.

Η συγκεκριμένη διαδικασία εκτιμάται ότι ξεκίνησε σε κάποιο σημείο το α΄ τρίμηνο του 2009 στις ΗΠΑ κι αλλού και αν η ιστορία επαναληφθεί θα χρειαστούν 2 - 12 μήνες το αργότερο για να επανέλθουν στα φυσιολογικά επίπεδα.

Η μέση διάρκεια είναι περίπου 6 μήνες που μας πάει στο γ΄ τρίμηνο του 2009, στο οποίο θα μπούμε από την επόμενη εβδομάδα.

Όμως, η ώθηση από τα αποθέματα δεν μπορεί να συντηρήσει την ανάκαμψη των οικονομιών αν δεν αναλάβει δράση η ζήτηση και κυρίως οι καταναλωτές.

Όσοι πιστεύουν ότι οι καταναλωτές με προεξάρχοντα τον Αμερικανό θα αναλάβουν δράση μπορούν άνετα να κατηγοριοποιηθούν στους οπαδούς της U ή της V μορφής οικονομικής ανάκαμψης.

Ακόμη όμως κι όσοι ανήκουν σε αυτό το στρατόπεδο συμφωνούν ότι χρειάζονται ρυθμοί ανάπτυξης της τάξης του 2% και πλέον στις ΗΠΑ, στη Βρετανία και στην ευρωζώνη για να μπουν τα επιχειρηματικά κέρδη σε ανοδική τροχιά.

Αντίθετα, οι εκτιμήσεις θέλουν η αμερικανική οικονομία να αναπτύσσεται με ρυθμό 2% ή 3% και πλέον το 2010 και επομένως δικαιολογούν το χρηματιστηριακό ράλι.

Όμως, ακόμη και οι εκτιμήσεις των αισιόδοξων θέλουν ο ρυθμός ανάπτυξης να είναι μικρότερος του 2% στη Βρετανία και στην ευρωζώνη την επόμενη χρονιά.

Επιπλέον, τα κέρδη των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων τείνουν να παρακολουθούν τα αμερικανικά με καθυστέρηση 9 μηνών κατά μέσο όρο, οπότε είναι λογικό να περιμένει κανείς ότι οι ευρωπαϊκές αγορές θα ακολουθήσουν με καθυστέρηση.

Από την άλλη πλευρά, οι απαισιόδοξοι, οι οποίοι εκτιμούν ότι ο μέσος καταναλωτής θα συνεχίσει να μειώνει το υπερβάλλον χρέος που έχει αναλάβει αυξάνοντας το ποσοστό της αποταμίευσης, ανήκουν στους οπαδούς της οικονομικής πορείας τύπου W.

Οι δύο δρόμοι παραπέμπουν σε διαφορετικό χρηματιστηριακό αποτέλεσμα κι ως εκ τούτου είναι σημαντικό να προβλέψει κάποιος σωστά ποια μορφής ανάκαμψη θα προκύψει.

Όμως, η πρόβλεψη γίνεται ακόμη δυσκολότερη γιατί οι δύο δρόμοι είναι κοντά πλέον και δεν αποκλείεται να διασταυρωθούν το επόμενο διάστημα, δηλαδή μέσα στο γ΄ τρίμηνο, αν ο Αμερικανός καταναλωτής συνεχίζει να αυξάνει το ποσοστό αποταμίευσής του που σήμερα πλησιάζει το 6% του εισοδήματός του.

Αρκεί λοιπόν μια στραβοτιμονιά ή ένα λάθος οικονομικής πολιτικής για να στείλει το αμάξι των αγορών σε λάθος δρόμο, κάνοντας πραγματικότητα μια πορεία τύπου W που θα συνοδεύεται από χρηματιστηριακή βουτιά.

Dr. Money

[email protected]