Tράπεζες, αντιφάσεις και Ιστορία!

Αν κανείς θέλει να προβλέψει μέχρι πού θα φτάσει η Σοφοκλέους σε αυτό τον κύκλο δεν έχει παρά να εκτιμήσει σωστά πού θα πάνε οι τραπεζικές μετοχές. Δεν είναι εύκολο αλλά ούτε κι ακατόρθωτο.

Δημοσιεύθηκε: 3 Ιουνίου 2009 - 07:44

Dr Money

Το Χρηματιστήριο Αθηνών είναι τραπεζοβαρές.

Αυτό έχει τα καλά του όταν οι τραπεζικές μετοχές ανεβαίνουν, αλλά έχει και την αρνητική πλευρά του όταν πέφτουν.

Πάντως, έχει ένα καλό: καθιστά το Χρηματιστήριο Αθηνών πιο εύκολα προβλέψιμο.

Ένας τρόπος για να προβλέψει κάποιος τη μελλοντική πορεία των τραπεζικών μετοχών είναι να εξετάσει πόσο ελκυστικές είναι οι αποτιμήσεις τους.

Είναι μια τακτική που απέφερε καρπούς κατά τη διάρκεια του μεγάλου ράλι από τον Μάρτιο του 2003 έως το καλοκαίρι του 2007 και ιδιαίτερα από το 2005 και μετά.

Είναι η εποχή όπου οι μετοχές των ελληνικών τραπεζών ξεκίνησαν να είναι διαπραγματεύσιμες με premium έναντι των άλλων ευρωπαϊκών σε όρους κεφαλαιοποίησης προς κέρδη (Ρ/Ε), τιμής προς λογιστική αξία (Ρ/ΒV) και αποδοτικότητας ιδίων κεφαλαίων (ROE).

Αν κανείς ρίξει μια ματιά στις σημερινές συγκριτικές αποτιμήσεις των μεγάλων ελληνικών και των αντίστοιχων μεγάλων ευρωπαϊκών πιστωτικών ιδρυμάτων, που βασίζονται στις συγκλίνουσες αποτιμήσεις της αγοράς, θα διαπιστώσει ότι το ράλι έχει καταστήσει τις ελληνικές μετοχές λιγότερο ελκυστικές.

Η εικόνα βελτιώνεται όταν η σύγκριση περιλαμβάνει τις τράπεζες της νότιας και της κεντρικής Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύει κανείς ότι εκτός από την Εθνική Τράπεζα και οι αναλυτές είναι πιθανόν να προχωρήσουν σε έναν κύκλο ανοδικών αναθεωρήσεων των κερδών τους πριν ή μετά τη δημοσίευση των οικονομικών αποτελεσμάτων του δεύτερου τριμήνου.

Αν μάλιστα μιλήσουμε για τον τραπεζικό κλάδο πανευρωπαϊκά και συγκρίνουμε τις σημερινές αποτιμήσεις με τον μέσο όρο των τελευταίων 10 χρόνων, θα συμπεράνουμε ότι τα περιθώρια ανόδου των μετοχών του κλάδου στην Ευρώπη ξεπερνούν το 30%.

Όμως, όλα αυτά βασίζονται στην υπόθεση ότι έχουμε ξαναμπεί σε έναν φυσιολογικό οικονομικό κύκλο όταν πολλοί προέβλεπαν πριν από λίγο καιρό είτε μια ιαπωνικού τύπου ανάπτυξη είτε αποπληθωρισμό.

Το κλειδί λοιπόν είναι η σωστή πρόβλεψη για το μακροοικονομικό περιβάλλον μετά τη μεγαλύτερη χρηματοοικονομική και τραπεζική κρίση από τη δεκαετία του 1930 μέχρι σήμερα.

Σε ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος, όπου η κρατική παρέμβαση αποδείχτηκε καταλυτική για τη σωτηρία των τραπεζών, η οικονομική ύφεση δεν αποφεύχθηκε και χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να συνέλθει ο τραπεζικός κλάδος.

Στην προκειμένη περίπτωση, η κρατική παρέμβαση έχει γίνει πραγματικότητα και οι οικονομίες βρίσκονται σε ύφεση, οπότε το ζητούμενο είναι αν θα πρέπει να περάσουν χρόνια για να επιστρέψουν οι τραπεζικές μετοχές στα υψηλά επίπεδα πριν από την κρίση.

Στην περίπτωση των σκανδιναβικών τραπεζών στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, οι οικονομίες της ευρύτερης περιοχής μπήκαν σε ύφεση και οι τραπεζικές μετοχές έχασαν 50% της αξίας τους από τα τέλη του 1991 και το 1992.

Οι μετοχές ανέκαμψαν το 1993, αλλά χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια ακόμη για να επιστρέψουν στα ιστορικά υψηλά τους επίπεδα.

Καλές λοιπόν οι συγκριτικές αποτιμήσεις ως μπούσουλας για τη μελλοντική πορεία των τραπεζικών μετοχών σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.

Όμως, το ζητούμενο είναι αν έχουμε ξαναμπεί σε φυσιολογικό επιχειρηματικό κύκλο, οπότε αξίζει να συνταχθεί κανείς με τους "ταύρους" ή όχι.

Σε αυτήν τη χρονική στιγμή οι πιθανότητες μοιάζουν μοιρασμένες.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.