H υποκρισία δεν είναι τέχνη!

Μας βαρέθηκαν. Οι ξένοι βαρέθηκαν τις δικαιολογίες, τα αιτήματα για εξαιρέσεις και τις υποσχέσεις μας. Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να σταματήσουμε να υποκρινόμαστε.

Δημοσιεύθηκε: 23 Απριλίου 2009 - 08:01

Dr Money

"Γιατί θα πρέπει ο Γερμανός ή ο Γάλλος εργαζόμενος να πληρώνει για να περνάτε εσείς καλά φοροδιαφεύγοντας και κάνοντας προσλήψεις στο Δημόσιο;".

Το ανωτέρω απλό ερώτημα που διατύπωσε Γαλλίδα υπήκοος απεικονίζει με πολύ απλά λόγια την εικόνα της χώρας για πολλούς στο εξωτερικό.

Το γεγονός ότι οι άλλοι έχουν σήμερα τα δικά τους προβλήματα κι ασχολούνται λιγότερο με την αφεντιά μας δεν σημαίνει ότι τη γλιτώσαμε.

Τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα για εμάς όταν αυτοί συνέλθουν από την κρίση και μας αντιμετωπίσουν με τον τρόπο που αρμόζει σε αυτούς οι οποίοι άλλα υπόσχονται κι άλλα κάνουν κατ’ επανάληψη στα δημόσια οικονομικά.

Η κυβέρνηση έχει ασφαλώς το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή την εξέλιξη.

Ακόμη κι αν κανείς προσπεράσει το θέμα της δημοσιονομικής απογραφής, που δεν είναι ούτε άσπρο ούτε μαύρο, θα σταματήσει σε άλλα.

Ποιος ξεχνά ότι η σημερινή κυβέρνηση ζήτησε τη διεξαγωγή γενικών εκλογών, επικαλούμενη την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος, και "κατάφερε" να το οδηγήσει στο 3,5% του ΑΕΠ την ίδια χρονιά (2007).

Η ίδια κυβέρνηση έβαλε στόχο να φέρει το έλλειμμα κάτω από το 2% του ΑΕΠ την επόμενη χρονιά, αλλά αντίθετα "κατόρθωσε" να το ανεβάσει στο 5% του ΑΕΠ.

Είναι λοιπόν διπλά αναξιόπιστη, παρότι μέρος του επιπρόσθετου ελλείμματος του 2008 οφείλεται στην επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης στο 2,8% ή χαμηλότερα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η κριτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης και του Τύπου γενικότερα έχει βάση.

Όμως, ουδείς αναμάρτητος.

Παρότι η χώρα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ευρωζώνη και θα έπρεπε να ακολουθήσει πιο περιοριστική δημοσιονομική πολιτική τα προηγούμενα χρόνια, όπου η οικονομία αναπτυσσόταν με ρυθμό 4% περίπου, όλοι σχεδόν για άλλα μιλούσαν.

Βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, η αντιπολίτευση και το συντριπτικό μέρος του Τύπου επιδοκίμαζε κάθε αύξηση των κρατικών δαπανών, με εξαίρεση εκείνες των προσλήψεων στο Δημόσιο που θεωρούνταν ότι έδιναν ψήφους στην κυβέρνηση, και αποδοκίμαζε κάθε μέτρο που αποσκοπούσε στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης.

Το μοτίβο ήταν αυξήστε τις δημόσιες δαπάνες για παιδεία, υγεία και επενδύσεις και ενίοτε φορολογείστε περισσότερο τις επιχειρήσεις και τους έχοντες και κατέχοντες.
Έτσι γενικά κι αόριστα.

Όμως, ούτε το δημόσιο χρέος μπορεί να μειωθεί ούτε η οικονομία είναι δυνατόν να αντέξει επί μακρόν αν μια χώρα δίνει μεγαλύτερο βάρος στην κατανάλωση του σήμερα, αδιαφορώντας για τα ελλείμματά της.

Ούτε ασφαλώς μπορεί να ελπίζει σε πολλά όταν το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου αντιμετωπίζει ακαδημαϊκές γενικολογίες, όπως π.χ. του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, που έχουν ακουστεί κι άλλες φορές στο παρελθόν από κάποιους σαν νέα Αποκάλυψη.

Αναμφισβήτητα, η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη για τον εκτροχιασμό των δημόσιων οικονομικών και την πληγωμένη αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό.

Όμως, το γεγονός ότι δεν κινδυνεύει από αυτό αλλά από την παραπομπή του κ. Παυλίδη και το σκάνδαλο του Βατοπεδίου λέει πολλά.

Κανένα οικονομικό πρόβλημα δεν λύθηκε κρύβοντάς το κάτω από το χαλί. Θα πρέπει κάποτε η υποκρισία να σταματήσει και να επιλέξουμε την καλύτερη λύση.

Όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο, γιατί η υπομονή των εταίρων μας στην ευρωζώνη δεν είναι Ιώβειος και η διεθνής κρίση δεν θα κρατήσει για πάντα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.