Οι τράπεζες και η ουρά της αχλάδας

Οι τραπεζικές μετοχές κάνουν ράλι και μερικοί ξεθαρρεύουν, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Όμως, λίγοι έχουν αντιληφθεί ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τις τράπεζες και την οικονομία.

Δημοσιεύθηκε: 10 Απριλίου 2009 - 07:53

Dr Money

Αποδόσεις της τάξης του 50% ή του 70% και πλέον σε 4 εβδομάδες είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές. Κάποιοι θα τις χαρακτήριζαν υπερβολικές.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι καλοδεχούμενες.

Οι ελληνικές τραπεζικές μετοχές έπιασαν πολλούς εξ απήνης με το ράλι των τελευταίων ημερών και τους έκαναν να αναπολούν την επιστροφή, έστω και σταδιακά, στις παλιές καλές μέρες.

Υπάρχουν λόγοι γι’ αυτό, παρότι η ελληνική οικονομία και οι οικονομίες των γειτονικών χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται δεν έχουν δει τα χειρότερα σε μια χρονιά ύφεσης.

Ο συνδιασμός των ελκυστικών αποτιμήσεων, της διαφαινόμενης σταδιακής αποκατάστασης της ορατότητας και της προθυμίας των επενδυτών διεθνώς για επιπλέον ανάληψη ρίσκου είναι ο πλέον καθοριστικός.

Πράγματι, η αχίλλειος πτέρνα των ελληνικών τραπεζών, δηλαδή τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, εμφανίζει καλύτερη εικόνα από αυτή που πολλοί θα ανέμεναν το α΄ τρίμηνο.

Είναι ο παράγοντας που καθορίζει περισσότερο από κάθε άλλον τον βαθμό ορατότητας των αποτελεσμάτων των τραπεζών σε βάθος χρόνου.

Από εκεί και πέρα, η αναμενόμενη διεύρυνση του καθαρού επιτοκιακού περιθωρίου (NIM) των μεγάλων τραπεζών από το δεύτερο τρίμηνο στη σκιά της συνεχιζόμενης μείωσης του κόστους δανεισμού τους και της συνεχιζόμενης διεύρυνσης των spreads στα δάνεια συνιστά μια δεύτερη θετική εξέλιξη.

Σε αυτό συνεισφέρουν σημαντικά τα έσοδα από τα κρατικά ομόλογα που οι τράπεζες χρησιμοποιούν ως ενέχυρο για να χρηματοδοτηθούν φθηνότερα μέσω της ΕΚΤ.

Όλα αυτά είναι ωραία και καλά και δικαιολογούν ασφαλώς πολύ υψηλότερα επίπεδα τιμών για τις μετοχές τους από τα σημερινά.

Υπάρχει όμως μια εξέλιξη που θα επηρεάσει τόσο τις τράπεζες όσο και γενικότερα τις οικονομίες της ευρύτερης περιοχής τα επόμενα χρόνια και δεν τις ευνοεί:

Αναφερόμαστε στην πιθανή υποχρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας και των χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης από διεθνή κεφάλαια τα επόμενα χρόνια.

Η υποχρηματοδότηση των οικονομιών της ευρύτερης περιοχής θα αντικατοπτρίζει αφενός την απροθυμία ανάληψης μεγάλου ρίσκου ύστερα από τόσο μεγάλη οικονομική κρίση και αφετέρου την έμφαση πολλών κρατών και εταιριών στη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων τους στην έδρα τους.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς το ποσοστό της κεφαλαιοποίησης του Χρηματιστηρίου Αθηνών που βρίσκεται σε ξένα χέρια και το ποσοστό του ελληνικού δημοσίου χρέους που κατέχουν οι ξένοι για να δει τις συνέπειες.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα κλείσουν οι κάνουλες από το εξωτερικό αφού τα πάντα έχουν μια τιμή. Σημαίνει όμως ότι η τιμή θα είναι ακριβή.

Πάντως, όταν μια οικονομία υποχρηματοδοτείται, και μάλιστα ακριβά, συνήθως την πληρώνει ο ρυθμός ανάπτυξης.

Όμως, ο ρυθμός ανάπτυξης είναι καθοριστικός για τα οικονομικά αποτελέσματα ενός προκυκλικού κλάδου όπως ο τραπεζικός.

Γι’ αυτό τον λόγο αξίζει να ξανασκεφτούν όλοι, ακόμη και οι "ταύροι", μήπως έχει πίσω η αχλάδα την ουρά.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.