ΔΕΗ, ο ΟΤΕ της δεκαετίας του 1980!

Το κεφάλι του κ. Αθανασόπουλου επί πίνακι ζητούν πολλοί εντός κι εκτός ΔΕΗ μετά τα απογοητευτικά αποτελέσματα εξαμήνου. O ίδιος δεν είναι αμέτοχος, όμως αλλού είναι το κυρίως πρόβλημα.

Δημοσιεύθηκε: 1 Σεπτεμβρίου 2008 - 07:59

Dr Money

Τα οικονομικά αποτελέσματα εξαμήνου της ΔΕΗ ήταν απογοητευτικά και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις η διοίκηση και ειδικότερα ο διευθύνων σύμβουλος έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης.

Ήταν λοιπόν φυσιολογικό έπειτα από μια τέτοια εξέλιξη να έρθει προς συζήτηση το θέμα του διευθύνοντος συμβούλου.

Είναι αλήθεια ότι ο κ. Αθανασόπουλος έχει δυσαρεστήσει αρκετούς εντός ΔΕΗ αλλά και εκτός, π.χ. προμηθευτές και ανταγωνιστές, λόγω κάποιων αμφιλεγόμενων, πράγματι, πρωτοβουλιών τις οποίες έχει πάρει στο παρελθόν.

Όμως, θα ήταν λάθος να ρίξουμε όλες τις ευθύνες στον κ. Αθανασόπουλο.

Αν οι τιμές των καυσίμων ανέβηκαν κατακόρυφα το δεύτερο τρίμηνο, με συνέπεια να μη φανούν στα οικονομικά αποτελέσματα της Επιχείρησης οι θετικές επιδράσεις από τις σημαντικές αυξήσεις των τιμολογίων του 2007, δεν φταίει ο διευθύνων σύμβουλος.

Ούτε ασφαλώς για την πολυήμερη απεργία στον σταθμό του Αγίου Δημητρίου στην Πτολεμαΐδα με την κατάληψη από κατοίκους που ήθελαν περισσότερες προσλήψεις δικών τους στη ΔΕΗ απ’ αυτές που είχαν συμφωνηθεί.

Ούτε φέρει ευθύνη επειδή εδώ και πολλά χρόνια η ΔΕΗ δεν έχει κάνει τις επενδύσεις που απαιτούνται για να εκσυγχρονίσει τις παραγωγικές μονάδες της και το δίκτυο μεταφοράς ρεύματος, μειώνοντας το κόστος της.

Ο κ. Αθανασόπουλος είναι μεν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, όμως ουσιαστικό κουμάντο σε πολλά θέματα δεν κάνει ο ίδιος, όπως άλλωστε και προκάτοχοί του στο παρελθόν, αλλά άλλοι.

Κυρίως πρόκειται για τους συνδικαλιστές της Επιχείρησης και δευτερευόντως για το υπουργείο Ανάπτυξης που είναι ο πολιτικός προϊστάμενος του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ.

Στο δεύτερο μέτωπο, τα πράγματα είναι καλύτερα επί υπουργίας Φώλια απ’ ό,τι επί υπουργίας Σιούφα που ήταν πολύ πιο «παρεμβατικός» στα της Επιχείρησης.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο περιορισμός του λειτουργικού κόστους της ΔΕΗ που θα μπορούσε να φέρει κέρδη χωρίς την αύξηση των τιμολογίων ρεύματος είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.

Επομένως, η μοναδική διέξοδος για να βελτιώσει η Επιχείρηση τα οικονομικά της αποτελέσματα και να χρηματοδοτήσει το φιλόδοξο επενδυτικό πρόγραμμά της είναι αυτό που όλοι οι καταναλωτές ρεύματος απεύχονται.

Κοινώς, οι αυξήσεις στα τιμολόγια ρεύματος.

Αν λοιπόν ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ θα πρέπει να επικριθεί κυρίως για κάτι, αυτό είναι ότι δεν κατόρθωσε στον ενάμιση χρόνο που είναι στο τιμόνι της Επιχείρησης να περιορίσει το λειτουργικό κόστος της, μειώνοντας τις εξουσίες της «σκιώδους» διοίκησης της ΔΕΗ.

Αν το επιχειρούσε και δεν το κατόρθωνε θα μπορούσε να υποβάλει παραίτηση και να φύγει με ψηλά το κεφάλι.

Όμως, παρά τις συγκρούσεις για το ασφαλιστικό και τα σχέδια για συνεργασία με την RWE, δεν έχει κάνει αισθητό προς τα έξω ότι διαθέτει την πρωτοβουλία των κινήσεων και κάποιο σχέδιο για να αποκτήσει σταδιακά έστω τον έλεγχο της ΔΕΗ, κάτι π.χ. που πέτυχε ο κ. Βουρλούμης στον ΟΤΕ.

Τι του απομένει;

Ο άχαρος ρόλος να ζητά νέες αυξήσεις τιμολογίων από το κράτος για να βγάλει η ΔΕΗ, δηλαδή ένα μονοπώλιο, κέρδη.

Αν και πρόκειται για διαφορετικούς κλάδους, η σημερινή ΔΕΗ μοιάζει πολύ με τον ΟΤΕ της δεκαετίας του 1980 με κριτήριο τη μονοπωλιακή θέση τους καθώς και την επιρροή και την παρεμβατικότητα του κράτους και των συνδικαλιστών στη λειτουργία της.

H διαφορά είναι ότι ο ΟΤΕ ήταν κερδοφόρος, ενώ η ΔΕΗ δεν είναι πλέον.

Αν ο κ. Αθανασόπουλος θέλει να πετύχει θα πρέπει να αλλάξει αυτό το μοντέλο, διαφορετικά και η ΔΕΗ θα μείνει πίσω και ο ίδιος θα φύγει από εκεί ως αποτυχημένος.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.