Γίνεται το φθηνό… φθηνότερο;

Στις χρηματιστηριακές αγορές το κυνήγι του κέρδους είναι συνεχές και πολλοί περιμένουν να πέσουν κι άλλο οι μετοχές για να αγοράσουν. Ωστόσο, έχει αποδειχτεί ότι κερδίζουν αυτοί που αγοράζουν το φθηνό, όχι το φθηνότερο.

Δημοσιεύθηκε: 10 Δεκεμβρίου 2007 - 07:54

Dr Money

Σε περιόδους κρίσης, όπως η τωρινή, οι περισσότεροι φοβούνται και συνηθίζουν να τα βλέπουν όλα μαύρα, αναβάλλοντας συνεχώς αποφάσεις για αγορά μετοχών γιατί πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να τις αγοράσουν φθηνότερα αργότερα.

Μερικές φορές, όπως τώρα, οι ανησυχίες δικαιολογούνται αλλά διογκώνονται από τον αυξημένο φόβο των επενδυτών σε άλλες αγορές.

Η διατήρηση των επιτοκίων της χρηματαγοράς, π.χ. 3μηνο επιτόκιο αναφοράς Euribor, αρκετά πάνω από το επιτόκιο παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), είναι ένα τέτοιο παράδειγμα κι απ’ ό,τι φαίνεται έχει κοστίσει αρκετά στις τραπεζικές μετοχές.

Όμως, στις χρηματιστηριακές αγορές υπάρχουν ορισμένοι τρόποι για να διαπιστώσει κάποιος αν οι ανησυχίες έχουν βάση και αν δικαιολογείται η πτώση των χρηματιστηρίων.

Κι επειδή η Σοφοκλέους είναι πλέον μια αγορά που δεν μπορεί να εξετάζεται χωρίς αναφορά στον περίγυρο στον οποίο ανήκει, η αποτίμηση της ευρωπαϊκής αγοράς στην οποία ανήκει σε μεγάλο βαθμό έχει σημασία.

Τι δείχνει λοιπόν το Ρ/Ε του πανευρωπαϊκού δείκτη MSCI-Ευρώπη με βάση τα κέρδη που έχουν δημοσιοποιήσει οι επιχειρήσεις οι οποίες τον αποτελούν μέχρι και το 3ο τρίμηνο (trailing);

Tα κέρδη των επιχειρήσεων θα μπορούσαν να υποχωρήσουν πάνω από 20% για να ευθυγραμμιστεί το σημερινό Ρ/Ε του δείκτη MSCI-Ευρώπη με το μέσο Ρ/Ε της περιόδου από το 1985 μέχρι σήμερα.

Το trailing Ρ/E κυμαίνεται σήμερα γύρω στο 13,5 έναντι 17,5 που είναι ο πολλαπλασιαστής κερδών από το 1985 μέχρι σήμερα σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Merrill Lynch.

Aν συγκριθεί με το μέσο Ρ/Ε από το 1970 μέχρι σήμερα, η πτώση των κερδών που δικαιολογείται για να υπάρξει ευθυγράμμιση στους πολλαπλασιαστές κερδών είναι κοντά στο 9%-10%.

Το μέσο Ρ/Ε της περιόδου από το 1970 μέχρι σήμερα διαμορφώνεται κοντά στο 15.

Φυσικά, η δεκαετία του 1970 ήταν μία από τις χειρότερες δεκαετίες για τις μετοχές λόγω στασιμοπληθωρισμού, δηλαδή της συνύπαρξης του πληθωρισμού και της οικονομικής ύφεσης, που σημαδεύτηκε από τη μεγάλη άνοδο της τιμής του πετρελαίου και την αποτυχία των κεντρικών τραπεζών να συμπιέσουν τις πληθωριστικές προσδοκίες.

Ακόμη κι αν θεωρηθεί ότι τα κέρδη ανά μετοχή των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων υποχωρούν κοντά στο μέσο επίπεδο της τελευταίας 5ετίας, οι ευρωπαϊκές μετοχές θα είναι 20% και 30% φθηνότερες με βάση το σημερινό Ρ/Ε σε σχέση με το μέσο των τελευταίων 37 και 22 χρόνων αντίστοιχα.

Το χάσμα των Ρ/Ε κλείνει αν θεωρηθεί ότι τα κέρδη ανά μετοχή θα υποχωρήσουν στον μέσο όρο της τελευταίας 10ετίας.

Φυσικά, θα υπάρχουν διαφοροποιήσεις από αγορά σε αγορά, από κλάδο σε κλάδο και σε εταιρίες του ίδιου κλάδου.

Ακόμη όμως κι αν θεωρήσει κανείς ότι ο ρυθμός ανάπτυξης στις χώρες της ευρωζώνης θα επιβραδυνθεί το 2008 και τα περιθώρια καθαρού κέρδους θα μειωθούν λίγο, τα κέρδη είτε θα παραμείνουν στάσιμα είτε θα αυξηθούν του χρόνου.

Με άλλα λόγια, οι αποτιμήσεις των ευρωπαϊκών μετοχών δεν είναι σε τέτοια επίπεδα που να προκαλούν φόβο ή ανησυχία, αφού έχουν μαξιλαράκι ασφαλείας.

Αντιθέτως, οι αποτιμήσεις είναι μάλλον φθηνές κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, εχθρός του φθηνού είναι το φθηνότερο.

Μόνο που το φθηνότερο ίσως αποδειχτεί ότι δεν ήταν η πιο έξυπνη τακτική αν η αμερικανική οικονομία δεν μπει σε ύφεση το 2008.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.