Kατασκευές: Ή ταν ή επί τας!

Η πρώτη φάση της συνένωσης δυνάμεων που παρατηρούνται στον κατασκευαστικό κλάδο δεν έχει καμία σχέση με τη χρηματιστηριακή συγκυρία. Οι αιτίες είναι πολύ πιο βαθιές και υποχρεώνουν τους κατασκευαστές να δουν ενωμένοι την επόμενη μέρα.

Δημοσιεύθηκε: 7 Ιουνίου 2007 - 07:57

Dr Money

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις τρεις εταιρίες, δηλαδή την Παντεχνική, την ΑΤΤΙΚΑΤ και τώρα πλέον την Αθηνά, τις οποίες οι τρεις μεγάλοι όμιλοι, δηλαδή η ΕΛΤΕΧ, η J&P Άβαξ και η ΓΕΚ–Τέρνα, έβαλαν στο μάτι, θα διαπιστώσει ότι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.

Όλες έχουν κάποιο μερίδιο αγοράς στα έργα παραχώρησης, π.χ. στην Αττική Οδό, στη Γέφυρα και στα νέα, π.χ. Κόρινθος - Πάτρα και Μαλιακός - Κλειδί, που δρομολογούνται.

Η Παντεχνική είχε μεγάλο μερίδιο της τάξης του 20% στην Αττική Οδό. Αυτό σε συνδυασμό με το μερίδιο της ΕΛΤΕΧ οδηγεί το σύνολο πάνω από το 50%, επιτρέποντας στην Ελληνική Τεχνοδομική να ενοποιήσει τη χρυσοφόρο Αττική Οδό.

Η απόκτηση του 26% συνολικά της ΑΤΤΙΚΑΤ από τον όμιλο ΓΕΚ-Τέρνα δεν είναι επίσης τυχαία. Η ΑΤΤΙΚΑΤ κατέχει το 9,88% στην Αττική Οδό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υπεργολάβος από τον όμιλο ΓΕΚ-Τέρνα σε έργα οδοποιίας όπου ειδικεύεται.

Δίνει επίσης πρόσβαση σε στοιχεία της Αττικής Οδού που θα φανούν χρήσιμα όταν έρθει η ώρα να καταρτιστούν και να υποβληθούν οι προσφορές για τις νέες επεκτάσεις.

Η εξαγορά σημαντικού ποσοστού της Αθηνάς από την J&P Άβαξ και η πιθανή απορρόφησή της στη συνέχεια έχει λογική. Η Αθηνά συμμετέχει με μερίδιο 7,89% στη Γέφυρα και έχει συμμετοχή στο νέο έργο παραχώρησης Κόρινθος - Πάτρα.

Το ανεκτέλεστο υπόλοιπο των 600 εκατ. ευρώ περίπου, αν συνυπολογιστούν τα νέα έργα παραχώρησης, τα έργα στον Περσικό και στη Ρουμανία και η εξειδίκευση της Αθηνάς σε λιμενικά, περιβαλλοντικά και ενεργειακά έργα υποδομής είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα.

Και στις τρεις προαναφερθείσες περιπτώσεις το ”άρωμα των έργων παραχώρησης” είναι αισθητό. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά για συγκεκριμένους λόγους.

Πρώτον, τα περιθώρια κέρδους στα έργα παραχώρησης είναι μεγαλύτερα. Δεύτερον και σπουδαιότερο, τα έργα παραχώρησης θα είναι εκείνα που θα μετρήσουν περισσότερο στον κρίσιμο 2ο γύρο της συγκέντρωσης στον κλάδο.

Πότε θα έρθει αυτός; Λογικά, όταν όλα τα μεγάλα έργα παραχώρησης θα έχουν δημοπρατηθεί και τα μερίδια του καθενός θα είναι γνωστά. Τότε θα γίνει η καταμέτρηση των δυνάμεων κάθε μεγάλου ομίλου και θα καθοριστεί το ποσοστό που θα έχουν οι μέτοχοί του στο μεγαλύτερο ή στα μεγαλύτερα σχήματα που θα προκύψουν.

Ό,τι λοιπόν γίνεται σ’ αυτή την πρώτη φάση συγκέντρωσης που παρακολουθούμε δεν συνδέεται με τις χρηματιστηριακές εξελίξεις και γενικότερα με τη σημερινή συγκυρία.

Γίνεται για άλλο λόγο. Όλοι έχουν πλέον αντιληφθεί ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη γερμανική Hochtief και τους μεγάλους ισπανικούς κατασκευαστικούς ομίλους αν δεν συνενώσουν τις δυνάμεις τους για να προκύψει ένα μεγαλύτερο ή μεγαλύτερα σχήματα.

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, το μέγεθος της επιχείρησης έχει σημασία αν κάποιος θέλει να είναι ανταγωνιστικός εντός και εκτός συνόρων.

Οι μεγάλοι του ελληνικού κατασκευαστικού κλάδου φαίνεται να έχουν κατανοήσει αυτή την πραγματικότητα και προετοιμάζουν το έδαφος από τώρα για την επόμενη μέρα, γνωρίζοντας το τίμημα αν αποτύχουν.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.