Oι ανίδεοι και τα ”κακά” ομόλογα

Σε κυνήγι μαγισσών ενδέχεται να εξελιχθεί η πολύκροτη υπόθεση της κακοδιαχείρισης ορισμένων Ταμείων. Τα δομημένα ομόλογα είναι το θύμα της ανίδεης, σε μεγάλο βαθμό, δημοσιότητας αλλά και των πολιτικών αποφάσεων που κινούνται στη λογική ”πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι”.

Δημοσιεύθηκε: 29 Μαρτίου 2007 - 07:59

Dr Money

Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργος Αλογοσκούφης μάλλον έχει δίκιο όταν λέει ότι οι διοικήσεις των Ταμείων είναι ανίδεες. Με εξαίρεση ίσως μερικά στελέχη τους που είναι απλώς διεφθαρμένα.

Όμως, οι διοικήσεις των συνταξιοδοτικών ταμείων διορίζονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από την εκάστοτε κυβέρνηση. Γι’ αυτό και οι τελευταίες φέρουν ακέραια την ευθύνη για την ποιότητα των ανθρώπων που διορίζουν σ’ αυτές τις θέσεις.

Η κυβέρνηση βαρύνεται επίσης με πολιτικές αποφάσεις που βασίζονται στη λογική ”πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι”. Η πρόσφατη απόφαση που απαγόρευσε στα Ταμεία να αγοράζουν δομημένα ομόλογα (structured bonds) υπακούει σ’ αυτή τη λογική, παραγνωρίζοντας βασικές επενδυτικές αρχές.

Γιατί λοιπόν να μη βγαίνει μετά ο καθένας που δεν γνωρίζει τι εστί ομόλογο, πόσο μάλλον δομημένο ομόλογο, να λέει το κοντό του και το μακρύ του, δημιουργώντας λανθασμένες εντυπώσεις και παραπληροφορώντας το ευρύ κοινό;

Πώς λοιπόν να μη γίνονται ευτράπελα, όπως η ανακάλυψη ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, που ως γνωστόν είναι σε άυλη μορφή εδώ και πολλά χρόνια, στα γραφεία της εταιρίας Hitech υπό τη μορφή χαρτιών;

Δυστυχώς, ανίδεη δεν είναι μόνο η συντριπτική πλειοψηφία των μελών των Δ.Σ. των Ταμείων, όπως ανέφερε ο κ. Αλογοσκούφης.

Από ανίδεοι έως ημιμαθείς είναι επίσης οι περισσότεροι από αυτούς που εκφράζουν άποψη δημοσίως για τα ομόλογα και τη διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων.

Όμως, δεν φταίνε τα δομημένα ομόλογα όταν αυτοί που αναφέρονται σ’ αυτά και στους κινδύνους που εγκυμονούν δεν τα κατανοούν.

Πώς θα καταλάβει ο μέσος πολίτης ότι αν ένα Ταμείο διακρατήσει τα δομημένα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου μέχρι τη λήξη τους δεν πρόκειται να χάσει το κεφάλαιό του, εκτός αν χρεοκοπήσει το κράτος, όταν διαβάζει ή ακούει ότι τα Ταμεία έχασαν δεκάδες εκατ. ευρώ;

Πώς θα καταλάβει ότι αυτό που στην ουσία ”παίζεται” είναι το μεταβλητό τοκομερίδιο που θα εισπράξουν οι κάτοχοι των ομολόγων, π.χ. τα Ταμεία, για μια σειρά ετών και ότι υπάρχει περίπτωση στο τέλος να βγάλουν υψηλότερες αποδόσεις από εκείνες που θα αποκόμιζαν αν έβαζαν τα ίδια λεφτά σε τραπεζικό λογαριασμό ή άλλο απλό ομόλογο;

Δεν φταίνε λοιπόν τα δομημένα ομόλογα αν οι αγοραστές τους, π.χ. Ταμεία και ιδιώτες, δεν καταλαβαίνουν τι αγοράζουν είτε γιατί οι πωλητές δεν τους τα εξήγησαν καλά είτε γιατί οι ίδιοι απέβλεπαν κυρίως στην upfront προμήθεια.

Ούτε ασφαλώς πρόκειται για ”εξωτικά” προϊόντα, όπως παρουσιάζονται στην ελληνική κοινή γνώμη. Εκατοντάδες παρόμοια ομόλογα αξίας εκατοντάδων δισ. ευρώ κυκλοφορούν στις διεθνείς αγορές τα τελευταία χρόνια.

Οι κυβερνήσεις, τόσο η τωρινή όσο και η προηγούμενες, φέρουν μεγάλη ευθύνη για τη μη έγκαιρη αντιμετώπιση της ρίζας του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από την έλλειψη σύγχρονου θεσμικού πλαισίου για τη διαχείριση της περιουσίας των Ταμείων.

Το κυνήγι των μαγισσών δεν οδηγεί πουθενά και ασφαλώς τα δομημένα ομόλογα δεν θα πρέπει να γίνουν εξιλαστήριο θύμα, όσο κι αν αυτό ικανοποιεί πολλούς ανίδεους.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.