Nα σπάσει… η ”βιτρίνα”!

Όλοι ξέρουν ότι η εταιρική διακυβέρνηση στη χώρα μας είναι βιτρίνα σε ό,τι αφορά το θέμα της αντιπροσώπευσης των μετόχων μειοψηφίας και των ανεξάρτητων μη εκτελεστικών μελών στο διοικητικό συμβούλιο των εισηγμένων εταιριών. Όμως, το πρώτο ράγισμα έγινε στην ουσία χθες.

Δημοσιεύθηκε: 15 Δεκεμβρίου 2006 - 07:57

Dr Money

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, πράσινες και γαλάζιες, θα πρέπει να αισθάνονται τόσο ευτυχισμένες όσο δυστυχισμένοι θα πρέπει να αισθάνονται οι μέτοχοι μειοψηφίας στο θέμα της εκλογής των μελών του διοικητικού συμβουλίου (Δ.Σ.) μιας ΔΕΚΟ.

Πολύ απλά, κάνουν ό,τι γουστάρουν χωρίς να τους ενοχλεί κανένας.

Αντίθετα με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι κυβερνήσεις μπορούν να διορίζουν στην ουσία ακόμη και τα μέλη του Δ.Σ. μιας ΔΕΚΟ που θα έπρεπε να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μετόχων μειοψηφίας.

Γι’ αυτό η χθεσινή κίνηση της Fidelity να ζητήσει εκπροσώπηση στο διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΗ, που έφερε στο φως το euro2day.gr, καταλαμβάνοντας τη μία από τις δύο θέσεις που προορίζονται για τους εκπροσώπους των μετόχων μειοψηφίας, τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα, γράφοντας ιστορία.

Δυστυχώς, το τελικό αποτέλεσμα ήταν στην ουσία μια από τα ίδια, αφού οι δύο νέοι εκπρόσωποι των μετόχων μειοψηφίας στο Δ.Σ. της ΔΕΗ αποτελούν στην ουσία κυβερνητικές επιλογές και απλώς θα τυγχάνουν της ανοχής των ξένων θεσμικών.

Όμως, αυτό που μετρά είναι ότι βρέθηκε επιτέλους κάποιος που επιχείρησε να βάλει τέρμα σε μια φαρσοκωμωδία που παίζεται στη χώρα μας εδώ και χρόνια.

Είναι κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Όμως, οι Έλληνες θεσμικοί (Αμοιβαία Κεφάλαια, εταιρίες επενδύσεων κ.λπ.) δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες που υπήρχαν, εξασκώντας στις γενικές συνελεύσεις τα όποια δικαιώματα τους έδινε ο Νόμος υπέρ των μεριδιούχων και των μετόχων τους.

Αντ’ αυτού ακολούθησαν άλλη οδό. Προτίμησαν να προστατεύσουν τα συμφέροντα των τραπεζικών και ασφαλιστικών ομίλων στα οποία ανήκαν.

Άλλωστε, η μετοχική συμμετοχή των εγχώριων θεσμικών χαρτοφυλακίων σε ορισμένες από τις εισηγμένες εταιρίες δεν υπαγορεύτηκε μερικές φορές από καθαρά επενδυτικά κριτήρια αλλά από άλλους παράγοντες, π.χ. το τηλεφώνημα από το γραφείο κάποιου υψηλά ιστάμενου στελέχους της μητρικής εταιρίας.

Ούτε οι διαχειριστές είχαν κάποιον ιδιαίτερο λόγο να πάνε κόντρα στο ρεύμα. Ήταν βολεμένοι. Είχαν μια πολύ καλή θέση που στις καλές χρηματιστηριακές εποχές έκανε αρκετούς πολύ-πολύ πλούσιους χάρη στο front-running και στις άλλες μεθοδεύσεις. Κάτι σαν δημόσιοι υπάλληλοι με πολύ υψηλές αποδοχές και πουρμπουάρ.

Αν κάποιος διαχειριστής έβλεπε το θέμα πιο ηθικά κινδύνευε, αν όχι να χάσει τη δουλειά του, τουλάχιστον να πέσει σε δυσμένεια μετά το οργισμένο τηλεφώνημα του όποιου πολύ υψηλά ιστάμενου που τον επανέφερε στην τάξη.

Πίεση για την επίτευξη υψηλών αποδόσεων υπήρχε αλλά δεν μπορούσε να συγκριθεί με την αντίστοιχη των συναδέλφων τους στις ανεπτυγμένες αγορές της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

Επομένως δεν συνιστά έκπληξη ότι δεν είδαμε κάποια αντίστοιχη κίνηση από Έλληνα θεσμικό επενδυτή μ’ αυτή της Fidelity στη ΔΕΗ.

Φυσικά, δεν είναι μόνο η εκλογή των εκπροσώπων των μετόχων μειοψηφίας στο Δ.Σ. μιας εταιρίας που πάσχει. Το ίδιο συμβαίνει με την εκλογή των περίφημων ανεξάρτητων (sic) μη εκτελεστικών μελών στο Δ.Σ. των εταιριών, που μόνο τέτοιοι δεν είναι, αφού συνήθως πρόκειται για κολλητούς των βασικών μετόχων της εταιρίας.

Όμως, η αρχή έγινε και δεν μπορεί παρά να υπάρξει συνέχεια, έστω κι αν η συμμετοχή των μεγάλων ξένων θεσμικών χαρτοφυλακίων στο μετοχικό κεφάλαιο των ελληνικών εταιριών αποτελεί συνήθως ένα πολύ μικρό ποσοστό στο σύνολο των υπό διαχείριση κεφαλαίων τους.

Η ελπίδα, λένε, πεθαίνει τελευταία. Η χθεσινή πράξη της Fidelity το απέδειξε.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.