”Εμπρός στον δρόμο” που χάραξε η... Ισπανία!

Είναι να τους ζηλεύουμε. Την ίδια ώρα που εμείς βάζουμε μπροστά για να πουλήσουμε ελληνικές εταιρίες-κλειδιά, οι μεγάλες ισπανικές εταιρίες συνεχίζουν να αγοράζουν ακάθεκτες ξένα μεγαθήρια όπως έκανε χθες η Iberdrola με τη βρετανική Scottish Power. Ποιες είναι οι διαφορές που μας χωρίζουν;

Δημοσιεύθηκε: 29 Νοεμβρίου 2006 - 07:57

Dr Money

”Εμπρός στον δρόμο” που χάραξε η... Ισπανία!

Μπήκε στην τότε ΕΟΚ λίγα χρόνια έπειτα από μας τη δεκαετία του 1980. Aξιοποίησε στο έπακρο τα κοινοτικά κονδύλια και η τότε σοσιαλιστική ισπανική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γκονζάλεθ προχώρησε σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικοποιήσεων, που έστειλαν την ανεργία πάνω από το 20%.

Η υψηλή ανεργία ήταν το μεγάλο τίμημα που πλήρωσαν οι Ισπανοί για τη μεταμόρφωση της οικονομίας τους σε μια από τις δυναμικότερες οικονομίες της Ευρωζώνης έπειτα από χρόνια.

Σήμερα, η ισπανική οικονομία δεν είναι μόνο η 4η μεγαλύτερη στην Ευρωζώνη, αντιπροσωπεύοντας το 13% του ΑΕΠ. Είναι μια από αυτές στις οποίες βασίζεται η οικονομία των 10 τρισ. ευρώ για να αναπτυχθεί με ρυθμούς άνω του 2% το 2006 και το 2007.

Ο μέσος ρυθμός αύξησης του ισπανικού ΑΕΠ εκτιμάται σε 3,6% αυτή τη δεκαετία έναντι 1,9% στο σύνολο της Ευρωζώνης. Δεν εκπλήσσει λοιπόν που η Ισπανία δημιούργησε το 55% των νέων εργασιών στην ΟΝΕ την ίδια περίοδο αν ο πληθυσμός της αντιστοιχεί στο 25% περίπου του συνολικού στην Ευρωζώνη.

Κι εμείς ασφαλώς δεν τα έχουμε πάει άσχημα στον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ την ίδια περίοδο, αν και ξεκινήσαμε από χαμηλότερη βάση που προφανώς δικαιολογεί υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης.

Όμως, η αργή, σταδιακή προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στα νέα δεδομένα που έχει δημιουργήσει η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να συγκριθεί με την ισπανική. Ούτε σε κυβερνητικό επίπεδο, ούτε σε επιχειρηματικό.

Οι μεγάλες ισπανικές εταιρίες, είτε πρόκειται για τράπεζες όπως η BBVA και η Santanter είτε για την Telefonica, είτε για τη Ferrovial και την Iberdrola, ακολουθούν επιθετική πολιτική εξαγορών στο εξωτερικό για να μεγαλώσουν και να έχουν καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης στο μέλλον.

Η ισπανική κυβέρνηση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να τις βοηθήσει. Όταν πριν από λίγους μήνες ο Ισπανός υπουργός των Εξωτερικών επισκέφθηκε τον υπουργό Οικονομίας κ. Αλογοσκούφη στο γραφείο του συνοδευόταν από πλειάδα στελεχών ισπανικών επιχειρήσεων.

Πόσες φορές έχουν συνοδεύσει την κ. Μπακογιάννη ή τον κ. Αλογοσκούφη Έλληνες επιχειρηματίες στις συναντήσεις τους με τους υπουργούς Οικονομικών άλλων χωρών της Ευρωζώνης; Καμία απ΄ ό,τι γνωρίζουμε.

Δεν σταματά όμως εκεί. Η κυβέρνηση ενθαρρύνει με φορολογικής φύσεως μέτρα το σαφάρι των ισπανικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό, όπως με τη μεταχείριση της άυλης αξίας (goodwill) που προκύπτει όταν η τιμή εξαγοράς υπερβαίνει τη λογιστική αξία.

Επιπλέον, δεν σταματά να βάζει εμπόδια με εύσχημους τρόπους στην εξαγορά μεγάλων ισπανικών επιχειρήσεων, όπως της Endessa από τη γερμανική Ε.ΟΝ, γεγονός που οδήγησε τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ στο σημείο να ζητήσει δημοσίως από τον Ισπανό πρωθυπουργό Jose Luis Rodriguez Zapatero να αξιολογηθεί η προσφορά της E.ON με καθαρά επιχειρηματικά κριτήρια.

Δεν είναι όμως μόνο η ισπανική κυβέρνηση. Είναι και οι οικογένειες, βασικοί μέτοχοι των ισπανικών εταιριών. Οι τελευταίες προτιμούν να πουλήσουν τις εταιρίες τους σε άλλες ισπανικές, που μερικές φορές είναι ανταγωνίστριες, παρά σε ξένες.

Η τσιμεντοβιομηχανία Τιτάν διαπίστωσε του λόγου το αληθές πριν από μερικούς μήνες όταν εκδήλωσε ενδιαφέρον για την εξαγορά μεσαίας ισπανικής εταιρίας του κλάδου.

Δεν συνέβη το ίδιο στην περίπτωση της Ρόκας, της μεγαλύτερης ελληνικής εταιρίας στον χώρο των ανανεώσιμων πηγών στην Ελλάδα, που κατέληξε στα χέρια της ισπανικής Iberdrola μετά την αδιανόητη γκάφα της Ελληνικής Τεχνοδομικής.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα η κυβέρνηση μοιάζει περισσότερο αποφασισμένη να πουλήσει τις συμμετοχές της σε κρατικές εταιρίες, όπως ο ΟΤΕ, σε ξένους στρατηγικούς επενδυτές παρά να προωθήσει την ιδιωτικοποίησή τους, ενθαρρύνοντας ταυτόχρονα τις εξαγορές ξένων εταιριών από ελληνικές.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση εμμένει περισσότερο στη λογική της δεκαετίας του 1980, ασχολούμενη με την καταγγελία τέτοιων εξαγορών από ελληνικές κρατικού ενδιαφέροντος εταιρίες στο εξωτερικό, π.χ. Finansbank από Εθνική, ελπίζοντας στην αποκόμιση πολιτικών κερδών παρά στη διατύπωση προτάσεων πολιτικής που θα ενθάρρυναν τη δημιουργία διεθνών πρωταθλητών.

Όσον αφορά στους Έλληνες επιχειρηματίες, η ιστορία είναι γνωστή. Θα προτιμούσαν να δουν την εταιρία τους να πέφτει στα χέρια μιας ξένης επιχείρησης παρά μιας άλλης ελληνικής, ιδίως ανταγωνίστριας.

Αυτά δυστυχώς μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τους Ισπανούς ”κατακτητές” και γι’ αυτό θα υποστούμε τις συνέπειες.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.