Λεφτά με το ”έτσι θέλω”

Το έκτακτο χαράτσι στις τράπεζες πέρασε στο ντούκου γιατί ίσως δεν είναι ο πλέον δημοφιλής κλάδος. Εν τούτοις τέτοιες κινήσεις μπορούν να γίνουν μπούμερανγκ στην προέλκυση ξένων επενδύσεων γιατί κανένας δεν ξέρει ποιος θα είναι ο επόμενος που θα κληθεί να καταβάλει όσα λείπουν από το κράτος.

Δημοσιεύθηκε: 14 Νοεμβρίου 2006 - 07:57

Dr Money

Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Αυτό επιτυγχάνει η έκτακτη αυτοτελής φορολόγηση των αποθεματικών των τραπεζών που σχημάτισαν μέχρι τα τέλη του 2005 από την κυβέρνηση.

Πρώτον, δίνει την ευκαιρία στο κράτος να κλείσει την τρύπα του προϋπολογισμού ώστε να επιτύχει τον στόχο για μείωση του ελλείμματος στο 2,6% του ΑΕΠ τη φετινή χρονιά.

Δεύτερον, προσδίδει άλλη αίγλη στο φιλολαϊκό προφίλ που θα ήθελε να έχει κάθε κυβέρνηση γιατί τα παίρνει από τις τράπεζες που βγάζουν μεγάλα κέρδη και δεν θεωρούνται πολύ δημοφιλείς στο ευρύ κοινό.

Υπενθυμίζεται ότι το Δημόσιο προχωρά σε έκτακτη φορολόγηση με συντελεστή 15% των αποθεματικών των τραπεζών που προέκυψαν από κέρδη τα οποία είτε δεν φορολογούνται είτε φορολογούνται αυτοτελώς. Με συντελεστή 10% φορολογούνται τα αποθεματικά που σχηματίστηκαν από εισοδήματα που φορολογήθηκαν με ειδικό τρόπο και εξάντληση της φορολογικής υποχρέωσης, αλλά ο παρακρατηθείς φόρος δεν είχε εκπέσει εξ ολοκλήρου από τον αναλογούντα φόρο.

Όμως, οι γραφειοκράτες του υπουργείου Οικονομικών δεν φημίζονται για την ακρίβεια των εκτιμήσεών τους. Δεν μπορεί λοιπόν να αποκλείσει κανείς το ενδεχόμενο το τελικό ποσό που θα εισπράξει το κράτος να υπολείπεται αρκετά ή να υπερβαίνει κατά πολύ του συνολικού ποσού των 220 εκατ. ευρώ που προσδοκά.

Κι αν μεν είναι μικρότερο το ποσό που θα εισρεύσει στα κοφίνια του κρατικού κορβανά, μικρό το κακό. Αν όμως τα νούμερα είναι πολύ μεγαλύτερα τότε τα πράγματα αλλάζουν, γιατί τη νύφη θα πληρώσουν τα κέρδη των τραπεζών και επομένως οι μέτοχοί τους.

Υπάρχει φυσικά η ενδιάμεση πατέντα που θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Σύμφωνα μ’ αυτή, το κράτος εισπράττει τα έσοδα που του αναλογούν αλλά τα κέρδη των τραπεζών δεν θίγονται, τουλάχιστον τόσο πολύ, γιατί μέρος του φορολογικού βάρους σηκώνουν τα ίδια κεφάλαια.

Καλώς ή κακώς, όμως, δεν ζούμε στην εποχή των ελληνικών λογιστικών προτύπων αλλά των διεθνών που δεν είναι τόσο ”ευλύγιστα”.

Η ιστορία με την έκτακτη φορολόγηση των αποθεματικών των τραπεζών αποδεικνύει επίσης δύο πράγματα.

Πρώτον, το κράτος αποφασίζει και διατάσσει, κάνοντας ό,τι θέλει όποτε θέλει για να μαζέψει όσα λεφτά του λείπουν.

Δεύτερον, τα λεχθέντα κατά καιρούς περί απλού και σταθερού φορολογικού και κανονιστικού περιβάλλοντος προκειμένου να διευκολυνθεί η προσέλκυση ξένων επενδύσεων είναι περισσότερο για το θεαθήναι.

Όμως, οι ξένοι επενδυτές ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν είναι ούτε αφελείς ούτε κουτόφραγκοι όπως εμείς, οι υποτιθέμενοι έξυπνοι, τους θεωρούμε.

Μήπως αυτό δεν αποδεικνύει η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών; Αν εντοπίσουν ευκαιρίες και μπορούν να βάλουν και να βγάλουν εύκολα τα κεφάλαιά τους, π.χ. μετοχές, ομόλογα, τοποθετούνται στις ελληνικές αγορές.

Όταν όμως είναι να χτίσουν κανένα εργοστάσιο δυσκολεύονται, με αποτέλεσμα να είμαστε πάτοι στην προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων στην ευρωζώνη και να παλεύουμε στις τελευταίες θέσεις με μικρές χώρες, π.χ. Μάλτα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 25.

Αν μάλιστα εξαιρούνταν οι αγορές υφιστάμενων επιχειρήσεων από ξένες εταιρίες η κατάσταση θα ήταν ακόμη χειρότερη για μας, αποδεικνύοντας ότι οι ξένοι δεν τρώνε κουτόχορτο.

Η έκτακτη φορολόγηση των αποθεματικών των ”κακών” τραπεζών για να κλείσει το κράτος την τρύπα του προϋπολογισμού πιθανόν προκαλεί χαρά και αγαλλίαση στο πολυπληθές ακροατήριο που πληρώνει υψηλά spreads στα δάνεια και εισπράττει πέραν του δέοντος χαμηλά επιτόκια στις καταθέσεις.

Μόνο όμως τέτοια συναισθήματα δεν προκαλεί σ’ όσους αναλογίζονται τις δυσμενείς συνέπειες σε μεσομακροπρόθεσμη βάση τέτοιων κινήσεων, που πάντοτε γίνονται για να ικανοποιηθεί το αίσθημα περί δικαίου και να υπηρετηθεί το κοινό καλό.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.