Μην παίζετε το παιγνίδι του Βερολίνου!

Να διασφαλίσει ότι θα πάρει πίσω το μεγαλύτερο μέρος των δανείων που έχει χορηγήσει.

Για να το πετύχει θα πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο σε όλες τις κρίσιμες αποφάσεις που λαμβάνονται για την ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντά της.

Οι δόσεις αποτελούν το ισχυρό μέσο πίεσης για την υλοποίηση του προγράμματος προσαρμογής και την επιτόπια παρουσία των τεχνικών ομάδων της τρόικας.

Για όσους δεν το γνωρίζουν τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας καθορίζουν τις διατάξεις των φορολογικών και άλλων νομοσχεδίων του ελληνικού κράτους.

Τι θέλει η γερμανική κυβέρνηση είναι ξεκάθαρο.

Εκείνο που δεν φαίνεται ξεκάθαρα είναι ο στρατηγικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης.

Αν πιστέψουμε τα κατά καιρούς λεγόμενα του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών, προτεραιότητα είναι η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος.

Κι αυτό για να εγκρίνει το eurogroup νέα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους, να υποβοηθηθεί η επιστροφή της χώρας στις αγορές και να αποκτήσει μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Όμως, αυτές είναι τακτικές κινήσεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι η επίτευξη υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος αποτελεί επίσης προτεραιότητα της γερμανικής πλευράς, όμως για άλλον λόγο.

Η Γερμανία θέλει το ελληνικό πρωτογενές πλεόνασμα να ανέλθει στο 4,5% του ΑΕΠ το 2016 για να καλύπτονται οι πληρωμές για τόκους και να αυξηθούν οι πιθανότητες να πάρει τα λεφτά της πίσω. Τουλάχιστον τα περισσότερα.

Αν ο στρατηγικός στόχος της Ελλάδας είναι να εφαρμόσει πλήρως το μνημόνιο, ψηφίζοντας τα νομοσχέδια που συντάσσουν οι ομάδες του ΔΝΤ, τότε συμπίπτει απολύτως με εκείνον της Γερμανίας, οπότε δεν γεννάται θέμα.

Αν όμως στόχος είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και ο απογαλακτισμός από την τρόικα το δεύτερο εξάμηνο του 2014, το ζήτημα αλλάζει.

Σε μια τέτοια περίπτωση, οι χειρισμοί θα πρέπει να είναι διαφορετικοί, παρότι η ανάγκη για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα και μεταρρυθμίσεις σε όλο το φάσμα του δημόσιου τομέα από ΔΕΚΟ, δήμους και κεντρική διοίκηση παραμένει.

Αν είναι έτσι, η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να συνταχθεί με το γερμανικό σχέδιο, αλλά ευσχήμως να διαφοροποιηθεί, τασσόμενη εναντίον υπέρ της κάλυψης του όποιου μελλοντικού χρηματοδοτικού κενού του προγράμματος από άλλα μέσα, αποκλειομένων των δανείων από τον μηχανισμό ESM.

Μερικοί ίσως ισχυρισθούν ότι αυτό δεν αρκεί και θα έπρεπε να απαιτήσει νέα αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους με «κούρεμα», συντασσόμενη δημοσίως με το ΔΝΤ.

Όμως, είναι δώρον άδωρον από τη στιγμή που ο μεγαλύτερος πιστωτής της χώρας, δηλαδή η Γερμανία, το αφορίζει.

Νέα αναδιάρθρωση μπορούν να επιβάλουν οι αγορές, ή να απαιτήσει η Ελλάδα, καταφεύγοντας σε κίνηση μεγάλου ρίσκου και αβέβαιου αποτελέσματος όπως το πάγωμα πληρωμών για τόκους, χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμη οι κατάλληλες συνθήκες.

Επομένως, η ήπια διαφοροποίηση από τη Γερμανία, που δεν προκαλεί, ίσως είναι η καλύτερη λύση σε αυτήν τη φάση.

Αν φυσικά ο απογαλακτισμός από την τρόικα και η σταδιακή ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας από την επόμενη χρονιά είναι ο στρατηγικός στόχος της δικομματικής κυβέρνησης.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε; To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.