ΔΕΗ: Ελάχιστο το επενδυτικό... φως

Η ΔΕΗ δίνει ρεύμα στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις της χώρας αλλά δεν έχει κατορθώσει να κάνει το ίδιο στη Σοφοκλέους. Αν όμως δεν αλλάξει ρότα μπορεί να χάσει η ίδια μέρος από το... φως της.

Δημοσιεύθηκε: 5 Οκτωβρίου 2006 - 07:59

Dr Money

Η είσοδος της ΔΕΗ στο Χρηματιστήριο Αθηνών τον Δεκέμβριο του 2001 χαιρετίστηκε από τους περισσότερους στην αγορά ως μια σωστή κίνηση.

Η ελπίδα ήταν ότι η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας με βάση τα πάγια θα γινόταν πιο ανταγωνιστική και κερδοφόρα σε μια περίοδο κατά την οποία ξεκινούσε η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, συμβάλλοντας στην άνοδο της Σοφοκλέους.

Μερικά χρόνια αργότερα, το επενδυτικό ”στόρι” έχει ξεθωριάσει και οι δυσαρεστημένοι μέτοχοι φαίνεται να είναι πολύ περισσότεροι από τους ευχαριστημένους. Στους τελευταίους θα πρέπει λογικά να τοποθετήσουμε το Δημόσιο που εισέπραξε δισ. ευρώ από τις τρεις μετοχοποιήσεις της ΔΕΗ.

Η ΔΕΗ δεν λειτουργεί πλέον σαν... λοκομοτίβα της Σοφοκλέους αλλά σαν αντίβαρο στην άνοδο των χρηματιστηριακών δεικτών. Δικαιολογίες ασφαλώς υπάρχουν, όμως το πρόβλημα παραμένει.

Η ιδιότυπη διαμάχη του πρώην προέδρου της επιχείρησης κ. Παλαιοκρασσά με τον διευθύνοντα σύμβουλο κ. Δημήτρη Μανιατάκη και τον κ. Στ. Νέζη προηγουμένως θεωρήθηκε από πολλούς υπεύθυνη για πολλές από τις καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Όμως, η ουσιαστική αποπομπή του κ. Παλαιοκρασσά από την προεδρία της ΔΕΗ δεν έλυσε το πρόβλημα του μάνατζμεντ.

Η μεγάλη αύξηση της τιμής των καυσίμων πέρυσι και το φετινό πρώτο 8μηνο επιβάρυνε αναμφισβήτητα τα οικονομικά αποτελέσματα της Επιχείρησης.

Όταν όμως τα μισθολογικά κόστη αυξάνονται με ρυθμό 10% περίπου σε ετήσια βάση στο εξάμηνο, παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των εργαζομένων μειώνεται και άλλα μη μισθολογικά κόστη αυξάνονται ακόμη περισσότερο, είναι φανερό ότι υπάρχει πρόβλημα ελέγχου του κόστους ανεξάρτητα από το ύψος της τιμής των καυσίμων.

Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η διοίκηση μιας τέτοιας επιχείρησης στην οποία υπάρχει έντονο συνδικαλιστικό στοιχείο και αντικρουόμενα συμφέροντα τρίτων είναι εύκολη υπόθεση. Τουναντίον.

Όταν όμως οι μεσοσταθμικές αυξήσεις στις ”ταρίφες” που εγκρίνουν οι αρμόδιοι είναι περιορισμένες, ο έλεγχος του κόστους και η ανάληψη πρωτοβουλιών για την αποδοτικότερη εκμετάλλευση στοιχείων του ενεργητικού (ακίνητη περιουσία, είσπραξη ποσών που χρωστάει το κράτος στη ΔΕΗ ως αποζημίωση για την διανομή ρεύματος σε απομακρυσμένες περιοχές (PSOs) και επέκταση στο εξωτερικό) είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζεις ως διοίκηση ότι θα χάσεις αναπόφευκτα μερίδιο αγοράς στη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας καθώς νέοι ”παίκτες” μπαίνουν στο παιχνίδι.

Με την πλήρη απελευθέρωση της συγκεκριμένης αγοράς να γίνεται πραγματικότητα στα μέσα του 2007, τουλάχιστον στα χαρτιά, η ΔΕΗ εμφανίζεται να έχει ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο.

Αναμφισβήτητα, η έντονη κινητικότητα που επικρατεί στον κλάδο πανευρωπαϊκά, με επίκεντρο την Ισπανία, ανεβάζει τις αποτιμήσεις των εταιρειών και επομένως βοηθά την μετοχή της ΔΕΗ. Προς την ίδια κατεύθυνση λειτουργεί η μείωση της διεθνούς τιμής των καυσίμων.

Όμως, η ΔΕΗ έχει έναν ακόμη μεγάλο σκόπελο να ξεπεράσει. Τις Βρυξέλλες.

Με την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα να μην υφίσταται στην πράξη, το ενδεχόμενο να της ζητήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να πουλήσει ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι της εγκατεστημένης ισχύος της δεν θα πρέπει να αποκλειστεί με δεδομένο το προηγούμενο της Ιταλίας.

Αυτό όμως είναι κάτι που κανένας μέτοχος της ΔΕΗ δεν θα ήθελε να δει να παίρνει σάρκα και οστά.

Ως εκ τούτου, η ΔΕΗ δεν έχει άλλη επιλογή από την αλλαγή ρότας για να συνεχίσει να δίνει περισσότερο... φως στους πελάτες της και να γίνει πιο κερδοφόρα για τους μετόχους της.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.