Αποπληθωρισμός μισθών: Άλλο θεωρία, άλλο πράξη

Σε μεγάλο βαθμό, αυτό έγινε στον Τύπο τις προηγούμενες μέρες.

Όμως, υπήρχε μια αναφορά στην έκθεση του ΔΝΤ που πέρασε απαρατήρητη ή τουλάχιστον δεν της δόθηκε η πρέπουσα σημασία.

Σκεφθήκαμε λοιπόν ότι θα έπρεπε να σταθούμε σε αυτήν.

Κι αυτό γιατί έχει ήδη περάσει κάποιο χρονικό διάστημα από τότε που η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση έλαβε χώρα.

Αναφερόμαστε στη μείωση του μικτού μισθού που η έκθεση υπολογίζει σε 7% για το 2013 και σε 1,5% επιπλέον το 2014, ανεβάζοντας τις συνολικές απώλειες σε πάνω από 20% για την περίοδο 2010-2014.

Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι απώλειες στους μισθούς ανήλθαν σε 100%, π.χ. στους ανέργους, και άλλες όπου δεν υπέστησαν καμία απώλεια.

Όμως, η απώλεια του διαθέσιμου εισοδήματος για το μέσο νοικοκυριό ήταν ακόμη μεγαλύτερη αφού οι φόροι εισοδήματος, περιουσίας και οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν σημαντικά την ίδια περίοδο.

Θεωρητικά, μια τόσο μεγάλη συμπίεση μισθών οδηγεί σε μείωση του εργατικού κόστους ανά μονάδα προϊόντος (συνυπολογίζεται η παραγωγικότητα εργασίας), αυξάνει την απασχόληση και βελτιώνει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Το ποσοστό ανεργίας βρίσκεται σε ανοδική τροχιά τα τελευταία χρόνια, αγγίζοντας σχεδόν το 27% τον περασμένο Απρίλιο.

Επιπλέον, η συνεισφορά του μειωμένου εργατικού κόστους ανά μονάδα προϊόντος στην τόνωση των εξαγωγών και στη βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών κρίνεται από μικρή έως αμελητέα.

Τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Αυτό συνέβη επειδή οι μειώσεις των μισθών δεν πέρασαν στις τιμές των εξαγωγικών προϊόντων που πληρώνουν οι ξένοι εισαγωγείς όπως δείχνει η σταθμισμένη ισοτιμία με βάση τις τιμές καταναλωτή που παραθέτει η έκθεση.

Προφανώς, κάποιοι επιχειρηματίες προτίμησαν να βελτιώσουν τα περιθώρια κέρδους τους.

Η σημαντική συρρίκνωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών οφείλεται κυρίως στη μείωση των εισαγωγών και είναι αποτέλεσμα της συμπίεσης της εσωτερικής ζήτησης.

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι είναι ακόμη σχετικά νωρίς για να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις από τη μείωση του εργατικού κόστους στην ανεργία και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Ίσως έχει δίκιο αφού οι μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζονται, και ασφαλώς χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αφομοιωθούν.

Όμως, δεν είμαστε καθόλου σίγουροι αν η προστιθέμενη αξία από τη μείωση του εργατικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα θα ξεπερνά το κόστος για τους εργαζόμενους σε αυτόν και στην εθνική οικονομία στο τέλος.

Κι αυτό είναι που θα μετρήσει.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε; To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.