Oι ”ακίνδυνες” εταιρικές παρουσιάσεις κοστίζουν

Η άνοδος των μετοχών των ελληνικών επιχειρήσεων εξαρτάται από την ικανότητα των τελευταίων να προσελκύσουν ξένα θεσμικά χαρτοφυλάκια. Όμως, αρκετές εισηγμένες φαίνεται να έχουν μια λανθασμένη αντίληψη για τον τρόπο με τον οποίο θα το επιτύχουν.

Δημοσιεύθηκε: 28 Σεπτεμβρίου 2006 - 08:00

Dr Money

Oι ”ακίνδυνες” εταιρικές παρουσιάσεις κοστίζουν

Στις διεθνείς αγορές ”κυκλοφορεί” όντως πολύ χρήμα που αναζητά νέες ιδέες και επενδυτικές ευκαιρίες για να βγάλει υπεραξίες. Υπάρχει όμως ένα εγγενές πρόβλημα.

Οι προτάσεις είναι πολλές και προέρχονται από κάθε γωνιά του πλανήτη, ιδίως αν πρόκειται για γνωστά funds, όμως οι διαθέσιμοι ανθρώπινοι πόροι που θα τις ”ξεσκονίσουν” είναι περιορισμένοι.

Οι διαχειριστές και οι αναλυτές των ξένων funds, δηλαδή αυτό που αποκαλούμε buy side, είναι πολυάσχολοι άνθρωποι. Καθημερινά βομβαρδίζονται με εκθέσεις και τηλεφωνήματα είτε για εταιρίες που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους είτε για άλλες που δεν έχουν. Όμως, ο χρόνος είναι γι’ αυτούς κυριολεκτικά χρήμα. Περιορισμένος, κοινώς πολύτιμος.

Οι ίδιοι είναι πιο εύκολα προσεγγίσιμοι από τις εισηγμένες επιχειρήσεις που γνωρίζουν από παλιά και από τις οποίες έχουν βγάλει κέρδη, παρά από εταιρίες που είτε αγνοούν είτε από τις οποίες έχουν αποκομίσει άσχημη εμπειρία στο παρελθόν.

Με εξαίρεση 10-15 ελληνικές εταιρίες το πολύ, οι υπόλοιπες ανήκουν συνήθως στη δεύτερη κατηγορία των μη γνωστών στους διεθνείς επενδυτικούς κύκλους. Πρόκειται για ελπιδοφόρες, ως επί το πλείστον, εταιρίες της μικρής και της μεσαίας κεφαλαιοποίησης.

Εξυπακούεται λοιπόν ότι οι τελευταίες, οι οποίες μόλις ανοίγουν τα φτερά τους στις διεθνείς αγορές, έχουν μεγαλύτερα εμπόδια να υπερβούν για να προσεγγίσουν το buy side.

Αυτό ισχύει ακόμη και για ξένα small cap funds, δηλαδή funds που τοποθετούνται σε μετοχές εταιριών μικρής κεφαλαιοποίησης, όπου τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα γι’ αυτές σε σχέση με τα πιο μεγάλα funds που τις αγνοούν λόγω μεγέθους.

Με αφορμή το πρόσφατο road show των 31 ελληνικών εταιριών στο Λονδίνο που διοργάνωσε το Χ.Α., επισημάνθηκε η σημασία της διαφοροποίησης των μικρών εταιριών από τις μεγάλες του κλάδου τους.

Από τα συμφραζόμενα, όμως, των fund managers που έδωσαν το ”παρών” και είδαν αρκετές ελληνικές εταιρίες προκύπτει επίσης κάτι άλλο. Οι περισσότερες μικρές εταιρίες, αν όχι όλες, τα βλέπουν όλα μέλι-γάλα, υποβαθμίζοντας τους πιθανούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η εταιρία.

Προφανώς, το κάνουν γιατί πιστεύουν ότι έτσι ενισχύουν τις πιθανότητες που έχουν να πείσουν τα ξένα funds να αγοράσουν μετοχές τους και ασφαλώς σφάλλουν.

Όμως, τα στελέχη του buy side μπορεί να μη γνωρίζουν την εταιρία, ξέρουν όμως πολύ καλά ότι δεν υπάρχει εταιρία στον κόσμο που να μην ενέχει κινδύνους. Ούτε με τη Microsoft, την ΙΒΜ, την ExxonMobil δεν συμβαίνει αυτό.

Οι κίνδυνοι μπορεί να προέρχονται είτε από επιλογές της ίδιας της εταιρίας, είτε από τη φάση στην οποία βρίσκεται ο κλάδος όπου ανήκει είτε από τις διακυμάνσεις του οικονομικού κύκλου.

Είναι επόμενο, λοιπόν, ο ισχυρισμός μιας μικρής ελληνικής εταιρίας ότι περίπου ”δεν τρέχει τίποτα” να γίνεται δεκτός με αρκετή δόση σκεπτικισμού, που μπορεί να φθάσει τα όρια της απόρριψης ως επενδυτικής πρότασης από τα στελέχη των ξένων funds.

Άλλωστε ο χρόνος των ανθρώπων του buy side είναι πολύτιμος και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα επιλέξουν να τον ξοδέψουν για να σκεφθούν πιο αναλυτικά ποιοι είναι οι πιθανοί κίνδυνοι.

Θα πρέπει λοιπόν τα στελέχη των μικρών ελληνικών επιχειρήσεων να είναι πιο ”γενναία” όταν ερωτώνται για τους πιθανούς κινδύνους, για να μη συμβεί αυτό που προσπαθούν να αποφύγουν. Κοινώς, να τους αγνοήσουν τα ξένα funds.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.