Η κακή νοοτροπία δεν αλλάζει!

Η άφιξη της τρόικας στην Αθήνα και η συνέχιση της αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας ώστε να κριθεί αν έχουν ικανοποιηθεί τα προαπαιτούμενα για την απελευθέρωση της επόμενης δόσης των 8,1 δισ. ευρώ μας έχει κάνει θεατές στο ίδιο έργο.

Συζητήσεις επί συζητήσεων και ενίοτε διαφωνίες με την ελληνική πλευρά να παραπονιέται συνήθως ότι οι δανειστές δεν δείχνουν κατανόηση σε ορισμένα θέματα που κατ' αυτή είναι λεπτά και έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος.

Από την δική τους σκοπιά, οι εκπρόσωποι των δανειστών αποφεύγουν συνήθως τις διαρροές αλλά όταν τις κάνουν, παραπονούνται ότι η κυβέρνηση δεν τηρεί τις συμφωνίες που έχει υπογράψει μέσω μη υλοποίησης κάποιων προαπαιτούμενων δράσεων.

Είθισται οι τελευταίες να αφορούν συνήθως τα περίφημα διαρθρωτικά μέτρα και ειδικότερα τις παρεμβάσεις για τον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα.

Αντίθετα, η ελληνική πλευρά και οι δανειστές τα βρίσκουν πιο εύκολα στην αύξηση των φόρων.

Ίσως γιατί η κυβέρνηση θεωρεί ότι έχουν μικρότερο πολιτικό κόστος από τις περικοπές και τις απολύσεις, κινητικότητα υπαλλήλων στο δημόσιο τομέα.

Αναμφίβολα, οι δανειστές χρησιμοποιούν την εκταμίευση των δόσεων ως μέσο πίεσης για την εκπλήρωση των προαπαιτούμενων δράσεων, γνωρίζοντας ότι η επιρροή τους θα μειωθεί δραστικά μετά την ολοκλήρωση της καταβολής των χαμηλότοκων δανείων.

Ως γνωστόν, η καταβολή των δανείων από το EFSF/ESM προς την χώρα ολοκληρώνεται μέσα στο 2014 ενώ οι δόσεις από τα δάνεια του ΔΝΤ θα συνεχισθούν μέχρι τις αρχές του 2016.

Αν υπάρχει ένας τομέας στον οποίο οι δανειστές και η κυβέρνηση έχουν αποτύχει, αυτός είναι η αλλαγή της νοοτροπίας και της κουλτούρας του δεν πληρώνω, παρότι μπορεί, που διέπει ένα μέρος του πληθυσμού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλος σχεδόν ο κόσμος έχει ζορισθεί από τα μέτρα λιτότητας και την ζοφερή κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας.

Όμως, δεν είναι όλοι στην ίδια κατάσταση.

Είναι άλλο πράγμα να έχει υποστεί ένα νοικοκυριό μια μείωση της τάξης του 10%-20% στο διαθέσιμο εισόδημά του και άλλο της τάξης του 50%-80% την ίδια περίοδο, ιδίως αν πρόκειται για μεσαία εισοδήματα.

Είναι άλλο πράγμα να είναι κανείς άνεργος και να του οφείλει η επιχείρηση αποζημιώσεις και μισθούς και άλλο να τον έχει εξοφλήσει κανονικά.

Και ασφαλώς υπάρχουν πολλές ακόμη υποπεριπτώσεις.

Είναι φυσιολογικό πολλοί από αυτούς να αντιμετωπίζουν δυσκολίες, συχνά ανυπέρβλητες, στην εξόφληση των υποχρεώσεών τους προς τρίτους, π.χ. εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, ΔΕΗ κ.τ.λ.

Μάλιστα, αρκετοί βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας.

Όμως, είναι επίσης σαφές ότι ένα αδιευκρίνιστο ποσοστό του κόσμου που έχει υποστεί περικοπές μισθών και αυξήσεις φόρων αλλά έχει την δυνατότητα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, π.χ. λόγω αποταμιεύσεων, επιλέγει συνειδητά να μην το κάνει.

Είτε λοιπόν προσπαθεί να επωφεληθεί της πληρωμής σε δόσεις είτε δεν πληρώνει καθόλου.

Υπάρχουν συμπολίτες μας των οποίων το εισόδημα έχει υποστεί τέτοιες μειώσεις από περικοπές και φόρους που μπαίνουν μέσα παρά την συρρίκνωση των δαπανών τους αλλά έχουν καταθέσεις ή άλλα λεφτά στην άκρη, π.χ. θυρίδες, στρώματα, για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και όμως επιλέγουν να μην το κάνουν.

Δεν είναι μυστικό ότι ορισμένοι φορτώνουν τις πιστωτικές κάρτες μέχρι το όριο και εν συνεχεία σταματούν να πληρώνουν, επικαλούμενοι τις περικοπές μισθών, περιμένοντας την «προσφορά» της τράπεζας για να κλείσει το θέμα με την καταβολή του υπο-πολλαπλασίου του οφειλομένου ποσού.

Είναι επίσης σχεδόν καθιερωμένο στην αγορά, αρκετές εταιρείες να μην πληρώνουν τους προμηθευτές τους, παρότι έχουν ταμείο και μπορούν, αν δεν πληρωθούν οι ίδιες από τους πελάτες τους.

Η λογική που θέλει να μην χρησιμοποιεί κάποιος δικά του λεφτά αλλά μόνο αυτά που παίρνει από τρίτους για να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του είναι ευρέως διαδεδομένη.

Και φυσικά ο μεγαλύτερος διδάξας είναι το δημόσιο που επιλέγει συνειδητά να χρησιμοποιεί κατά προτεραιότητα τα έσοδά του για την καταβολή μισθών, συντάξεων και τοκοχρεολυσίων, αφήνοντας στο περίμενε χιλιάδες εταιρείες και φυσικά πρόσωπα στα οποία χρωστά, συχνά επι χρόνια.

Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και η κατάσταση στο θέμα των πληρωμών αναμένεται να επιδεινωθεί όσο η οικονομία δεν ανακάμπτει.

Αναμφισβήτητα, ολοένα και περισσότερος κόσμος περνά από την φάση των δυσκολιών στη φάση της απόγνωσης και επομένως είναι φυσιολογικό να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα αδιευκρίνιστο ποσοστό, πιθανόν μεταξύ 10% και 20% του συνόλου, που μπορεί να ανταποκριθεί αλλά είτε δεν το κάνει, είτε προσπαθεί να επωφεληθεί των ρυθμίσεων λόγω νοοτροπίας, επικαλούμενο την μείωση του εισοδήματος του.

Μετά από τρία και πλέον χρόνια παρουσίας της τρόικας στα ελληνικά δρώμενα, η νοοτροπία του δεν πληρώνω παρότι μπορώ και των ρυθμίσεων που διακατέχει ένα μέρος του πληθυσμού δεν λέει να αλλάξει.

Αυτό δεν είναι καλό για κανένα και είναι ανησυχητικό για το μέλλον.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε;To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.