Μεταρρυθμίσεις: Μήπως χρειάζεται μια κρίση;

Η ομιλία του διοικητή της ΤτΕ κ. Ν. Γκαργκάνα για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων δεν φαίνεται να εντυπωσίασε τους περισσότερους. Ως ένα βαθμό αυτό είναι φυσιολογικό, αφού εκκλήσεις περί μεταρρυθμίσεων έχουν γίνει πολλές φορές στο παρελθόν. Επειδή όμως ο χρόνος κυλά και η χώρα πορεύεται με ρυθμό χελώνας στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων, αναρωτιέται τελικά κανείς μήπως θα χρειαστεί μια κρίση κατά τα πρότυπα της Ιρλανδίας.

Δημοσιεύθηκε: 28 Απριλίου 2006 - 08:57

Dr Money

Μεταρρυθμίσεις: Μήπως χρειάζεται μια κρίση;

Στην ετήσια έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, η οποία δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, αν και μέρος της είχε ήδη διαρρεύσει από το προηγούμενο διάστημα στερώντας της το πλεονέκτημα της φρεσκάδας και του αιφνιδιασμού, η έμφαση δίνεται στο μέτωπο των διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού με τον περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και την περιστολή της εισφοροδιαφυγής θεωρείται θέμα άμεσης προτεραιότητας, καθώς το πρόβλημα επιδεινώνεται συνεχώς με τη γήρανση του πληθυσμού της χώρας. Το νοικοκύρεμα του δημόσιου τομέα, η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, η αναβάθμιση του ανθρώπινου κεφαλαίου, η μείωση των δυσκαμψιών στις αγορές εργασίας και προϊόντων είναι μερικές ακόμη από τις μεταρρυθμίσεις που ξαναπροτείνονται από τον κ. Γκαργκάνα.

Δεν χρειάστηκε όμως να περάσει ούτε μια μέρα για να αντιληφθεί κανείς πόσο εύκολο είναι να λέγονται κάποια πράγματα με το όνομά τους στη χώρα μας, αλλά και πόσο δύσκολο είναι να υλοποιηθούν όταν υπάρχει μεγάλο πολιτικό κόστος. Μετά λοιπόν την καταιγίδα των προγραμμάτων εθελούσιας εξόδου και πρόωρης συνταξιοδότησης 50άρηδων που προώθησαν εισηγμένες εταιρείες, όπως η Εθνική, ο ΟΤΕ και άλλες για να μειώσουν το λειτουργικό τους κόστος, πληροφορηθήκαμε χθες ότι μπορεί να υπάρξει συνέχεια.

Η κυβέρνηση φέρεται να δέχεται οχλήσεις από τα εργατικά κέντρα πόλεων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ανεργίας με κλείσιμο εργοστασίων, για να τύχουν της ίδιας ευνοϊκής μεταχείρισης με τους ανέργους του κλάδου κλωστοϋφαντουργίας της Νάουσας που προωθεί. Είναι ένα εύλογο αίτημα προς μια κυβέρνηση που θέλει να επιδείξει κοινωνική ευαισθησία προς τους ανέργους μιας πολύπαθης πόλης από τη μία πλευρά, αλλά και να προωθήσει τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού από την άλλη. Επειδή μάλιστα είναι πιθανόν να προκύψει θέμα με τους εργαζόμενους στην Ολυμπιακή Αεροπορία, αργότερα δεν αποκλείεται να υιοθετήσει μια παρόμοια λύση και εκεί.

Όμως, το Ασφαλιστικό δεν είναι το μόνο πεδίο όπου η μεταρρύθμιση και το πολιτικό κόστος έρχονται αντιμέτωπα. Η αναδιάρθρωση του Δημοσίου είναι επίσης. Αν και αποδεδειγμένα το Δημόσιο έχει πλεονάζον προσωπικό σε πολλούς τομείς, αυτό δεν εμπόδισε ούτε εμποδίζει τους εκάστοτε πολιτικούς προϊστάμενους να κάνουν ρουσφέτια προσλαμβάνοντας κι άλλους.

Όμως, δυστυχώς για τους πολιτικούς, αλλά και όλους μας, ο κύκλος δεν έχει τετραγωνιστεί ακόμη. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν συνήθως βραχυπρόθεσμο κοινωνικό και πολιτικό κόστος, αλλά μεγαλύτερο όφελος μεσομακροπρόθεσμα. Επιπλέον, ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της όξυνσης του ανταγωνισμού. Αν λοιπόν οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρήσουν όσο η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται, όλοι σχεδόν θα βρεθούν χαμένοι, καθώς θα ανακαλύψουν αργά ή γρήγορα ότι η απώλεια της ανταγωνιστικότητας θα φέρει κρίση και το τελικό κόστος, οικονομικό και κοινωνικό, θα είναι πολύ μεγαλύτερο.

Η Ελλάδα, όμως, δεν χρειάζεται να ζήσει την τραυματική εμπειρία άλλων χωρών, όπως π.χ. της Ιρλανδίας, που χρειάστηκε να βιώσει μια μεγάλη οικονομική κρίση, για να κάνει το αυτονόητο που ζητά σήμερα ο κ. Γκαργκάνας, μεταξύ άλλων.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.