”Ούνα φάτσα” στο κόστος δανεισμού

Η Ελλάδα και η Ιταλία έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά, αλλά και σημαντικές διαφορές. Εδώ και λίγες μέρες, όμως, έχουν να επιδείξουν κάτι ακόμη κοινό. Δανείζονται με το ίδιο ή περίπου ίδιο επιτόκιο στα 10 χρόνια, αν και η Ελλάδα έχει χαμηλότερο βαθμό πιστοληπτικής ικανότητας από την Ιταλία. Είναι καλό αυτό; ”Ναι μεν αλλά...”, είναι η απάντηση.

Δημοσιεύθηκε: 25 Απριλίου 2006 - 08:55

Dr Money

Η αύξηση του παρεμβατικού επιτοκίου του ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και οι προσδοκίες που υπάρχουν για τουλάχιστον δύο ακόμη αυξήσεις μέχρι το τέλος της χρονιάς έχουν ”πείσει” τους επενδυτές να είναι πιο επιλεκτικοί στις τοποθετήσεις τους σε κρατικά ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης.

Προηγουμένως, τα ιστορικά χαμηλά επίπεδα των επιτοκίων δεν επέτρεπαν εύκολα σε κάποιον να ξεχωρίζει τα ομόλογα χαμηλού ρίσκου από τα χρεόγραφα υψηλού.

Όμως, το μεγαλύτερο ειδικό βάρος που δίνουν οι επενδυτές στο ρίσκο έχει οδηγήσει στη διεύρυνση των επιτοκιακών περιθωρίων (spreads) με τα οποία δανείζονται οι χώρες με τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά προβλήματα, κάτι που είναι πιο φανερό στις μακροχρόνιες περιόδους.

Η πρώτη φορά που παρατηρήθηκε το φαινόμενο της διαφοροποίησης ήταν στα μέσα του 2005 και οφειλόταν σε άλλους λόγους, όπως η απόρριψη του Ευρωσυντάγματος, η αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας και οι ενέργειες ορισμένων διεθνών οργανισμών πιστοληπτικής ικανότητας. Ωστόσο, η αύξηση των spreads ήταν πολύ μικρή συγκρινόμενη με αυτή που ”πυροδότησε” η αύξηση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων του ευρώ από την ΕΚΤ.

Η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία (θεωρούνται από τους διεθνείς επενδυτικούς κύκλους στις αγορές ομολόγων οι δύο αδύναμοι κρίκοι στην αλυσίδα του ευρώ) ήταν επόμενο να αισθανθούν πρώτες τις επιπτώσεις. Το spread με το οποίο δανείζονταν έναντι της Γερμανίας άρχισε να διευρύνεται. Η Ελλάδα δανειζόταν πέρυσι τον Απρίλιο για 10 χρόνια πληρώνοντας 22,7 μονάδες βάσης πάνω από το αντίστοιχο επιτόκιο της Γερμανίας και 7 μονάδες βάσης έναντι της Ιταλίας. Παρόμοια εικόνα προέκυπτε από τη σύγκριση του ελληνικού με το ιταλικό 30ετές ομόλογο, αφού το spread κυμαινόταν μεταξύ 6 και 7 μονάδων βάσης. Υπενθυμίζεται ότι μία ποσοστιαία μονάδα ισούται με 100 μονάδες βάσης.

Ένα χρόνο αργότερα, το 10ετές ελληνικό κρατικό ομόλογο πληρώνει γύρω στις 34 μονάδες βάσης έναντι του αντίστοιχου γερμανικού, όσο δηλαδή το 10ετές ιταλικό. Η Ελλάδα, όμως, βαθμολογείται με ”Α” από την Standard & Poor’s ,ενώ η Ιταλία με ”ΑΑ-”, δηλαδή είναι δύο βαθμίδες πιο πάνω απο μάς. Προφανώς, η πολιτική αβεβαιότητα που δημιούργησε το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών ώθησε τους επενδυτές να απαιτήσουν μεγαλύτερη απόδοση από τα 10ετή.

Μετά λοιπόν το κοινό χαρακτηριστικό των μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του υψηλού δημόσιου χρέους, του υψηλότερου στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ, οι δύο γειτονικές χώρες έχουν φθάσει να δανείζονται με το ίδιο περίπου επιτόκιο στη 10ετία.

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτή είναι μια θετική εξέλιξη για την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι το spread έναντι του γερμανικού ομολόγου αναφοράς στη 10ετία ή την 30ετία έχει ανοίξει. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν μπορεί να διαφύγει την προσοχή μας το γεγονός ότι οι εξελίξεις στην Ιταλία, πολιτικές και μη, θα μας επηρεάζουν, αφού ”όσο ανοίγει η Ιταλία, θα ανοίγουμε κι εμείς”, για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση υπηρεσιακού παράγοντα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.