Κοινό πρόγραμμα για νέες οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη κατέθεσαν η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία στη πολυσυζητημένη σύνοδο του Βερολίνου.

Με επιστολή τους προς τους εταίρους τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Γάλλος πρόεδρος Ζάκ Σιράκ, ο Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ και ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ παρουσίασαν τις προτάσεις τους, που αφορούν την παγκοσμιοποίηση, τη δημογραφική ανάπτυξη και τις τεχνολογικές αλλαγές και κάνουν ειδική μνεία στην ανάγκη για περισσότερες επενδύσεις στην έρευνα και την εκπαίδευση.

Η πρόταση όμως που ακούστηκε στην τριμερή αυτή συνάντηση και αναμένεται να προκαλέσει τις περισσότερες αντιδράσεις, αφορά την δημιουργία θέσης αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενός ”υπερ-Επιτρόπου” ο οποίος θα λειτουργεί ως υπουργός Οικονομικών της Ευρώπης.

Οι τρεις ηγέτες των ισχυρότερων οικονομιών της Ε.Ε. υπέστησαν έντονη κριτική από την Ιταλία και άλλα μέλη της κοινότητας, που θεωρούν ότι στόχος των τριών είναι η δημιουργία ενός ”διευθυντηρίου” το οποίο θα επιχειρεί να επιβάλλει την δική του ατζέντα στα ευρωπαϊκά ζητήματα.

Από την πλευρά τους οι τρεις ηγέτες ισχυρίστηκαν ότι ο στόχος της συνόδου είναι να δοθεί ώθηση στην ατζέντα των μεταρρυθμίσεων που είχε συμφωνηθεί στην Λισσαβόνα το 2000 με στόχο να γίνει η Ευρώπη μέχρι το 2010 ο πλέον ανταγωνιστικός οικονομικός χώρος στον πλανήτη.

Τα εθνικά συμφέροντα ήταν όμως σχεδόν ευδιάκριτα, όπως σημειώνουν και οι αναλυτές του FT .com στην ιστοσελίδα της κορυφαίας βρετανικής εφημερίδας. Ο Ζακ Σιράκ, για παράδειγμα, ανέδειξε το γεγονός ότι εξασφάλισε την δέσμευση του καγκελάριου Σρέντερ για την υποστήριξη της μείωσης του ΦΠΑ στα εστιατόρια μέχρι το 2006, μια γαλλική πρόταση την οποία επί μακρόν μπλοκάρει η Γερμανία.

Στην Γαλλία πραγματοποιούνται τον επόμενο μήνα εκλογές και ο γάλλος Πρόεδρος εξασφάλισε με την γερμανική συναίνεση ένα πολύ καλό ”χαρτί” για τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Βρετανός αξιωματούχος ανέφερε μάλιστα ότι η μείωση του φόρου προστιθέμενης αξίας δεν συζητήθηκε από κοινού, γεγονός που υποδεικνύει ότι επρόκειτο για διμερή συμφωνία μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας.

Ασχετα εξάλλου από τις εκατέρωθεν αβρότητες, οι τρεις ηγέτες δεν κατάφεραν να καλύψουν πλήρως τις βαθύτερες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους αντικειμενικούς τους στόχους.

Ο κ. Σιράκ ζήτησε από τις ευρωπαϊκές αρχές ανταγωνισμού να επιδείξουν μεγαλύτερη ελαστικότητα επιτρέποντας στην Ευρώπη να δημιουργήσει βιομηχανίες-πρωταθλητές, ένας όρος που έχει εξαφανιστεί από το βρετανικό λεξιλόγιο από την δεκαετία του ’70.

Βρετανοί παρατηρητές χαρακτήρισαν τις δηλώσεις του κ.Σιράκ ως προσπάθεια καθησυχασμού των Γάλλων, οι οποίοι ανησυχούν για την απελευθέρωση της αγοράς.

Ο Τόνι Μπλερ από την πλευρά του δήλωσε ότι οι τρεις ”ενώθηκαν μετά από μια πολύ δύσκολη περίοδο για τις διεθνείς σχέσεις” μετά τις διαφορές που εκδηλώθηκαν όσον αφορά τον πόλεμο στο Ιράκ.

Ο Ζακ Σιράκ έσπευσε όμως να χαρακτηρίσει ανάρμοστες της υπόνοιες ότι οι τριμερείς συναντήσεις μπορεί να αντικαταστήσουν τις ειδικές σχέσεις που απολαμβάνουν Γαλλία και Γερμανία. ”Πρόκειται για μια έντονη σχέση, με βαθιές και σχεδόν καθημερινές επαφές” και όχι για προϊόν προς βραχυπρόθεσμη κατανάλωση,” τόνισε ο Γάλλος πρόεδρος.