Γιατί επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ σε καθεστώς εκλογικής ετοιμότητας

O Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πάψει στιγμή το τελευταίο διάστημα να τονίζει δημοσίως ότι το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών είναι όλο και περισσότερο πιθανό. Και επιμένει, παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι δεν υπάρχει τέτοιος σχεδιασμός.

Η επιμονή οφείλεται στην προσπάθεια του να κρατάει… alert τον κομματικό μηχανισμό, όπως του καταλογίζουν κυβερνητικά στελέχη; Δεδομένου ότι φόβος χαλάρωσης ή αποστράτευσης δεν παρατηρείται (ειδικά τους τελευταίους μήνες…), η εξήγηση είναι απλή: ο κ. Τσίπρας θέλει, αφενός, να στερήσει από τον πρωθυπουργό το στοιχείο του αιφνιδιασμού και, αφετέρου, να “ζυμώσει” στη μέγιστη δυνατή ταχύτητα και ένταση την ιδέα συγκρότησης προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας. Τη δυνατότητα δηλαδή που δίνει η απλή αναλογική, αφού με αυτόν τον εκλογικό νόμο θα γίνουν (όποτε γίνουν) οι επόμενες εθνικές εκλογές.

Έτσι κι αλλιώς, ο κ. Μητσοτάκης αυτόν ακριβώς τον νόμο θέλει να “κάψει” ώστε οι κάλπες να μην “βγάλουν” κυβέρνηση και, άρα, οι μεθεπόμενες εκλογές να διεξαχθούν με τον εκλογικό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση του το 2019, οι οποίες επαναφέρουν το “μπόνους εδρών” στο πρώτο κόμμα.

Κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, λοιπόν, η στενή πολιορκία που ασκεί ο κ. Τσίπρας στο, υπό τη Φώφη Γεννήματα, ΚΙΝΑΛ, καθώς κυβερνητική συνεργασία με το ΚΚΕ ή με το ΜεΡΑ25 φαντάζει αδύνατη.

Δεν διέλαθε της προσοχής δε, η αναφορά (και) της κ. Γεννηματά στην ανάγκη προοδευτικής κυβέρνησης, μόνο που η επιβίωση τόσο του κόμματος της όσο… και της ιδίας, ως προέδρου, (σ.σ. ο Ανδρέας Λοβέρδος καραδοκεί να την κατηγορήσει για “φιλοσυριζαϊκή στροφή”) δεν αφήνουν κανένα περιθώριο επεξηγήσεων πριν κλείσουν οι αμέσως επόμενες κάλπες.

Μία παράμετρος που συζητείται ευρέως σε όλα τα κόμματα, είναι η συμπεριφορά των πολιτών στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, αυτή που θα γίνει με την απλή αναλογική. Όπως λένε αναλυτές τους, επειδή θα έχει προεξοφληθεί η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης, οι εκλογείς θα ψηφίσουν χωρίς πιεστικό δίλημμα - “περίπου όπως ψηφίζουν στις ευρωεκλογές”. Γι' αυτό και ουδείς αποκλείει να μπουν στη Βουλή (και μάλιστα με άνεση) μικρά κόμματα, που, όμως, είναι πιθανό να “εξαφανιστούν” στις εκλογές που θα ακολουθήσουν, καθώς το δίλημμα θα είναι κοφτό και καυτό: ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, Μητσοτάκης ή Τσίπρας, αυτοδύναμοι ή συνεργαζόμενοι.

Στην κόψη του ξυραφιού…

Για τις επόμενες τρεις εβδομάδες, πάντως, οι όποιες συζητήσεις θα κοπάσουν ελέω καύσωνα, “κλειστής” Βουλής λόγω θερινών διακοπών και ανασύνταξης δυνάμεων. Άνω τελεία θα μπει και στις δημοσκοπήσεις: όχι μόνο τις “φανερές” αλλά κι αυτές που διενεργούνται για λογαριασμό των κομματικών επιτελείων και δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν ήδη βάλει στις αποσκευές τους τις τελευταίες ποιοτικές μετρήσεις και, κυρίως, τις “Εκλογικές Τάσεις #8” που δημοσιοποίησε προ ολίγων ημερών το “Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς” και αφορά το διάστημα Απρίλιος-Ιούλιος του 2021.

Τα βασικό σημείο που έκανε το δυναμικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναθαρρήσει, είναι η σταθερή άνοδος του “αντικυβερνητικού κλίματος” σε αντίθεση με την (επίσης σταθερή) μείωση του περίφημου “αντι-ΣΥΡΙΖΑ κλίματος” που έγινε μέτωπο και οδήγησε στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2019.

Το εύρημα που οδηγεί στην αισιοδοξία είναι ότι η άνοδος του ενός και η μείωση του άλλου είχαν αρχίσει να καταγράφονται και στις “Εκλογικές Τάσεις #6” του περασμένου Δεκεμβρίου και, όπως λένε οι αναλυτές, δεν πρόκειται για μία παρενθετική συμπεριφορά του εκλογικού σώματος - εξ ου και η επισήμανση περί “σταθερής καταγραφής”.

Το έτερο σημείο αφορά τα “συναισθήματα” των πολιτών απέναντι στις καταστάσεις που βιώσει (λόγω πανδημίας ή με αφορμή αυτήν). Αρνητικά συναισθήματα έχει το 70%, με την “οργή” και τον “φόβο” να ισοφαρίζουν (45,3% και 45,1%, αντίστοιχα). να εκφράζει “οργή” και το εκφράζει.

Όπως επισημαίνουν, όμως, οι αρμόδιοι πολιτικοί αναλυτές του κόμματος (ή που συνεργάζονται με το κόμμα) και έχει αποτυπωθεί από την “Αυγή”, αυτή η ισοπαλία δεν οδηγεί σε εύκολη πρόβλεψη εκλογικής συμπεριφοράς, διότι “η οργή ευνοεί την ανατροπή και ο φόβος την διατήρηση του status quo”. Ως εκ τούτων, η μείωση του ποσοστού που συγκεντρώνει ο κ. Μητσοτάκης στην μέτρηση περί “καταλληλότητας πρωθυπουργού” (στο 39,7% από το 43,6% που είχε στην αμέσως προηγούμενη έρευνα) και, αντίστοιχα, η άνοδος του δείκτη για τον κ.Τσίπρα (στο 27,2 από το 21,8, αντίστοιχα) επιτρέπει μεν αισιοδοξία, αλλά δείχνει ότι …είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος.

Κατά την ίδια ανάλυση: “Η κοινωνία δείχνει κουρασμένη και με λίγες αντοχές. Η αρχική συσπείρωση που προκάλεσε η κρίση της πανδημίας έχει εξανεμιστεί και η κούραση, σε συνδυασμό με τις κυβερνητικές επιλογές στη διαχείριση της κατάστασης, έχει αλλάξει άρδην το κλίμα. Ταυτόχρονα, οι επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία, αλλά και οι επιφυλάξεις της κοινωνίας ως προς τα μέτρα στήριξης, σύντομα θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του κοινωνικού και του πολιτικού κλίματος. Πολύ δε περισσότερο που το διαφαινόμενο 4ο κύμα της πανδημίας, εξαιτίας της μετάλλαξης ‘Δέλτα’, απειλεί τους σχεδιασμούς της πολιτείας, ανατρέπει την όποια αισιοδοξία, με αποτέλεσμα η αβεβαιότητα να κυριαρχήσει ενδεχομένως πάλι”.