των Ε.Ι. Βάρσου - Α.Ν. Καραλή *

Όσοι εξ υμών είχατε την έμπνευση ν’ ασχοληθείτε με το προηγούμενο πόνημά μας, θα διαπιστώσατε ότι ο τίτλος έλεγε κάτι για λάχανα και για παραπούλια.

Φυσικά δεν σας καταλογίζουμε κανένα άδικο αν η πρώτη σας σκέψη ήταν ότι ”αυτοί οι δύο τρελάθηκαν”. Προτού όμως μας χαρακτηρίσετε, βάλτε όπου λάχανα ”βαριά κεφαλαιοποίηση” και όπου παραπούλια ”μεσαία και μικρότερη κεφαλαιοποίηση”.

Το νόημα είναι ότι απλά όπως έφτασε ο καιρός και άρχισε σαν τρελός την κούρσα του ο FTSE 20, έτσι θα έρθει κάποια στιγμή και ο καιρός που θα πάρει την εκδίκησή της η περιφέρεια.

Ήγγηκεν η ώρα των μεσαίων; Όχι ακόμα. Τουλάχιστον όχι υπό την έννοια του ότι ο FTSE 40 θα φτάσει και θα ξεπεράσει την απόδοση που έχει σημειώσει ο FTSE 20 από την αρχή του έτους, ή από την αρχή της ανοδικής πορείας της αγοράς μας, τον Απρίλιο του 2003. Αυτό που προμηνύεται, ωστόσο, είναι πως το spread απόδοσης των δύο αυτών δεικτών θ’ αρχίσει να κλείνει, πλησιάζοντας το μέσο όρο της διαφοράς απόδοσης από καταβολής των δύο δεικτών, ο οποίος κινείται γύρω στο 20%. Τώρα είναι κοντά στο 40%. Μία ”εκλογίκευση” αυτού του spread αν θέλετε...

Είδαμε λοιπόν την περασμένη εβδομάδα τα ηνία στην απόδοση να τα αναλαμβάνει στην αρχή η μεσαία κεφαλαιοποίηση και η περιφέρεια, ενώ όταν αυτή η κατηγορία φάνηκε να ”μένει από ανάσες” τα ηνία πέρασαν ξανά στις τράπεζες, ε, μέχρι που επήλθε η αναμενόμενη κόπωση και το όλο σύστημα άρχισε τις ελαφρές ανάποδες ”κυβισθήσεις”, διαπιστώνοντας και επιβεβαιώνοντας πως οι 2.700 μονάδες για τον Γενικό Δείκτη, οι 2.350 μονάδες για τον FTSE 40 και οι 490 μονάδες για τον μικρό FTSE 80 αποτελούν ακόμη δυσπροσπέλαστες αντιστάσεις.

Έτσι όπως ανέβαινε η αγορά μας, τουλάχιστον κατά τις πρώτες τρεις συνεδριάσεις της εβδομάδας, με χαμηλή συναλλακτική δραστηριότητα, φάνηκε πως υπάρχει διάθεση από πλευράς αγοραστών, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, κουτσά στραβά, να φτάσουμε προς τις 2.800 μονάδες πριν γυρίσει ο χρόνος. Και το ίδιο φαίνεται κατά την διάρκεια της υποχώρησης.

Οι πιέσεις εξασθενούν σημαντικά, οι πωλήσεις αντιμετωπίζουν ισχυρά ”bids” ενώ με μικρές προσπάθειες οι τιμές επανέρχονται σε υψηλότερα επίπεδα. Ομολογουμένως όμως, είναι αισθητή η απώλεια του momentum όπως το είχαμε συνηθίσει κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου...

Παρά τις όποιες απόπειρες κίνησης σε νέα υψηλά και μάλιστα πάνω από τις 2.700 μονάδες, είναι εμφανές ότι η αγορά έχει χάσει το ”μπρίο” της και αντιμετωπίζεται επιφυλακτικά. Με ”καλές” διαθέσεις, αλλά επιφυλακτικά. Θεωρούμε ότι όσο κι αν θέλουμε να παραμείνουμε αποστασιοποιημένοι από τις ξένες αγορές, το πρόσφατο γυρισματάκι των Ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων μας στοίχισε.

Όπως μας στοιχίζει καθημερινά η έλλειψη ειδησεογραφίας ικανής να προκαλέσει ενθουσιασμό. Διότι, ας μη γελιόμαστε, χρειάζεται ενθουσιασμός για να μας προκύψει αυτό το ”τελευταίο(;)” ανοδικό ξέσπασμα ως τις 2.800 μονάδες. Και μάλιστα από χαρτιά βαριά, όπως οι τράπεζες, ο ΟΤΕ, ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΗ...

Από τη μεσαία κεφαλαιοποίηση απλά περιμένουμε σταδιακά να βρεθεί σε καλύτερη μοίρα απ’ αυτή που μας συνήθισε εντός του 2004. Ενδέχεται μάλιστα με μια πιθανή εκδήλωση του φαινομένου του Ιανουαρίου, τα μεσαία χαρτιά να έχουν καλύτερο demarage το 2005.

Προς το παρόν παραμένουμε τοποθετημένοι διατηρώντας ρευστότητα όχι υψηλότερη του 30%. Σταδιακά ενισχύουμε τη σύνθεση του χαρτοφυλακίου μας υπέρ της μεσαίας κεφαλαιοποίησης, διατηρώντας όμως το μεγαλύτερο βάρος στα βαριά χαρτιά. Ο Δεκέμβριος είναι όσο νευρικός τον περιμέναμε και βάσει στατιστικής –εκτός απροόπτου- θα συνεχίσει έτσι...

Αυτά προς το παρόν. Κι ως συνήθως... οψόμεθα!!

* Ο Ε. Ι. Βάρσος είναι διευθύνων σύμβουλος της Merit ΑΧΕΠΕΥ και ο Α.Ν. Καραλής είναι χρηματιστηριακός εκπρόσωπος.