Τις δύο όψεις της στενής σχέσης Εθνικής Τράπεζας και Ελληνικού Δημοσίου εξετάζει σε έκθεσή του ο οίκος Moody’s (Σεπτέμβριος 2003), εστιάζοντας ταυτόχρονα στα υπέρ και τα κατά, τόσο της περαιτέρω αποστασιοποίησης της Εθνικής από το ελληνικό δημόσιο, όσο και στους κινδύνους που αυτό ενδέχεται να έχει για την πιστοληπτική αξιολόγηση.

Συγκεκριμένα, η Moody’s αναφερόμενη στην υπόσταση της Εθνικής Τράπεζας ως εμπορικού ιδρύματος, τάσσεται υπέρ της περαιτέρω αποστασιοποίησης αυτής από το κράτος, κάτι, που, όπως τονίζει, ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και κατέστησε την Εθνική ”υγιέστερο και δυνατότερο χρηματοοικονομικό ίδρυμα”.

Ο οίκος, αναφερόμενος στην τροποποίηση των διαδικασιών εκλογής του διοικητή της τράπεζας (που πλέον δεν περιλαμβάνουν το διορισμό του από την κυβέρνηση, αλλά την εκλογή του από το Δ.Σ.), τις χαρακτηρίζει θετικότατες, αν και επιφυλάσσεται ως προς τις διαπιστώσεις του σε περίπτωση κυβερνητικής αλλαγής.

Η Moody’ s αναφέρεται στην υιοθέτηση από την ελληνική κυβέρνηση ”περισσότερο ευρωπαϊκών πρακτικών” σε ό,τι αφορά την Εθνική, κάτι που οδηγεί στον περιορισμό των παρεμβάσεών της στις αποφάσεις της διοίκησης.

Ωστόσο, σε άλλο σημείο της έκθεσης η Moody’ s εκφράζεται θετικά για τη σημασία που έχει η σχέση της Εθνικής με το δημόσιο σε επίπεδο αξιολόγησης των καταθέσεων σε ξένα νομίσματα.

Η σχέση με το δημόσιο αναφέρει χαρακτηριστικά ο οίκος, συμβάλλει, έως κάποιο βαθμό, στη θετικότερη αξιολόγηση της Εθνικής, καθώς στις τρέχουσες περιστάσεις, το 36% που κατέχει το ελληνικό δημόσιο άμεσα ή έμμεσα στην Εθνική ”εγγυάται” την αυξημένη σημασία της τράπεζας στο χρηματοοικονομικό σύστημα.

Σημειώνεται, ότι στην ίδια έκθεση, ο οίκος διατηρεί αξιολόγηση της μακροπρόθεσμης πιστοληπτικής ικανότητας της Εθνικής στο Α2 και της μεσοπρόθεσμης σε Prime –1.