Εθνική Ασφαλιστική: Μεταξύ… σφύρας και άκμονος η μητρική τράπεζα

Εν μέσω αντιδράσεων και διαφωνιών η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας φέρεται διατεθειμένη αυτή τη φορά να ολοκληρώσει την πώληση της θυγατρικής της ασφαλιστικής εταιρείας, από τη στιγμή που δεχτεί μια «σχετικά ικανοποιητική» προσφορά από το fund της CVC.

Οι αντιδράσεις στο deal δεν περιορίζονται μόνο στο Σύλλογο των εργαζομένων, αλλά επεκτείνονται στη διοίκηση της ασφαλιστικής εταιρείας, σε παράγοντες της ασφαλιστικής αγοράς, αλλά και σε ένα τμήμα των υψηλόβαθμων στελεχών της ίδιας της Εθνικής Tράπεζας.

Με βάση το ρεπορτάζ, πέρα από εκείνους που εναντιώνονται συστηματικά σε κάθε εγχείρημα πώλησης της εταιρείας, υπάρχουν και τεχνοκράτες που διαφωνούν με το timing της πώλησης.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα υποστήριζε πριν από λίγους μήνες υψηλόβαθμο στέλεχος της Εθνικής Ασφαλιστικής: «Κατανοώ ότι η μητρική τράπεζα έχει ανάγκη από τη συγκεκριμένη πώληση προκειμένου να ενισχύσει τους κεφαλαιακούς της δείκτες και να αποκτήσει μαξιλάρι για να διαχειριστεί ευχερέστερα μέρος των κόκκινων δανείων της. Αντιλαμβάνομαι επίσης την δυσαρέσκεια της DGComp που εδώ και μια τετραετία ακούει για εκποίηση της εταιρείας χωρίς να έχει δει αποτέλεσμα. Ωστόσο πιστεύω πως ήταν λάθος η προ ετών συμφωνία για πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη. Η GDComp έχει και αυτή ευθύνες για τις εξελίξεις που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν.

Αρχικά επιχειρήθηκε η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής σε περίοδο που η Ελλάδα βρισκόταν με το… ένα πόδι εκτός Ευρωζώνης και στη συνέχεια επαναλήφθηκε η ίδια προσπάθεια όταν τα διεθνή επιτόκια είχαν καταστεί αρνητικά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εκ των υστέρων ξέσπασε η πανδημία.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων ήταν να μην εκδηλώσει ούτε ένας γνωστός πολυεθνικός ασφαλιστικός όμιλος έμπρακτο αγοραστικό ενδιαφέρον, πλην ίσως από την Fairfax η οποία (λόγω Eurolife) ουσιαστικά ήταν αποκλεισμένη εκ των προτέρων επειδή η πρότασή της θα σκόνταφτε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.

H CVC είναι ό,τι καλύτερο από αυτούς που έχουν ενδιαφερθεί μέχρι τώρα -ορισμένους δεν θα ήθελα καν να τους σχολιάσω- καθώς το γνωστό fund έχει ήδη επενδύσει πολύ σημαντικά ποσά στην Ελλάδα και διαθέτει εμπειρία στο κομμάτι της υγείας. Υπάρχουν όμως και άλλοι πολύ σημαντικοί ασφαλιστικοί κλάδοι, που δεν νομίζω ότι τους γνωρίζει επαρκώς. Προσωπικά θα προτιμούσα για αγοραστή έναν ξένο πολυεθνικό όμιλο με μακροπρόθεσμη προοπτική, παρά ένα fund που θα μείνει στην εταιρεία για λίγα χρόνια, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα αποφασίσει».

Σύμφωνα με άλλο γνωστό στέλεχος της αγοράς, «δεν ευσταθεί το εγχείρημα ότι η Εθνική Τράπεζα επιδιώκει να ξεπουλήσει τη θυγατρική της. Απλά, η προσπάθεια πώλησης γίνεται σε μια δυσμενή περίοδο, όπου οι αποτιμήσεις πολλών εταιρειών του κλάδου υπολείπονται σημαντικά σε σχέση με την καθαρή τους θέση (ίδια κεφάλαια).

Αυτό εύκολα το διαπιστώνει κάποιος παρατηρώντας πχ τις αποτιμήσεις των δύο ελληνικών ασφαλιστικών εταιρειών που διαπραγματεύονται στα Χρηματιστήρια της Αθήνας και της Κύπρου. Πιστεύω, πως αν το εγχείρημα πώλησης επαναλαμβανόταν σε δύο χρόνια από σήμερα, και το τίμημα θα ήταν υψηλότερο, αλλά και η Εθνική θα μπορούσε να αποκτήσει ένα στρατηγικό επενδυτή, ο οποίος θα μπορούσε να της μεταφέρει διεθνή τεχνογνωσία. Εκτιμώ ότι η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας πιέζεται από τη συγκυρία. Αντιλαμβάνομαι το πόσο πιεστικά είναι τα πράγματα, όπως επίσης και το χαμηλό τίμημα που θα εισπράξει η τράπεζα αν -σε περίπτωση που δεν ολοκληρωθεί το deal με την CVC- προχωρήσει σε διάθεση μειοψηφικού ποσοστού μέσω του Χρηματιστηρίου της Αθήνας».