Ελάχιστες ελπίδες για τη διάσωση της ΛΑΡΚΟ

Τη βόμβα… της κρατικής βιομηχανίας παραγωγής νικελίου, της ΛΑΡΚΟ, επιδιώκει να εξουδετερώσει η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, αλλά με ελάχιστες ελπίδες για τη διάσωσή της.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο προχωρά μαζί με τη νέα διοίκηση της βιομηχανίας (πρόεδρος Χάρης Κυριαζής και διευθύνων σύμβουλος Σπύρος Τζίτζος) στην καταγραφή της κατάστασης και στην επαναφορά, κατά πάσα πιθανότητα, του σεναρίου σπασίματος στα δύο των πάγιων περιουσιακών της στοιχείων και της ταυτόχρονης πώλησής τους. Σενάριο το οποίο είχε δρομολογήσει το ΤΑΙΠΕΔ το 2014, έχοντας εξασφαλίσει την τότε δέσμευση της Κομισιόν για διαγραφή των παράνομων κρατικών ενισχύσεων.

Σήμερα, όμως, η εικόνα της πάλαι ποτέ κραταιάς νικελοβιομηχανίας έχει χειροτερέψει κατά πολύ. Πηγές του υπουργείου ΠΕΝ υποστηρίζουν ότι τα χρέη της προς τη ΔEH έχουν ξεπεράσει τα 300 εκατ. ευρώ, το ύψος των κρατικών ενισχύσεων που πρέπει να επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο έχει ανέβει στα 160 εκατ. ευρώ με τις προσαυξήσεις, ενώ η εταιρεία χρωστά για την αγορά δικαιωμάτων CO2 και δεν αγοράζει πια, με αποτέλεσμα να βουλιάζει στις ζημιές…

Η ηγεσία του υπουργείου μόλις καταγράψει την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, θα προτείνει στην Ευρ. Επιτροπή την επαναφορά του σχεδίου αποκρατικοποίησης, «χωρίς να είμαστε καν βέβαιοι για το αν θα το αποδεχτεί», τόνισε χαρακτηριστικά αρμόδιος αξιωματούχος, περιγράφοντας τη δυσκολία του εγχειρήματος.

Υπενθυμίζεται ότι η ΛΑΡΚΟ έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ, με το Ταμείο να αναμένει τις σχετικές πολιτικές αποφάσεις προκειμένου να προχωρήσει τις κινήσεις του.

Όσον αφορά το πρότερο σχέδιο, αυτό είχε εκδηλωθεί το 2014. Η τότε κυβέρνηση αποφάσισε και γνωστοποίησε στην Κομισιόν την απόφασή της να πουλήσει τη βιομηχανία και την περιουσία της, σπάζοντάς την σε δύο κομμάτια.

Ο πρώτος διαγωνισμός θα αφορούσε την πώληση του μεταλλουργικού εργοστασίου στη Λάρυμνα και το 40% των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του μεταλλείου λατερίτη του Αγίου Ιωάννη. Ο δεύτερος την πώληση του 73% των δικαιωμάτων εξόρυξης λατερίτη της Εύβοιας και το 100% των δικαιωμάτων εξόρυξης λατερίτη της Καστοριάς.

Για αυτούς τους διαγωνισμούς απαγορευόταν η συμμετοχή εταιρειών μετόχων της ΛΑΡΚΟ ή εμπλεκόμενων με αυτούς, ενώ δεν υπήρχε υποχρέωση επαναπρόσληψης των εργαζομένων της. Ουσιαστικά θα πωλείτο το 33% της καθαρής λογιστικής αξίας της ΛΑΡΚΟ, που αντιπροσώπευε το 60% της συνολικής εξορυκτικής δυναμικότητας της βιομηχανίας.

Με αυτές τις πωλήσεις, το ελληνικό δημόσιο θα πετύχαινε την ακύρωση της απόφασης για τις κρατικές ενισχύσεις.