Διπλό παιχνίδι... για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ ανοίγει η συμφωνία που πέτυχε η ηγεσία του υπουργείου ΠΕΝ με τη γενική διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά τα αποτελέσματα του market test για Μελίτη και Μεγαλόπολη.
Όπως προκύπτει από την ανακοίνωση του υπουργείου, το επενδυτικό ενδιαφέρον δεν εστιάζεται μόνο στις τέσσερις προαναφερόμενες μονάδες αλλά ανοίγει ο δρόμος για την αξιοποίηση και άλλων της δημόσιας εταιρίας. Και αυτές για τις οποίες φαίνεται να υπάρχουν ανεπισήμως προτάσεις είναι εκείνες του ΑΗΣ (Ατμοηλεκτρικού Σταθμού) Αμυνταίου. Σύμφωνα με το υπουργείο, οι υπόλοιπες μονάδες είναι ελεύθερες να τις διαχειριστεί όπως θέλει η ΔEΗ.
Άρα η απευθείας πρόσβαση ιδιωτών στον λιγνίτη της κρατικής επιχείρησης ανοίγει από δύο πλευρές. Αφενός, από εκείνη των προς πώληση μονάδων της Μελίτης και της Μεγαλόπολης, όπου το ενδιαφέρον φέρεται να προέρχεται από διάφορες περιοχές του πλανήτη και αφετέρου, από το Αμύνταιο, το οποίο θέλουν να το λειτουργήσουν εγχώριες βιομηχανίες μαζί με τη δημόσια εταιρία.
Έτσι, για τη μία λειτουργούσα μονάδα της Μελίτης και την άδεια κατασκευής της δεύτερης και τις δύο λιγνιτικές της Μεγαλόπολης, όπως προκύπτει από την ανακοίνωση του υπουργείου ΠΕΝ, 15 επενδυτές φέρονται να απάντησαν στο σχετικό ερωτηματολόγιο θετικά ως προς τη συμμετοχή τους στον διεθνή διαγωνισμό. Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για τις κινεζικές CMEC, SΗENHUA (με τον όμιλο Κοπελούζου), καθώς και άλλες κινεζικές, την ιαπωνική Mitsui, την τσεχική CEZ, αμερικανικές εταιρίες και μάλλον την πολωνική PGE.
Στο ερωτηματολόγιο του market test απάντησαν επίσης και οι ανεξάρτητοι παραγωγοί ρεύματος με μονάδες φυσικού αερίου Protergia, ΗΡΩΝ και Elpedison. Οι δύο πρώτοι περιέγραψαν υπό προϋποθέσεις το ενδιαφέρον συμμετοχής τους, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τα διάφορα τεχνικά ζητήματα που υπάρχουν σε Μελίτη και Μεγαλόπολη, όπως και συνολικά τους προβληματισμούς τους αναφορικά με το μέλλον που χαράσσει η Ε.Ε. στην ενιαία ενεργειακή πολιτική, που είναι η μεγάλη έμφαση στην παραγωγή καθαρής ενέργειας, μακριά από τον άνθρακα. Η Elpedison φέρεται, τουλάχιστον στο ερωτηματολόγιο, να δήλωσε αρνητική στη συμμετοχή της στον διεθνή διαγωνισμό.
Τα παραπάνω βέβαια δεν αποκλείουν τίποτα. Δηλαδή μπορεί ακόμη κι αυτοί που απάντησαν θετικά να μην εμφανιστούν, αλλά κι εκείνοι που απέρριψαν το ενδεχόμενο συμμετοχής τους να κατέβουν στον διαγωνισμό του Ιουνίου.
Πάντως, σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι Κινέζοι θα διεκδικήσουν μονάδες για καθαρά γεωστρατηγικούς λόγους, ανεξάρτητα από το αν είναι βιώσιμες ή όχι. Επίσης στα θετικά της Μεγαλόπολης και της Μελίτης συμπεριλαμβάνεται το γεγονός πως το μεταβλητό τους κόστος είναι περίπου 10 με 12 ευρώ χαμηλότερο από τις άλλες λιγνιτικές μονάδες.
Οι εγχώριοι παίκτες καθώς και άλλοι Ευρωπαίοι που συμμετείχαν στο market test φαίνεται να έθεσαν ως προϋποθέσεις τον αριθμό των εργαζομένων, τις ώρες λειτουργίας των υπόλοιπων λιγνιτικών μονάδων της ΔEH, το κόστος και την επάρκεια των κοιτασμάτων λιγνίτη στα ορυχεία κ.λπ.
«Κλειδί» επίσης για τη συμμετοχή στον διεθνή διαγωνισμό είναι και το αν θα υπάρξει κατώτατο όριο τιμών προσφοράς, ενώ το υπουργείο ΠΕΝ τις «τεχνικού χαρακτήρα παρατηρήσεις» της γεν. διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Ευρ. Επιτροπής αναμένεται να τις νομοθετήσει τις επόμενες εβδομάδες.
Ο ΑΗΣ Αμυνταίου
Ενδιαφέρον, όμως, φαίνεται να συγκεντρώνει και ο ΑΗΣ Αμυνταίου με τις δύο μονάδες, οι οποίες έχουν περιορισμένες ώρες λειτουργίας. Αν αυτές αυξηθούν, όπως έχουν δεσμευτεί οι Βρυξέλλες έναντι της ελληνικής κυβέρνησης, τότε ανοίγει ο δρόμος για την αξιοποίησή τους.
Ο ΑΗΣ Αμυνταίου απαιτεί επενδύσεις ύψους 100 εκατ. ευρώ για περιβαλλοντική και ενεργειακή αναβάθμιση και δείχνει να είναι οικονομικότερη λύση σε σχέση με εκείνες της Μελίτης και της Μεγαλόπολης.
Όπως αναφέρουν πληροφορίες, δύο ανεξάρτητοι μεταξύ τους επενδυτές, ένας ενεργειακός όμιλος από τη μια κι ένα σχήμα βιομηχανιών από την άλλη έχουν ανεπισήμως προτείνει στη διοίκηση της ΔEH και την ηγεσία του υπουργείου ΠΕΝ τη σύμπραξή τους με τη δημόσια εταιρία για τη λειτουργία του ΑΗΣ. Οι ιδιώτες θα βάλουν τα αναγκαία κεφάλαια αναβάθμισης και η επιχείρηση τα λιγνιτικά κοιτάσματα. Ο μεν ενεργειακός όμιλος θέλει το Αμύνταιο για την παραγωγή χαμηλού κόστους ρεύματος κι έτσι να διεισδύσει στην αγορά, οι δε βιομηχανίες για να έχουν σταθερό ενεργειακό κόστος, δηλαδή λειτουργώντας ως καταναλωτές.